                         |
30 augustus 2009, ‘vakantie’ in Portimao
Vanuit Vilamoura hadden we een prachtige zeiltocht terug naar Portimao: lekker windje, aan de wind, grootzeil en kotter, redelijk vlak water onder de prachtige rotskust. In Portimao gooien we het anker weer uit en blijven we een week liggen: even niks! In Portimao zit een onderhoudsstation van de watermaker. Twee dagen lang ligt alles overhoop, omdat er aan de watermaker geklust wordt: tafel eruit, gereedschap door de hele boot, alle voorraad uit het kastje bij de watermaker eruit, etc. Gelukkig weet deze man de klus te klaren. Hij zet er nieuwe hogedrukslangen in en vandaag hebben we twee halve tanks zoet water gemaakt!
Het dorpje Ferragudo, met nauwe straatjes en trappetjes, ligt op ca. 5 min. planeerafstand en daar kunnen we de basisinkopen doen. Met ouwe Sammie zou dit geen geschikte ankerplek zijn, want dan zou het heel ver varen zijn. We zijn in Ferragudo ook naar de kapper geweest. De bedoeling was eigenlijk dat ik zou gaan, maar toen Adam mij met Pieter kwam ophalen, hebben we Pieter’s babyplukken ook eruit laten knippen en Adam z’n matje is bijgepunt. 15 euro voor 3 personen!
Adam en Rosa hebben samen in Portimao grote inkopen gedaan. Ik ben zelf nog helemaal niet in Portimao geweest, maar ik schijn er niet veel aan te missen.
Verder gaan we minimaal 1 keer per dag naar een strand. Er zijn dicht om ons heen verschillende stranden om uit te kiezen, zowel voor als achter de ‘breakwater’. Aan de binnenkant van de ‘breakwater’ is het water minder schoon, maar zijn er geen grote brekers, waardoor de kindjes lekker het water in kunnen lopen.
De Victory en de Mjolner liggen hier ook. We hebben een Ladies Night gehad in de fantastische lounge bar ‘No solo agua’ (waar we met Lies ook al geweest waren) en de volgende avond was natuurlijk ‘Men’s night’. Er zijn heel wat ‘jars’ Caipirinha gedronken…
De Mjolner had voor ons de film Harry Potter 6 gedownload en die hebben Rosa en ik gisteravond tijdens ‘Men’s night’ gekeken. Heerlijk!
De jongetjes zijn allebei verkouden en ik ben inmiddels ook aangestoken. Verder gaat het heel goed met ze. Ze genieten van het strand en het warme water. Daar genieten we zelf ook van. Er wordt veel gezwommen. Adam en Rosa zijn al een paar keer van het strand naar de boot gezwommen en vice versa. Dat heb ik nog niet aangedurfd, maar ik ben vandaag naar een boei toe gezwommen en weer terug.
Vanochtend zijn we op dinghysafari geweest langs de prachtige rotskust. We hadden het plan om ergens op een strandje te landen, maar durfden dat door de ‘swell’ toch niet aan. Het was toch prachtig om de kust en de grotten van dichtbij te zien.
We werden net door een ‘pilot’ per luidspreker gevraagd om, met een hele rij andere boten, dichter bij het strand te gaan liggen. Kennelijk verwachten ze een groot cruiseschip o.i.d.
Het is heerlijk om een weekje rustig aan te doen, maar we hebben nu ook wel weer zin om verder te gaan. We moeten morgen nog de man van de watermaker betalen (die zijn nu, zondag, dicht) en dan zijn we weer vrij om verder te gaan. We zijn een landvakantie in Marokko aan het plannen en zijn er wel aan toe om een andere cultuur op te snuiven. We gaan eerst nog even verder langs de kust en het plan is om rond half september naar Marokko te varen.
Vanavond gaan Adam en ik een avondje samen uit eten. Wat een luxe dat Rosa dan op kan passen!
