                                    |
Maandag 30 november 181 mijl/24 uur (nieuw 12 uur record 100 mijl!)
Gisteren was een feestdag, we zijn namelijk precies halverwege de oversteek! Dat moet uiteraard op meerdere manieren gevierd worden. Een lijstje: - De mannetjes vinden hun Sinterklaasschoen gevuld met een schitterend boek en dito bal.
(Neef Joost bedankt!) - Er wordt een mooie dorade gevangen - We eten pannenkoeken - Er wordt geborreld met bubbels, en de fles wordt met post weer overboord gezet. - Leonie en ik liggen heel dicht tegen elkaar aan. - Er is chocolade taart, door Mees en Rosa - En verder is het gewoon mooi weer en zeilen we de goeie kant op… Misschien leuk om een beetje een idee te geven van onze dagelijkse routine. We ontbijten meestal met z'n allen, binnen, om 08:00 met Cruesli, havermout of weetabix. Daarna buiten thee. Chris de weerman wordt gemaild en een stukje voor de site weggestuurd. Er wordt uitgebreid gediscusseerd welk aas er vandaag aan de hengel moet. De Dorade veelvraat, de Marlijntackle, of de tunasurefuck. Na keuze wordt deze op de lijn gezet en de lijn uitgezet. Dan moet om 10:00 gebeld worden met "a Small Nest". Onze Belgische vrienden. Besproken wordt of alles nog heel is, welk aas er uitgezet is, en wie er voor ligt. Om 10:30 hetzelfde programmapunt met "Sunboy", de Australiërs. Dan moet het brood uit de broodbakmachine (die heeft Rosa rond 07:00 aangezet), een rondje over dek gelopen of alles nog heel is en fruit gegeten. Altijd datgene dat bijna rot is. Je eet dus altijd net wel of net geen rotfruit… Dan wordt het antwoord van Chris opgehaald en weten we wat voor weer het wordt en waar we heen moeten sturen. Ook krijgen we van hem te horen of er wel of geen squalls aankomen. Vervolgens koffie in de kuip. Dan lunch, kids naar bed, pak sap in de kuip, en wie wil gaat nog even slapen. Op wasdag wordt er nu gewassen. 15:00 Noodlesoup. 15:30 kids wakker (of eerder als pech…) 16:30 happy hour, met 1 bier, toastjes; worst; tortillachipsmetdipsaus; radijs; kiwi (als die toevallig op moet) of iets anders. Dan kids voor Buurman en Buurman of Kleie rode tractor, of Bob de Bouwer. Koken 18:00 eten. 19:30 kids naar bed en thee in de kuip, nacht voorbespreken. 20:00 Leonie buiten, de rest naar bed. Druk programma zoals je ziet en dan laat ik zaken als "met de kids spelen", en "vis fileren" nog even buiten beschouwing. We vermaken ons nog steeds erg, het was weer een mooi dagje! (door Leonie) De dag begon met een lichte storing in het anders zo schitterende weer. We zagen grote opgebouwde wolken en regen op ons afkomen en maakten ons klaar voor onze eerste 'squall' (bui met regen en veel wind). Ik zat binnen met de jongens met alle ramen dicht in een sauna boekjes te lezen en tenten te bouwen. Rosa haalde nog wat slaap in, want die was 's nachts alsmaar wakker geschrokken, denkend dat ze al wacht had. Maarten en Adam zaten in zwembroek en zeiljas af te wachten wat er komen ging. Het bleef echter bij regen, de wind liet het zelfs even helemaal afweten. De mannen grepen deze kans aan om de kuip met gratis zoet water schoon te schrobben. Ik had zelf ook slecht geslapen en had het na een hele ochtend binnen met de