|
|
|
                        |
12 December 2008, Klussen
De afgelopen week weer veel gebeurd. Sinds we Elena hebben, zijn er al problemen met de diesel. De oorzaak is onze ingelaste tanks. Rondom de spanten en wrangen zijn platen gelast zodat er op het laagste punt in de boot tanks ontstaan zijn. Op onze eerste trip, onze huwelijksreis, lekte een tank. Bijna alle vakanties daarna hebben we of lekkage, of vervuilde diesel gehad. Filters lopen bij voorkeur vol vlak voordat je de haven in vaart, en het dus niet goed uitkomt om geen motor meer te hebben. Daar waren we nu helemaal klaar mee. In bijna ieder vakje van de tank dus nu een mangat gezaagd zodat we de tanks gewoon met een doekje schoon kunnen maken. Er kwam een zandbak aan rotzooi uit... Op zich goed dat we het nu eindelijk echt schoon hebben, wel een beetje frustrerend dat we al twee jaar verschillende mensen de tanks hebben laten spoelen, zonder veel succes.
De radarpaal achterop is eraf, de buiskap en bimini besteld. De lenspomp gerepareerd, ankerbeslag eraf om aangepast te worden, extra brandblusser opgehangen, eindelijk uitgevonden hoe de acculaders parallel geschakeld kunnen worden zodat ze allbei tegelijk kunnen werken, en nog wat kleine dingen gedaan.
29 november 2008, Uitleggen waarom
 Gisteravond hebben we een avond gehouden voor iedereen waarmee Adam heeft samengewerkt de afgelopen 5 jaar (mede ter viering van ons lustrum in Denekamp!). We hadden Olav Cox gevraagd om een presentatie te houden over zijn eigen reis rond de wereld. We wilden vooral inzicht geven in wat het inhoud om drie jaar met kindjes te reizen op een boot.
Er zijn natuurlijk veel terugkomers die zich vervolgens aanbieden als sprekers, maar Olav komt denk ik vrij dicht bij onze eigen ideeën. Wat hopelijk duidelijk geworden is: het is geen lange vakantie, je hoeft niet rijk te zijn, het is niet altijd leuk en zeker niet altijd gemakkelijk. Het is wel bijzonder om met het gezin zo lang samen te reizen, het is interessant om verschillende culturen en mensen te leren kennen, de vrijheid is groots, eigenlijk toch een lange vakantie...
De middag ervoor hebben we gebruikt om met Olav een globale route te bepalen. Er zijn toch weer wat zaken veranderd. Zo hebben we nu bedacht wellicht toch langs Nieuw Zeeland te gaan en daar een seizoensstop te maken, en wellicht niet door de rode zee, maar rond Zuid-Afrika te zeilen. Dat is 7000 mijl om zeilen, maar het is in tijd niet langer, bizar hé? Allemaal plannen die natuurlijk gaande de reis aangepast gaan worden, maar goed om eens samen in detail naar seizoenen, mogelijkheden en onmogelijkheden te kijken.
Andere nieuwtjes: de parasailor is besteld en Maarten heeft hiervoor een geniaal logo gemaakt: een wereldkaart met 'Elena' eronder. Het lijkt erop dat we vrijstelling van de leerplicht gaan krijgen, meer hierover volgt later.
Zondag gaan we eten in Haarlem bij mede-vertrekkers. Het is onwijs leuk om de vorderingen van een aantal anderen te volgen en elkaar te helpen met allerlei verschillende zaken. Welk reddingsvlot hebben jullie, ga je de cursus zendamateur doen, hoe te verzekeren etcetc?
20 november 2008, Klussen en ambtenaren
 Leonie heeft deze week voor het eerst contact gehad met de leerplichtambtenaar van de gemeente. Een vertrek voor 3 jaar met een zeilboot met kinderen, daar had ze nog nooit mee te maken gehad. Dus eerst uitzoeken en contact met een collega. We hebben inmiddels begrepen dat er gemeentes zijn waar het ongeveer onmogelijk is om een kind zelf les te geven en andere die daar gemakkelijker in zijn. We hopen op dat laatste, meer info volgt.
Verder gisteren naar North Sails in Deurne gegaan om te praten over het ontwerp van de zeilen. Wat een geniaal bedrijf is dat. 2 verdiepingen waar heel veel mensen bezig zijn om allerlei verschillende zeilen in elkaar te naaien. De ontwerper had een paar mooie ideeën om de set bulletproof te maken en de service was echt perfect.