28 augustus 2009, foto's en video
De tweede helft van de fotoserie staat online, zie het laatste album. Daarnaast kan je onder deze link onze ronding van Cabo de Roca met vlagen van windracht 9 vinden.
24 augustus 2009, Cascais – Vilamoura (door Elisabeth)
Heb je weleens dat je een verhaal leest en dat je er heel graag even deelgenoot van wil zijn? Zo voelt het om een week mee te varen op de Elena!
In Cascais hebben we, Leonie, Rosa en ik, ladies night gehouden met eerst een biertje aan de kade en uitzicht op de Elena in en daarna heerlijk Indiaas. We lagen in Cascais om de nieuwe Sammie op te halen: het is een topper! Planeren met zn zessen en strandtassen kan, en dan is ie nog niet eens op volle snelheid.
Helaas moesten we s`ochtends vroeg de baai uit omdat er die avond, en de rest van de week, vuurwerk in Cascais zou zijn. Om de baai even te laten zien wat we kunnen heeft Adam de Mjolner met motorpech zij aan zij de haven ingesleept, knap staaltje stuurwerk.
Eigenlijk was het plan om vrijdagavond te vertrekken naar het zuiden, de Cabo de Sao Vicente te ronden en van de Algarve te gaan genieten. Aangezien de voorspelling tot 40knopen wind was hebben we ons vertrek een aantal keer uitgesteld en zijn uiteindelijk zaterdagmiddag vertrokken, nog steeds met 25-30 knopen wind. De voorspelling van de lokale weerkenner was dat het na
In Lagos aangekomen wilden we graag weer met de jongens naar het strand. Door de brekende golven zag het er al uit als een moeilijke dinghy-landing, maar de nieuwe Sammie zou veel aan moeten kunnen. Alleen als er dan ook een heel stuk van het strand brekers komen, en je kan geen kant meer op behalve er met je neus recht in wordt het toch wel even heel spannend……compleet doorweekt van de overslaande golf toch nog veilig op het strand aangekomen. Na de lunch Alvor even aangetikt, na 8 jaar nieuwe slippers voor Adam gekocht, en na het eten na een toptochtje voor anker gegaan in Portimao.
En op het ronden van een nieuwe kaap moet gedronken worden. Dat hebben we met mojito’s en morangosca’s, een aardbeiencocktail met veel drank, gedaan in een hele hippe bar met de toepasselijke naam ‘No solo aqua’. De jongens hebben het een dag later gevierd met pannenkoeken. Vanmiddag nog even gezwommen op zee. Best spannend: met stroom mee bij de punt erin springen en dan heb je 30 seconden voor je bij de spiegel bent en je hebt 1 kans om er weer uit te komen. Haren inzepen en dezelfde truc nog een keer en dan zijn je haren gewassen!
We liggen nu in Vilamoura, een soort Saint Tropez van de Algarve. Voor mij zit het er helaas weer bijna op, niet meer ontbijten nadat je wakker bent geworden van een toren op je hoofd, niet meer je dag inrichten rond een middagslaapje, geen appelsapje bij een cafeetje, en ook geen mooie tochten op zoek naar een ankerplek, geen dinghy-safari, geen witte wijn in de zon na een duik in zee……… Wat ben ik jaloers op Adam, Leonie en de mannetjes dat zij nog bijna drie jaar door gaan varen!
20 augustus 2009, Lies, Lissabon en Vasco de Gama
Bijzonder mooie avond met z’n tweetjes in Porto gehad, lekker eten, mooie wijn, heerlijke port, mooie wandeling en prettig geknuffeld!