jongetjes even helemaal gehad. Maar na een klein ontploffingsmomentje en een reuzemiddagdut, was de vrede in onze cocon hersteld. Toen ik wakker werd, stond de parasailor er weer op en was het weer schitterend mooi weer. Rosa en ik hebben heerlijk gedoucht met 29 graden zeewater en een heel klein beetje zoet water om het zout eraf te spoelen. Gisteren overdag hebben we geen boot gezien, vandaag komen er twee zeilboten heel dichtbij. We kletsen over de marifoon eerst met een Noorse boot, die in Las Palmas naast ons lag. Vervolgens vaart er op ca. 150 meter een Swan 51 onder Engelse vlag. We roepen hem op en de schipper blijkt een Nederlander te zijn. Het is de 'Star Chaser', een charterboot met 2 schippers en 8 betalende mensen. De jongetjes hebben vanmiddag een vingerverftekening voor Sinterklaas gemaakt en vanavond hun schoen gezet. De mannen hebben vandaag geen vis gevangen, dus we aten een visvrije lasagne. Vannacht rond 01:30 een harde knal en een hoop geklapper. Een blok van een van de schoten van de parasailor knalde kapot. Iedereen aan dek, parasailor naar beneden, Genua omhoog en weer naar bed… Morgen nieuw blok en dan kan de parasailor weer omhoog. Gisteren hebben we de tijd een uur teruggezet. In totaal moeten we geloof ik 4 uur opschuiven, voordat we in St. Lucia aankomen. We verwachten morgen ons 'halfway' feestje te kunnen vieren met o.a. de laatste nummers van de top 2000 op cd (waarvoor dank dames!). Al met al geniet ik er erg van, meer nog dan ik had verwacht, maar het mooie weer zal daar zeker aan bijdragen. Hopelijk blijft dat zo! Zaterdag 28 november, 192! Mijl/24 uur
(door Rosa) 05:55 Vandaag zitten we een week op zee, en dag 7 was wederom een prachtige dag. Heerlijk weer, 20-27 knopen 5-6bft wind en onder grootzeil en Genua lopen we echt als de brandweer! 7,5 tot 8,5 knopen snelheid is normaal en we hebben regelmatig uitschieters van 10-11 knopen. We moeten oppassen dat we hier niet aan wennen, dat zulk mooi weer niet normaal wordt.
Adam en Maarten zijn altijd druk in de weer, als ze niet klussen, dan zijn ze wel aan het vissen. Gisteren ging de magische tackel met de naam "Wahoo squid" aan de lijn. Deze rode squid was pas vijf minuten in het water of we hebben al beet!! Maar we zijn een beetje in shock van dit succes, dus we reageren niet snel genoeg, waardoor dit heerijke visje ontsnapt. Nieuwe poging dan maar, en ja hoor, amper tien minuten later rrrrrrrrrrrrrr de lijn loopt uit, weer beet! Deze keer zijn we echter beter voorbereid dus Maarten en ik rollen snel de Genua in, terwijl Adam keihard moet werken om Dorade nummer 4 binnen te halen. Deze zaterdag hebben we dan ook weer heerlijke dorade gegeten, lekker kort gebakken op de huid met bloemkool en aardappels. Bereid door Adam en Maarten want zij hadden kookdienst vandaag, Leonie en ik hebben dus afgewassen. Vanavond koken wij, en we hebben nog de hele dag om daar over na te denken. Mees en Pieter doen het uiteraard geweldig, geen gemopper of gezeur om vriendjes, speeltuinen of andere dingen die ze nu missen. Ze zijn helemaal in de Sinterklaassfeer, ze mogen om de dag hun schoentje zetten en Sinterklaas komt altijd tijdens mijn wacht langs, heel gezellig.