Ook bij Arno en Ad geweest op de werf en gepraat over de "to do list". Arno heeft goede ideeën voor de vervanging van de hydroliek en ipv een spoiler hebben we nu een constructie ontworpen waarbij de zonnepanelen direct dienen als bimini boven de stuurstand. Daarnaast een stapelbedje ontworpen voor de kleine mannen, zodat ze stevig liggen en elkaar niet teveel uit de slaap kunnen houden. Begin maart moet ELENA te water zodat we voldoende tijd hebben om nog even te testen.
7 november 2008, Bekend gemaakt
Deze week hebben we onze collega's en partners verteld wat we gaan doen. Leonie heeft gisteren verteld dat ze per 1 mei stopt en ik heb deze week alle zakelijke partners verteld dat we vertrekken. We hebben Olav Cox gevraagd een presentatie te houden over zijn reis. Het blijkt namelijk moeilijk om zelf uit te leggen waarom het leuk is om zo lang te gaan varen. Al onze collega's en de mensen met wie we samenwerken begrijpen dan wellicht het waarom. Nu is het dus echt... Het huis is inmiddels geregeld: Dorien, mijn beherend apotheker, zal gedurende onze reis in ons huis wonen. De artsen zijn voorgelicht over het nieuwe management en langzaam bouw ik mijn taken af en gaan Dorien en Marieke dat overnemen. Ik slaap slecht, het komt nu zo dicht bij en er moet nog zoveel geregeld worden. Normaal liggen we in bad voornamelijk te lezen, nu zitten we uren met elkaar te praten over hoe het zal zijn en wat er nog moet gebeuren. Over hoe het zal zijn met de jongens, over de route, over Elena, kortom alles draait om weggaan. Een vreemd maar heerlijk gevoel.
1 november 2008, Vertrekkersdag
 Zaterdag zijn we naar de Zeilen Vertrekkersdag gegaan. Ongeveer 50 boten waarvan de helft in 2009 wil vertrekken. Allemaal stellen in diverse stadia van voorbereidingen, met allerlei verschillende droomschepen en in allerlei samenstellingen. Een aantal leuke mensen leren kennen die of jong waren of ook met kinderen willen gaan zeilen. Het is prettig om mensen te spreken en ervaringen uit te wisselen die in hetzelfde proces als wij zitten. Je merkt dat iedereen zijn twijfels heeft, iedereen nog veel moet doen, maar vooral dat zovelen er al zo lang naar uitkijken. Twee terugkomers hebben een verhaal over hun reis gehouden. Ongelooflijk mooi maar toch een ver van ons bed show nog. Verhalen van anderen zijn leuk, maar het gaat ons toch om het zelf gaan beleven.
6 juni 2009 willen we vertrekken, er moet nog wel wat gebeuren. Zo ben ik er gisteren pas achter gekomen dat het misschien toch wel zinvol is om zendamateur te worden. Mooi stel ontmoet die daar ongelooflijk handig in zijn, misschien is dat wel de kracht van zo'n dag, iedereen kan iets en samen kan je bijna alles. Oktober 2008, Weer thuis
 Vandaag thuisgekomen. Ongelooflijk mooi om de mannen weer te zien, hoewel dat nauwelijks wederzijds was. Oh jullie zijn er weer? En weer naar het speelkleed terug of verder met kruipen. Wat was het lekker om met z'n tweeen weg te zijn en wat is Zanzibar fantastisch. De laatste paar dagen een aantal mooie duiken gemaakt, trip naar een beschermd natuurgebied gemaakt en vooral veel aan het strand en zwembad gelegen.
Laatste avond mooi feest geregeld bij de bootbar. Met locals en een aantal gasten waaronder onze nieuw gemaakte Engelse vrienden, teveel gedronken en gelachen. Zie ook het fotoboek.
Morgen gaan we naar de vertrekkersdag, iedereen die van plan is volgend jaar zomer met een boot te vertrekken is hiervoor uitgenodigd. Erg benieuwd of we mensen ontmoeten die, wellicht met kids, dezelfde plannen hebben als wij. Update hierover volgt.
Oktober 2008, Zanzibar
We zijn nu 5 dagen in Zanzibar en het is echt te gek. Begonnen in Stone Town, vroeger het centrum van de spicetrade en de slavenhandel. Indrukwekkende stad, maar wel vergane glorie. Hier en daar wordt wat gerenoveerd, maar in dit tempo zijn ze nog decennia bezig.
Na Stone Town 2 dagen Chumbe Island. Duurzaam eco tourisme. Alles wordt hergebruikt, alle electra komt van de zon, water is regenwater en ondertussen is het genieten in luxe. Heerlijk eten, mooi snorkelen en mooie wandelingen met een ranger door het bos. Toppunt was een tochtje in een Ngalawa. Met 5 bft in een 4 persoons uitgeholde kano, met latijnzeil en outriggers door tropisch water racen... Oh ja, ondertussen ging ook de zon nog onder. Wat wil je nog meer, echt geniaal.