De volgende nacht een nachtje doorgevaren om de
We krijgen wel eens vragen van mensen die nog nooit gezeild hebben, over hoe je dat nou ’s nachts doet op een boot. Ik heb in het fotoboek als eerste foto een plaatje van het varen ’s nachts. Omdat het mistig was tussen Porto en het eiland zit je binnen en staat de radar aan (links boven scherm op de foto, radar en C-map kaart), daarop zet je het alarm op
We zetten steeds een wekkertje (gekregen van Els!) om de 12 minuten. Normaal ga je dan ook even buiten kijken maar omdat het mistig was, check je alleen de kaart, de radar en de AIS. Mocht er een boot of een boei in de buurt komen dan gaat het alarm overigens ook af, maar het was een erg rustige tocht. Niets te zien, dan ga je weer film kijken en als er wel wat te zien is dan kijk je of je moet uitwijken. Dat hou je 3 uur vol en dan mag je naar bed en neemt Leonie en/of Rosa het over. Omdat we de wachten al om 20:00 in laten gaan, slaap je zo’n nacht eigenlijk voldoende.
Ilha dA Berlenga is een mooi eiland, doet een beetje denken aan de Mt Ventoux, aan de loefzijde tot ongeveer de halve hoogte begroeid met een soort groen vetplantje. En daarna een dorre vlakte van rood/wit gesteente. Mooie wandeling en dinghy safari gemaakt. Daarna doorgevaren naar Peniche.
Peniche haven is vreselijk, je ligt er matig omdat vissers en andere boten geen rekening met de jachtjes aan de steigers houden. Veel geschommel en een feest dat tot 07:00 doorging terwijl wij er niet tussen stonden… Wel de bemanning van de Lamawaie ontmoet. Leuk stel met 3 meiden van 4, 7 en 9. Hopelijk komen we die nog eens tegen voordat ze weer naar school moeten.
Van Peniche naar Cascais gezeild onder parasailor, geniale tocht waarbij we eerst maar weinig wind hadden en later een mooie 20 knopen! De parasailor doet het dan overigens echt erg goed. Heeft wel een beetje wind nodig.
We waren door verschillende mensen gewaarschuwd voor Cabo de Roca, het zou hard waaien als je daar langs voer. Dus op tijd de parasailor weg en op kotter en motor de kaap gerond. Letterlijk binnen
Cascais heeft een erg mooie ankerbaai, dichtbij de interessante stad. Aan het einde van de dag en vooral ’s nachts waaien hier overigens ook de koeien van de dijk. Dikke 6 bft met uitschieters naar 7 en meer. Lang leven het Rocna anker!
Na lang dubben en onderhandelen hebben zowel de Mjolner als wij een nieuwe dinghy met motor gekocht. De oude Sammie had een opblaasbare bodem en dat is niet ideaal. Beter is een polyesther harde bodem te kopen en een motortje waarmee je kunt planeren. Dat maakt, en het bereik voor een dinghy safari groter, en zorgt ervoor dat je droog van de kant naar de boot en vice versa komt omdat je over de golven heen kunt in plaats van er doorheen. Nieuwe dinghy heet overigens gewoon weer Sammie.
Gister doorgevaren naar Lissabon wat hier vlakbij ligt. Mooi stukje de Taag op, maar minder indrukwekend dan Porto. Lissabon zelf natuurlijk schitterend, vooral de toevallige ontdekking van de tombe van Vasco de Gama die we vonden in het Jeronimos Klooster. Hoe anders zeilen moet dat geweest zijn in 1502, dat waren echt ware helden, zonder kaart, radar of AIS of welke andere luxe dan ook de wereld rond. Benieuwd overigens of zei wél vis konden vangen, hier in Porugal ook nog geen succesjes helaas…
Elisabeth is in Lissabon aan boord gekomen om een weekje mee te varen dus we hebben bezoek en dat is altijd gezellig!
’s Middags lekker met de mannetjes in een zwembadje in de kuip geklooid, te warm om de stad in te gaan. Vervolgens met de ebstroom en een mooie wind op de genua terug naar Cascais gezeild, heerlijk tochtje. Er staan ook nieuwe foto’s in het fotoboek!