Mees zingt de hele dag door Sinterklaas liedjes, hij kent er een stuk of 3 echt goed, en Pietje loopt de hele dag met z'n sambaballen, die in zijn schoen zaten, rond. Kortom we vermaken ons wel op zo'n klein wiebelend oppervlak, en is knus, huiselijk gezellig en,ook heel belangrijk, tropisch warm! we hebben nog 1618 mijl te gaan, heerlijk! Vandaag een nieuw 24 uurs record, dat is een feest! Op naar "half way point". Zaterdag 28 november, 177 mijl/24 uur (Door Maarten) Het begint saai te worden maar we hebben wederom een schitterende dag achter de rug… Was ook wel lekker na een vermoeiende nacht met een rare vissersboot die overal zijn netten aan het uitzetten was met dito boeitjes, winddraaiingen, kapotte blokken en wolken die eruit zagen als monsters (wat eigenlijk eenvoudige cumulussen bleken te zijn). Een lekkere dag waarin we wat konden uitrusten, was van harte welkom, en die kregen we ook. 's Ochtends gelijk weer de parasailor opgezet om de rest van de dag met 8-10 knp de goede kant op te gaan. We werden enigszins gesterkt in onze "competitiedrang" door het bericht dat we van Theo kregen dat we op een 38ste plek overall liggen, dit is inclusief de race-bakken en de multihulls. Binnen onze eigen klasse liggen we op de 4de plek. Nog 1 boot inhalen en we varen in de prijzen! Niet gek voor een pak vanille-vla. (Enige tijd geleden is er in Nederland een havenmeester geweest die zich afvroeg wie in godsnaam een pak vanille-vla aan de steiger had gelegd. Hij doelde hiermee op de Elena). Iedere dag zijn overigens om 14:00 uur de actuele standen te zien op de Fleetviewer. Ondertussen heeft iedereen echt zijn draai gevonden. Alles gaat in een soort roes van automatisme zonder dat het saai of eentonig wordt. Doordat Mees en Pieter ook gewend zijn en hun ritme hebben gevonden, wordt het leven zeer comfortabel aan boord. Wist je overigens dat er hier aan boord een peuter is van plusminus 3,5 jaar die zelf aangeeft aan zijn vader wanneer deze even met hem wil stoeien "nu even niet want ik zit aan m'n tax", en die zegt nadat we lekker in een restaurantje pizza hebben gegeten met Opa en Oma Tiddens "Ik heb heeeeerlijk gegeten, je hebt echt heerlijk gekookt Rosa".
Dan hebben we hier ook nog Pieter. Pieter kan, wanneer je hem met zijn hoofd onder water zou houden, communiceren met walvissen, Mozart's Koningin van de nacht laten lijken op een schelvis, en hij weet door op handige wijze gebruik te maken van de eerste wetten van Newton zich door de boot te bewegen zonder noemenswaardig letsel op te lopen. Eerst het lijf, dan het hoofd of vice versa. Mooie mannetjes die hun zeilerslot gewillig ondergaan en de boot echt als hun huis en leven beschouwen. Vandaag gaan we de duizend mijl overschrijden! Een groots moment en reden voor een feestje. Vanmiddag zullen we bij de borrel een Corona met een schijfje citroen drinken. Iets waar een ieder al twee dagen naar uit kijkt en zin in heeft. We zijn voordat we aan deze trip begonnen veelvuldig gewezen op het belang van het vieren van dit soort hoogtepunten… Nu begrijpen we waarom.
Vrijdag 27 november 03:00, 170 mijl/24 uur
Een schitterende zeildag achter de rug. Parasailor staat er inmiddels 36 uur achter elkaar op. Helaas draaide de wind vanmorgen rond 05:00 teveel naar het noorden en sprong er een blok kapot, dus weer met z'n allen aan dek om de parasailor naar beneden te halen en voor de Genua te wisselen. Gisteren een nieuw 24 uur record 175 mijl in 24 uur, waren we behoorlijk trots op. Het blijft natuurlijk ook een beetje een wedstrijd.