Vanmorgen aangekomen in Fumbe Beach lodge, op de zuidpunt van Zanzibar. Liggend in onze hangmat, Tusker drinken, en daarna afkoelen in de infity pool, we worden verwend... Morgen duiken en over 4 dagen weer naar huis. We missen de mannetjes maar genieten ook van het samen zijn, zoals vroeger.
Zoen Leonie en Adam
Oktober 2008, Stellendam Brouwershaven
 Afgelopen weekend met een aantal vriendjes van Maarten en mijzelf een mooie afsluitende tocht van Stellendam via Vlissingen naar Brouwershaven gemaakt. Het vaarseizoen zit erop, het laatste klusseizoen is begonnen. Heerlijk! Koffiedrinken bij Ad met verse bolussen, over bootjes praten en vooral veel leuke klussen doen. Wat gaan we doen dit jaar.
Een aantal structurele zaken:
-Roer eruit en lagers vervangen
-Alle hydroliek van het stuursysteem vervangen inclusief een nieuwe stuurautomaatpomp -Ankerbeslag aanpassen aan het kunnen voeren van een parasailor op dubbele schoten -Spoiler achterop bouwen voor dinghy en zonnepanelen -En verder veel comfort zaken. -Bedstee voor de jongens klussen
-Wasmachine inbouwen -Watermaker aansluiten -Computers en AIS werkend maken -Kuiptafel bouwen (Maarten) -Lampen in de mast en onderwaterschip -etc. etc. Je kunt bonuspunten verdienen door een dag mee te helpen klussen! En daarnaast is het natuurlijk oergezellig! Zomer 2008, Denemarken Zweden
 Vier weken ontdekken hoe het is om met twee kleine mannetjes te zeilen. We varen van Brouwershaven in één ruk naar Cuxhaven, waar Theo en Marianne aan boord komen. Door het Kielerkanaal en dan in dagetappes naar Middelfart. Vanaf hier zijn we weer met z'n viertjes.
Het weer is niet erg best, gelukkig wel veel wind dus het is heerlijk zeilen. We varen weer in dagetappes verder naar Kopenhagen. We liggen aan de kade in de Nyhaven tussen de restaurants en cafeetjes, geniaal. We eten 's avonds sushi met Michael en fietsen uitgebreid door de stad met onze nieuwe vouwfietsjes. Wat een ongelooflijk gave stad.
In Kopenhagen komt Tone aan boord, een Noors vriendinnetje van Leonie. We varen met veel wind uit en komen uiteindelijk buiten de Deense eilanden in een storm terecht. Mees en Tone hebben last van zeeziekte, dus we besluiten een haven eerder aan te lopen dan gepland. Langs de golfsurfers varen we over grote brekers aan lagerwal het piepkleine haventje van Molle binnen. Spannend, maar gelukkig goed gegaan.
De volgende dagen gaat het met rustiger weer in dagetappes naar Göteborg. Hier gaat Tone van boord en varen we door het Götakanaal (echt geniaal) en via het grootste meer van Zweden (Vänern) naar Ämal.
Na een bezoek aan een neef van Leonie, Dennis, zijn vrouw Stina en hun zoontje Nils, komen Harm en Floor aan boord en zeilen we in een kleine week in dagetappes terug naar Cuxhaven.
Mooie testvaart voor ons, onze mannen en Elena. Allen met vlag en wimpel geslaagd. Elena heeft zonder een enkel probleem vier weken gedraaid. Voorbode voor de wereldreis...???
Zomer 2007 Elena ontdekt Scilly Isles
 In 2007 zeilden wij voor het eerst met ons kleine mensje Mees naar de Scilly Isles. Voor het eerst met Mees weg en voor het eerst naar de Scillies. In Falmouth, wat als springplank naar de Scillies geldt, liggen we naast een Engels stel dat net als wij naar de eilanden willen. In onze pilots wordt afgeraden de overtocht te wagen als er meer dan 5 bft staat, omdat je eenmaal aangekomen geen rustige ankerplek zou vinden. Het waait dik 7 bft dus wij plannen een dagje zeehonden kijken op Helford river.
Onze nieuw gemaakte Engelse vrienden maken echter aanstalten gewoon te vertrekken en na een koffie-uurtje, waarin we uitgebreid kaarten en weer bestuderen besluiten we gezamenlijk te vertrekken. We worden verzekerd dat eenmaal aangekomen ankeren geen enkel probleem zal zijn.