14 augustus 2009,
"Caution: Little secret is made of the fact that the Rio Douro still carries much of Porto’s raw sewage out to sea, and several crews have become ill after handling lines which have been in the water. Scrupulous washing is therefore essential.” Deze waarschuwing van de pilot hebben we genegeerd en we liggen nu dus middenin Porto! De tijd zal leren of we dat ongestraft kunnen doen; we hebben onze handen goed gewassen en tot dusver is er nog niemand ziek geworden… We liggen aan de kade (voor degenen met GoogleEarth: Cais da Estiva). Naast ons en achter ons liggen de Pjotter en de Mjolner. Wat een unieke en schitterende plek!
Van Viana do Castelo zijn we samen met Pjotter onder Parasailor (dat is een soort spinnaker met parachute erin) naar Povoa de Varzim gevaren. Het is een grote stad, niet zo mooi als Viana, maar wel gezellig. Na onze ochtendwandeling ter verkenning van de stad, boden de heren spontaan aan om zelf met de vier kindjes terug naar de boot te lopen, ze lunch te geven en in bed te leggen, zodat wij (Rhiannon, Rosa en ik) konden shoppen. Voorwaarde was dat we sexy jurkjes zouden kopen en daar zijn we zeer goed in geslaagd!
Van Povoa zijn we verder gevaren naar Leixoes, waar we weer herenigd werden met de Mjolner. De bijboot van de Mjolner is helaas zo lek als een mandje en ‘total loss’ verklaard, dus de heren zijn samen, zowel in Leixoes als in Porto, op ‘dinghy’-jacht geweest, maar tot nu toe zonder succes. De winkels hadden niet de bijboot op voorraad, waar ze naar op zoek waren. We hebben Leixoes verder niet gezien (somber industriestadje) en zijn de volgende ochtend met de drie boten de Rio Douro opgevaren naar Porto.
’s Middags zijn we met z’n allen verschillende soorten port gaan proeven in een proeflokaal. Gelukkig was er een televisie in de ‘lobby’, waar ze tekenfilmpjes op konden laten zien, zodat de kids een beetje onder de pannen waren, terwijl wij 7 soorten port proefden. ’s Avonds aten de kids alle vijf bij ons aan boord kip kerrie, waarna Adam en ik uit eten gingen. We dachten een lekker restaurant in een brochure gevonden te hebben, maar de taxi bracht ons naar de andere kant van de stad en het restaurant bleek failliet te zijn! In het naastgelegen hotel hebben we gevraagd waar we moesten zijn en zo kwamen we weer terug in het centrum in restaurant ‘Bacalhoeiro’ aan de overkant van de rivier, precies uitkijkend op onze boot. Je kon in dit restaurant alleen maar ‘Bacalhou’ bestellen. Bacalhou is een lokale specialiteit. Het is gedroogde en gezouten en vervolgens gebakken vis (kabeljauw geloof ik). We hebben het geprobeerd, maar vonden het echt niet lekker. Gelukkig waren het voorafje en het toetje heerlijk! Daarna zijn we romantisch over de brug teruggewandeld naar de boot.
Vanochtend hebben we met de jongetjes en Rosa een toer gemaakt in een dubbeldekker-toeristenbus met open dak. De jongetjes vonden het geweldig en het is een makkelijke manier om wat van de stad te zien. Halverwege zijn we uitgestapt om een porthuis te bekijken. Croft is een van de oudste porthuizen en we kregen een rondleiding door de kelders, waar alle port in grote en nog grotere vaten ligt opgeslagen. Natuurlijk mochten we ook weer port proeven. Ik had nog niet ontbeten (yoghurt was op) en heb twee glazen port gedronken om 11:00 uur! Gelukkig steeg het niet meteen naar m’n hoofd. Na ’n bezoek aan een speeltuin en een kopje koffie op het terras, hebben we de bustour afgemaakt, heerlijk brood gekocht voor 90 eurocent en lekker aan boord geluncht.