We wisselen de hele dag Sinterklaasliedjes af met de top 2000 gekregen van de assistentes, geniaal! De mannen doen het geweldig, alsof ze niet anders gewend zijn een bewegende omgeving. We sturen elke morgen een bericht naar Chris Tibbs van sailing-weather.com met onze positie koers en andere bijzonderheden, bijvoorbeeld dat we voor de derde dag achtereen zelfgevangen Dorade eten! En ontvangen dan rond 12:00 van hem een weerbericht en advies terug. Hieronder staat zo'n bericht. Is echt enorm handig en prettig om te zien hoe we het doen. We gaan vandaag ander vistuig gebruiken omdat Maarten geen Dorade meer kan zien…
26 november 2009 08:00 donderdag, 170 mijl/24 uur
De tropen! We zijn vandaag de grens met de tropen overgestoken en dat is goed te merken want ik (Maarten) kan lekker in t-shirt en zwembroek mijn nachtshift draaien. Het is nu (03:00 's nachts) een graad of 24 en er staat zo'n 18 knp wind welke ons met 8 knp de goede kant op stuwt! Twee andere bootjes bij ons in de buurt, duizenden sterren aan de hemel, tientallen vallende sterren en evenzoveel wensen, hoewel ik wel steeds dezelfde wens herhaal om het rendement ervan wat te vergroten…..ieder zijn ding.
Vandaag overigens weer echt een mooie dag gehad. Vanochtend vroeg 1 andere boot gezien maar daar bleef het de rest van de dag bij. Het blijft wonderlijk dat je 4 dagen geleden met 215 boten tegelijk vanuit hetzelfde plaatsje vertrekt, om vervolgens met z'n allen naar hetzelfde andere plaatsje te varen, en dat je elkaar gedurende die 3 weken niet of nauwelijks tegenkomt. Waarschijnlijk lijkt het op de site zo dat we allemaal heel dicht bij elkaar liggen maar het tegendeel is waar. Vanochtend hebben we weer contact gehad met Willem van "a small nest" en met Al van "Sunny boy". Met beiden ging het goed op een kleine scheur na in het zeil van Willem. Gelukkig hebben ze dit weer weten te repareren. Het is iedere dag weer een mooi moment om hen aan de telefoon te horen. We zijn toch heel benieuwd hoe het de anderen vergaat en hoe het met onszelf gaat. Varen we niet te behouden, moeten we niet wat meer zeil voeren of varen we wel de juiste koers met gunstige wind? Vragen waar je indirect antwoord op krijgt als je met Al en Willem aan de telefoon zit. Een telefoontje met het thuisfront vandaag bracht ons van onze 102de plek op de hoogte….niet gek zou ik zeggen.
Door de stevige wind van vandaag hebben we de hele dag met alleen de genua gevaren. Voor de parasailor was het eigenlijk net teveel wind en een te onstuimige zee, gelukkig staat ie nu wel weer op. Het is toch wel echt een feest om achter die 140m² aan te varen zonder dat je er al teveel aan hoeft te doen.
Tegen het einde van de dag ben ik nog even op bed gaan liggen totdat mijn rust wreed werd verstoord door het schreeuwen om hulp…….Adam had beet! Een groots moment want we hopen iedere dag op een heerlijke sushi bij de borrel. Echter, ik moet de nadruk leggen op had, want voordat ik goed en wel op het achterdek was beland (na eerst heel hard mijn hoofd te hebben gestoten tegen het plafond van mijn kooi) bleek dat de verse sushi eieren voor zijn geld had gekozen. Een bult rijker en een illusie armer. Gelukkig werden we vlak voordat de flessen werden ontkurkt voor de borrel getrakteerd op wederom een schitterende dorade. Na een fel gevecht van ongeveer tien minuten moest de dorade zich gewonnen geven en gold het recht van de sterkste….in ieder geval de zwaarste. Inmiddels is het fileren voor Adam en mij gesneden koek geworden en dus niet veel later lag de vis keurig schoongemaakt te bakken in de pan. Leonie en Rosa hebben er een heerlijke ratatouille met pasta van gemaakt. Na het eten hebben we nog heel hard gezongen en onze schoen gezet…..blijft een schitterend gezicht om de spanning op de gezichten van Mees en Pieter te zien. Zou Sinterklaas ons wel hebben gehoord? Komt wel goed…… Inmiddels is het 04:20 en zit mijn shift er alweer bijna op. Het is zo rustig op zee dat je gerust tien minuten achtereen kan typen zonder dat je nerveus wordt om tegen iemand anders aan te varen. Van de twee bootjes die er net nog waren zie ik er nog maar 1 en ook deze verdwijnt langzaam aan de horizon. Het gaat goed en we varen lekker…….