We maken de boot klaar voor de 60 mijl die Falmouth scheidt van de eilanden en maken ons op voor een pittige tocht. Mees blijft binnen en wordt door Leonie vermaakt, Leonie is immuun voor zeeziekte maar Mees blijkt dat niet te zijn… Inmiddels weten we gelukkig dat als hij een beetje sip voor zich uit begint te staren we hem snel in bed moeten leggen om te slapen, dit keer zijn we net te laat en zien we de Brinta terug….
Mees slaapt en wij zeilen met prachtig weer, maar forse wind, de Atlantische Oceaan op. Na Lands end kom je in een mooie lange oceaan deining, die veel prettiger zeilt dan het knobbelige kanaal. We komen samen met de Engelsen aan en duiken meteen de eerste ankerbaai van Great Ganilly in. Wat een bijzonder plekje. We liggen er slechts met z’n tweeën, een aantal zeehonden komt een kijkje nemen, en voor ons ligt een onbewoond eiland dat volledig bedekt is met bloeiende hei. Meteen op dingy safari en naar de top van het eiland. Mees is blij dat hij vaste grond onder zijn voetjes heeft en is helemaal gelukkig als hij op het strand met schelpen mag spelen.
's Nachts waait het nog steeds hard met uitschieters naar 44 knopen. Gelukkig hebben we dit jaar ons anker verzwaard en we slapen dus als rozen.
De volgende dag nog maar een eilandverkenning en daarna door naar een mooie ongemarkeerde ankerplek onder het eiland Bryher. Zwemmen, op het strand spelen, veel lopen, en s’avonds een bbq aan boord met onze Engelse vrienden. Het is heerlijk om met dit stel op te varen. Ze komen hier al jaren en kennen alle bijzondere plekjes. Het is geen enkel probleem om in welke willekeurige windkracht of windrichting een veilige ankerplek te vinden. We kunnen ons alleen problemen voorstellen in een hoogseizoen wanneer iedereen hetzelfde beschutte plekje zou opzoeken. Wij liggen echter steeds met z’n tweeën, en hooguit met z’n vieren voor anker, het is dus niet druk.
Bryher is bewoond en mooi aangelegd, thee met scones op het terras van Hell’s Bay Hotel is een must. De westkant van het eiland is door het jarenlange gebeuk van de Atlantische Oceaan woest en ongerept, terwijl de oostkant op het plateau van de Scillies ligt en bezaaid met witte stranden, turkooise water, Agapantussen en palbomen. Het contrast op dit nog geen 2 kilometer brede eiland is bijzonder. Mees geniet van de wilde koeien en van alle aandacht die hij van zijn ouders krijgt.
De volgende dag willen we buitenom richting Tresco. Na twee uur beuken tegen de golven en de harde wind vinden we het welletjes, we draaien om en proberen het binnendoor. De Scilly Eilanden liggen op een plateau, de wateren tussen de eilanden zijn daarom erg ondiep. Wij, en onze Engelse vrienden steken beide 2.40m, en tot groot ongenoegen van de meiden proberen de mannen toch een geultje te vinden. Als we allebei een keer of 4 vastgelopen zijn moeten we ons meerdere erkennen en varen terug naar onze vorige stek onder Bryer. In de schemering gaan de mannen vissen. Met allebei een lijn en het motortje stationair in de vooruit, gaat dat fantastisch. Terwijl nieuwsgierige zeehonden langs zwemmen om ons in de gaten te houden halen we de ene na de andere vis binnen. We houden de grootste 4 en eten 's avonds een verse vispot.
St Mary’s is de enige plek waar je met je boot aan de kade kunt komen. Het is ook de enige plek om diesel en water te tanken. We hebben tijdens hoogwater 2 uur de tijd om beide voor elkaar te krijgen en lopen nog even door het stadje. Het valt ons wat tegen en de mooringboeien in de haven liggen zo dicht bij elkaar dat overnachten ons niet aantrekkelijk lijkt. We zijn blij als we aan het einde van de middag vertrekken richting St Helens pool. Vlak voor St Helens pool ligt een mooi ankerplekje tussen St Martins en Tresco. Tresco is mooi maar toeristisch. Er bloeien allerlei tropische planten en september is een mooie maand om hier te zijn, omdat werkelijk alles in bloei staat. Je kunt hier fietsen huren en er is een supermarkt. Een keur aan hotels, eettentjes en pubs met goed eten, maken Tresco tot een culinair hoogtepunt.
We overnachten nog één avond in onze "eigen ankerbaai” Great Ganilly in de Eastern Scillies, waarna we na een week genoten te hebben van deze bijzondere eilanden terug moeten. We hoppen in langzame stappen terug naar Cowes en zeilen vandaar in een ruk terug naar Stellendam. Het was een feest om met Mees rond te varen en kijken er nu al naar uit om volgend jaar met twee kleintjes op stap te gaan. |