We hebben ook nog even allemaal gedoucht vandaag. Dat is een bijzondere gebeurtenis, want aangezien we niet vaak in een haven liggen, komt douchen er niet dagelijks van. Als je voor anker ligt, lig je gratis, maar zonder (douche)faciliteiten en hier aan de kade liggen we ook gratis en zonder faciliteiten. We hebben een buitendouche in de kuip met warm water, maar we moeten natuurlijk wel zuinig zijn met water. Als je voor anker ligt, maar ook hier aan de kade, kunnen we onze watertanks niet vullen. Thuis waste ik m’n haren bijna elke dag en nu wassen we onze haren als het echt aan ons hoofd vast begint te plakken…!
Het is sinds we in Portugal zijn schitterend mooi weer en we genieten volop!
12 augustus 2009, Portugal
Na nog één nachtje Islas Cies, zijn we zondagochtend vroeg vertrokken richting Viana do Castelo, Portugal. Veel wind, maar uit de goede richting, dus we vlogen werkelijk de grens over. We voeren ongeveer 8 tot 10 knoop met uitschieters naar 11+! De golven zijn hier lang en vrij hoog vanwege de Portugese Noord, een wind die in de zomer voornamelijk uit het noorden waait, kracht 5-6 bft. En een unicum: de jongetjes zijn niet zeeziek geworden!
De eerste anderhalve dag in Portugal zijn echt te gek. Het is warm, mooi en de mensen spreken redelijk goed Engels. We liggen met Pjotter en Mjolner aan één steiger en drinken met z’n allen een aankomstbiertje. Nog geen uur na aankomst lopen we met z’n allen (7 volwassenen, 5 kids) naar het treintje/kabelbaantje dat ons omhoog brengt naar de prachtige kerk bovenop de berg, uitkijkend over zee. Viana do Castelo is een prachtige oude stad, goed onderhouden en heerlijke pleinen met terrassen. De kids spelen lekker in de fontein, terwijl de ouders koffie en bier drinken op het terras.
Het is ook eindelijk echt warm geworden. We voeren van zee richting haven en plotseling, als een deken, viel de landtemperatuur om ons heen. Helemaal top.
’s Avonds een steiger-BBQ met de Mjolner en Pjotter. Vandaag vertrok de Mjolner richting Leixoes/Porto en hebben wij samen met de Pjotter twee auto’s gehuurd om naar een natuurpark te rijden. We reden door prachtig landschap, hebben mooie authentieke dorpjes bezocht en we hebben gezwommen in een riviertje waar ook heetwaterbronnen op uitkwamen en een mooie off road trip gemaakt met onze Ford Focus en Kia Ceed…
Leonie zei terecht dat ze het gevoel heeft dat de wereldreis nu echt begonnen is, het is eindelijk zo warm, dat ik dit in zwembroek in de kuip kan schrijven rond 23:30 uur.
Met de kleine heldjes gaat het erg goed. Pieter begint voorzichtig woordjes te maken (slechts voor de ouders verstaanbaar overigens) en Mees is eindeloos aan het ontdekken en ouwehoert de hele dag over wat hij ziet of meemaakt, heerlijk!
Elena doet het overigens ook nog steeds fantastisch, geen kuren en met de nieuw gekluste buitenbox, zitten we heerlijk in de kuip muziek te luisteren.
Het bevalt ook erg goed om Rosa aan boord te hebben, de kids maken nog nauwelijks onderscheid tussen paps en mams en Rosa en wij maken af en toe dankbaar gebruik van vrije avondjes met z’n tweeën.