25 november 2009 08:00 woensdag, 166 mijl/24 uur
Vandaag was een mooie dag. Mannetjes zijn over hun zeeziekte heen het wordt langzaam warmer en we hebben een vis gevangen! Heerlijke Vis Jalfrezi met sperziebonen van gemaakt. Gisterochtend is de parasailor erop gegaan en die moest er vanacht om 02:00 af. Wel gezellig, allemaal wakker midden in de nacht om een zeilwissel te doen. Varen nu weer alleen op de genua. We hadden gisteren zo'n 18-22 knopen wind dus dat ging lekker, nu iets meer wind, dus genua. Chris, onze weerman, stuurt ons nog steeds naar het zuiden. Daar zouden we sneller de pasaat op moeten pikken dan de meer directe route meer west. We zijn gisteren een aantal keren langs de Sunboy gevaren, onze Australische vrienden. Wij varen in een min of meer rechte lijn, zij steeds onder een hoek dus kruist onze koers een aantal keren. Met A small Nest en met de Sunboy gaat alles goed. We bellen elkaar 1 keer per dag. Nu na drie nachten vindt ook iedereen langzaam zijn draai met wachtlopen. We verdelen de nacht in 4 stukken van 3 uur. Leonie begint van 20:00-23:00 met haar wacht en de rest gaat dus om 20:00 slapen. Ik neem 23:00-02:00 Maarten 02:00-05:00 en Rosa 05:00-08:00. Iedereen krijgt dus 9 uur slaap, de meiden zelfs onafgebroken. Dat klinkt veel en dat is het ook, het is alleen nog wel lastig om niet van elk geluidje wakker te worden… 24 november 2009 12:15 dinsdag Vanmiddag 12:00 hebben we een schitterende Dorade gevangen! 2.2kg 65 cm, hij ligt al gefileerd in de ijskast. Vanavond vis corma, niet gek hé... Nog meer goed nieuws, de watermaker doet het weer en we hebben weer volle tanks. Was er gister zonder duidelijke reden even mee opgehouden. We varen onder parasailor op ons doel af. 24 november 2009 08:00 155 mijl/24 uur
Het bericht van gisteren was nog niet weg of Mees en Pieter werden toch een beetje zeeziek. Gelukkig waren we voorbereid en 1 handwasje verder en alles was weer schoon. Het waaide gisteren nog steeds hard, zo'n 25-28 knopen en we lopen op alleen de Genua ongeveer 6-7kn. Alles gaat nog steeds goed, we worden wel door veel boten ingehaald maar horen ook op de marifoon over gescheurde parasailor en grootzeil. Kortom we blijven dus nog even zo doorvaren. Het is nog best druk hier met andere zeilboten. Vanacht twee keer bijgestuurd om achter een boot langs te varen. Gek eigenlijk, de zee is zo groot. Gisteren hebben de mannetjes hun schoen gezet. Zojuist helemaal door het dolle heen gekeken of Sinterklaas geweest was, en ja hoor, cadeautjes!! Maar goed dat Sinterklaas een snelle stoomboot heeft! 23 november 2009 08:00 maandag
De eerste nacht zit erop. Gisteren om 13:00 gestart met alle boten tegelijk. Mooi gezicht! Tot het avondeten met de parasailor gezeild, daarna teveel wind dus alleen op de genua. Gaan nog steeds mooi, met alleen de genua op. Tot nu toe 120nm gezeild. Alles gaat hier erg goed, niemand zeeziek! Zelfs Mees niet dus dat is top! Er zijn nog steeds een aantal bootjes om ons heen en dat is gezellig. Straks om 10:00 telefoneren we met Small Nest om te horen hoe alles bij hen is. Verder hopelijk vandaag een vis, gisteren wel beet, maar niet binnen... 22 november 2009, het is zover
Morgen vertrekken we voor onze eerste oceaanoversteek. Tussen hier en St Lucia ligt ongeveer 2850 mijl of 5100 km zee. We varen de eerste week vooral veel naar het zuiden om de pasaatwind op te pikken en dan pas naar het westen om naar de overkant te zeilen. Dat klinkt als een stuk om zenuwachtig over te worden, en dat zijn we dan ook een beetje...
De afgelopen 2 weken waren weer een hoogtepunt. Het was echt fantastisch om hier met zoveel boten samen voor te bereiden, samen te feesten en naar veel interessante seminars te kunnen. Morgen vertrekken 210 boten tegelijk, dat moet een mooi gezicht zijn. Elena is er klaar voor. Van boeg tot kont ligt ze vol met 600 liter water, 100 liter melk, 70 liter sap, 80 blikjes bier (elke dag 1 per persoon tijdens happy hour!)40 pakjes appelsientje met rietje, drie kratten en 1 net vruchten en groente, en de ijskasten zitten echt helemaal vol met lekkere dingen. Benieuwd hoe lang we het allemaal goed houden. Vandaag hebben we het eerste advies van Chris Tibbs gekregen. Hij is een weergoeroe die nu het begeleiden van boten als werk heeft. Elke dag krijgen we van hem een weerbericht en een advies waar naar toe te varen door. Dat is wel echt een lekker gevoel. Naast spanning hebben we ook echt ongelooflijk veel zin om nu te vertrekken! Je kunt onze positie hier bekijken. Deze 'fleetviewer' wordt automatisch bijgewerkt. Zie hieronder het stukje van Opa en Oma, die ons de afgelopen week geholpen met de kids en de boot!
22 november 2009, de dag voor de grote oversteek
(door oma Jeany en opa Pim)
De voorbereidingen lopen ten einde en het grote moment nadert snel. De boot veranderde de afgelopen dagen meerdere malen van een opgeruimd schip tot een totale chaos. Eerst werd de melk en het water geleverd. Dat werd in alle hoeken en gaten opgeborgen (verstopt?). Toen dat net weg was, kwamen de conserven en andere houdbare verpakkingen. Met zijn zessen werd dat zodanig uitgepakt, dat er geen karton aan boord kwam om het gevaar van het aan boord brengen van kakkerlakken zoveel mogelijk tegen te gaan. Ook die spullen kwamen in alle hoeken en gaten, van de toch waarlijk niet kleine Elena, terecht. Later werden de groenten aan boord gebracht en uiteindelijk het diepgevroren vlees. Als de boot er even niet uitzag alsof er net een bom was ontploft, werd er gewerkt aan de immer groeiende lijst met klussen. Het oplossen daarvan maakte het vaak ook weer nodig om alles ondersteboven te halen. Ondertussen moesten ook Mees en Pieter in de gaten en bezig gehouden worden. Gelukkig werden zij ook opgevangen door de jeugd van "a small nest", de buurboot met drie gezellige Belgische kinderen van 11, 10 en 7.