Nog even een korte aanvulling. We zijn in Pontevedra naar het stierenvechten geweest. Zelfs in Spanje is dat wat controversieel. Ik had een dagje vrij terwijl Leonie en Rosa een middagje met de kindjes hadden. Met de Mjolnercrew en de Pjottercrew dus naar Pontevedra en daar eerst mooie stadswandeling gemaakt en heerlijk geluncht. De lunch duurde wat langer dan gehoopt, wellicht geholpen door de heerlijke witte wijn, zodat we de bus mistten. Inmiddels wisten we dat ’s avonds Jose Thomas, de Jos Vestappen van het Spaanse stierenvechten, stieren zou vechten. Er volgde een lange discussie op het terras. Weliswaar een oude Spaanse traditie, maar is het nog te verdedigen anno 2009 dat je een schitterend beest fokt om hem vervolgens in ongeveer 20 minuten een ongelijke strijd te laten verliezen? Was het ooit te verdedigen? Is het zo dat je er over mag oordelen zonder het gezien te hebben, of wellicht de sensatie van het gevecht tussen mens en
Kortom lange discussie, en vervolgens op de zwarte markt kaartjes gekocht. Arena in waar echt alleen Spanjaarden zaten. Snel even de regels op Wikipedia opgezocht en witte sjaaltjes omgeknoopt.
Vervolgens drie stierenvechters 6 stieren zien afmaken. Indrukwekkend, weerzinwekkend, moedig, laf, cultuur, sport, maar niet sportief. Hoewel het een bijzonder gezicht is om een Matador rustig te zien blijven staan terwijl een werkelijk gigantisch beest in volle vaart op hem afrent, blijft het weerzinwekkend. Zo’n mooi en indrukwekkend beest in zo’n korte tijd ter vermaak van 3000 man af te maken is echt iets uit de middeleeuwen en past een beschaafd en ontwikkeld volk niet. Afgevinkt en afgekeurd. ’s Avonds ving ik een vis en maakte die binnen een paar minuten af, een onduidelijk gevoel wat nou precies het verschil met die stier was…
We hebben genoten van de bezoeken van de opa’s en oma’s. Terwijl Peter en Astrid oppasten, zijn Rosa, Adam en ik een dagje met de trein naar Santiago geweest: wat een prachtige stad! Na een fles witte wijn op het terras (er was drank in het spel), heb ik mij op de kermis laten overhalen om m’n haren te laten invlechten. Rosa had dat ook en het leek me wel een praktische manier om de haren uit m’n gezicht te houden op het water. Ik heb het uiteindelijk maar een dag of vier volgehouden, want m’n hoofdhuid verbrandde en ik kreeg vreselijke jeuk… Van de Pjotter, die ook een dagje Santiago hadden gedaan, hoorden we later, dat zij een pelgrimscertificaat hadden gekregen, omdat ze zoveel mijlen hadden gezeild om in Santiago te komen!
Bij de hereniging met de Pjotter en de Mjolner in Pobra do Caraminal, zwommen er dolfijnen in de baai! Tegelijkertijd viel onze motor uit en liet de ankerlier het afweten, dus we waren blij dat de Kadia (bijboot van Mjolner) en Spikkel (bijboot van Pjotter) er waren om ons naar een geschikte ankerplek te begeleiden. Er bleek een heel dun lang lijntje in onze schroef te zitten. Adam en Rosa hebben al zwemmend alles kunnen verwijderen en de ankerlier is inmiddels ook weer gerepareerd.
Op advies van de Pjotter zijn we vervolgens naar Cambados gegaan, want daar vond het jaarlijkse wijnfestival plaats (streek: Alberinho). Wederom fiesta dus! En natuurlijk ook weer kermis! En vuurwerk! Die Spanjaarden weten van geen ophouden! We hebben een fantastische Ladies Night gehad, waarbij Rosa ons opjutte om in de meeste enge kermisattracties te gaan ("kom op, zo oud zijn jullie nog niet!”), we uiteindelijk allevier een cowboyhoed kochten en integreerden met een paar Duitssprekende Spanjaarden.
De volgende dag zijn de Pjotter, Mjolner en Adam een dag met de bus naar Pontevedra gegaan (waarover later meer), terwijl Rosa en ik een rustig dagje met de jongetjes hadden.
Eindelijk hebben we Ria de Arosa achter ons gelaten. We hebben daar ruim een week rond gezeild en het is er prachtig, maar het werd tijd voor wat nieuws. We zijn eerst naar Isla Ons gevaren, waar we genoten van het strandje dat volgens de ‘pilot’ "is favoured by nudists”. Dat bleek inderdaad zo te zijn, maar het was niettemin een mooi strand. ’s Avonds zijn we doorgevaren naar Islas Cies. De Spanjaarden claimen dat Islas Cies het mooiste strand van Europa heeft en daar kunnen we ons best wat bij voorstellen! Al moeten we eerlijk toegeven, dat we de Scilly Isles (Engeland) tot nu toe het mooiste gedeelte van onze reis vonden, inclusief het mooiste strand.
Vanaf Islas Cies zijn we naar Baiona gevaren, waar we dus aangenaam verrast werden door een bezoek van opa en oma, waarmee we nog een keer een dag naar Islas Cies zijn gevaren. In Baiona liggen een aantal vertrekkers, waaronder veel Nederlandse boten. De Zilvermeeuw ligt hier ook en we hebben inmiddels ook kennis gemaakt met Jan Bart en Monique van de Victory. Natuurlijk liggen Pjotter en Mjolner hier ook. We hebben vanochtend met de auto van opa en oma uitgebreid inkopen gedaan, terwijl de jongetjes onder begeleiding van opa en oma genoten van een pannenkoekenontbijt op de Mjolner. Pieter heeft van opa en oma een schep gekregen en was daar zo blij mee, dat hij ‘m eigenlijk mee naar bed wilde nemen. Mees was al net zo blij met het schepnetje dat hij gekregen had en weigerde dat te delen met Sofia en Emma.
Vandaag is het koud en bewolkt en we hebben zin om door te varen naar het zuiden, het goeie weer tegemoet. Waarschijnlijk komt het volgende bericht dus vanuit Portugal.(Zie nieuwe foto’s)
Gestimuleerd door de bijdrage van Astrid en Peter besloten wij om het spul ook te gaan bezoeken. Leonie belde zondag en met meer dan de normale belangstelling voor de exacte reisplannen kregen wij een redelijk betrouwbaar beeld waar we de Elena zouden kunnen onderscheppen. We vertrokken maandag voor de reis van
Het toeval wilde dat Rosa net die avond zou oppassen zodat Leonie en Adam lekker uit eten zouden kunnen gaan. We hebben dan ook op Spaanse tijden heerlijk met elkaar zitten tafelen op een terrasje, waar uiteindelijk de stoelen om ons heen werden opgestapeld. We hadden genoeg bij te praten.
Vanochtend zijn we vroeg in de mist naar Islas Cies gevaren. Dat eilandje heeft een van de mooiste stranden van Europa. We hebben voor dat strand het anker laten zakken en zijn met Sammy naar het strand gevaren. We hebben eerst een wandeling om het eiland gemaakt. Terwijl wij een kopje koffie dronken en genoten van het uitzicht konden we zien hoe de mannetjes zich geweldig zelf kunnen vermaken en makkelijk contact maken met de lokale jeugd. Daarna zijn we op het strand een fort gaan bouwen dat door Mees en Pieter dapper maar kansloos werd verdedigd tegen de opkomende vloed.
Terug naar de boot voor de lunch en de siesta en daarna nogmaals naar het strand. Terwijl wij genoten van het uitzicht maakte Pieter kennis met wat lokale dames en begroef Mees oma onder het zand. We aten terwijl we voor anker lagen en voeren daarna onder zeil terug naar Baiona terwijl we met redelijk succes op makrelen visten (3 ondermaatse exemplaren) en een dolfijn ons nog even een goede dag kwam wensen.
Morgen ontbijten we nog aan boord en gaan dan rustig richting Bretagne waar Harm en Floor ons woensdag de 12e augustus verwachten. Wij nemen dan het Schrijverke van hen over en varen daarmee op ons gemak naar Nederland en zij gaan met de auto door.
Het was een opwelling om deze trip voor onze vakantie te koppelen, maar vonden het meer dan de moeite waard. Het was puur genieten om van dichtbij te zien wat een prachtig bestaan de familie leidt.
|