Mees en Pieter zijn enorm gegroeid en ook in andere opzichten groter geworden. Mees grossiert in one-liners zoals: "ik ben nog niet aan mijn tax" vlak voor het naar bed gaan. Als hij ergens genoeg van heeft is hij "er helemaal klaar mee". Dat soort dingen heeft hij van Adam, die de laatste dagen vooral "dat moet je hebben" en "hoe heb je ooit zonder gekund" zegt. Pieter begint ook steeds duidelijker te maken wat hij wil en wel op zeer indringende wijze. "Oopaa rijhijn" betekent dat hij een mandarijn wil eten (en wel nu!). Als hij dan de eerste op heeft, zegt hij "één!" om aan te geven dat hij er nog minstens één wil hebben. De sfeer is hier prachtig. Alle ruim 200 boten zijn natuurlijk in prachtige opgewonden feeststemming. Alle boten liggen gepavoiseerd in de haven en er zijn regelmatig activiteiten, happy hours en op de familie steiger was gisteren een steigerborrel. Leonie en Adam worden voortdurend aangeschoten door mensen van andere schepen en ook Maarten en Rosa vallen goed onder de bewoners van het drijvende dorp. De bemanningen van alle boten zijn bezig elkaar te helpen in het gevecht tegen de deadline. De farewell party was gisteren al, zodat niet iedereen met een kater van de gratis drank van start hoefde te gaan. Er wordt door de organisatie van de ARC veel aandacht besteed aan de veiligheid. Er was een demonstratie met een grote helikopter en een reddingsboot. Er werden diverse types flares gedemonstreerd (eentje ervan functioneerde niet. Je moet voldoende reserves aan boord hebben) en er was ook een praktische demonstratie met een reddingsvlot, waar hele families in met zwemvesten aan in hun zwempakken konden proberen hoe ze er in konden klimmen en elkaar daarbij konden helpen. Ze konden ook oefenen in het richten van het omgeslagen vlot en er waren veel praktische tips die je nooit nodig hoopt te hebben. De weerman Chris kwam net aan boord met de laatste informatie over het weer. De bedoeling is om eerst de wind zo goed mogelijk te benutten om naar het zuiden te komen richting 20 graden noorderbreedte en 30 graden westerlengte, over de kreeftskeerkring de tropen in. Daar zou de passaatwind moeten staan die de Elena op een ruime bezeilde koers met de Parasailor naar St.Lucia brengt. Adam kookt nu nog even de hap voor het avondmaal van morgen, Rosa en Maarten schrobben het dek, Leonie ruimt de laatste was op terwijl Mees en Pieter even met een DVD "De Buurman" zoet gehouden worden. Daarna gaan we bij de Italiaan een hapje eten en dan zonder drank vroeg naar bed, zodat iedereen in topvorm is voor de start morgen om 13.00 uur lokale tijd. Wij zwaaien ze dan weer een keer uit. Hanneke zal ze waarschijnlijk in Curacao weer opzoeken in januari en Pim heeft afgesproken dat hij in de Markiezen met Pasen 2010 de beschilderde eieren komt verstoppen. Voor nu: Behouden Vaart. 19 november 2009, 2-daags bliksembezoek
(door overomi: 85 en ‘still going strong’!)
Lieve mensen,
Nu al schrijven!! ? En ik heb nog bijna een hele dag te gaan. De zon schijnt ver-ruk-ke-lijk, de jochies slapen nog (nota bene bijna 15:15) en Adam en Leonie zijn even de hort op. Dus het is heel rustig hier aan boord! Hanneke en ik zijn even boodschappen wezen doen en hebben dat afgesloten met een ice-tea in een stampvol vakantieachtig zomers cafeetje. Alle boten rondom ons wapperen met hun honderden vlaggetjes. Klaar voor het grote oversteken naar St. Lucia. Er zijn boodschappen ingekocht voor een paar weken. Er is plaats gemaakt in alle hoeken en gaten – in de hoop dat er gevonden kan worden wat nodig is. Buiten staat het vol schoenen. Ze hoeven nu niet ondersteboven te staan, want de lucht is puur blauw.
Ik geniet natuurlijk volop van deze totaal andere leefwereld dan mijn Park Boswijk. Een helpende hand heb ik wel even nodig als ik van of aan boord moet, want de afstand tussen wal en schip is ruim!!
De jochies moeten wel een beetje aan mij wennen, maar soms vergeten ze dat. Ik vind het nu toch wel een beetje jammer dat ik geen moderne fotograaf ben met aangepaste camera, maar ik wil het ook niet op mijn leeftijd.
Nu zijn de jongens wakker en de rust is heen!!
Er moet voorgelezen worden. Dat doet de echte oma. Ik als overomi mag soms ook!
Alles wordt voorbereid voor de grote reis. Jammer dat ik ze niet kan uitzwaaien. Dat heb ik vele maanden geleden graag gedaan in Rotterdam. Meeleven kan ik van nu af aan nog steeds meer van dichterbij.
Met Pim en Hanneke slaap ik in een heel leuk huis in een prachtige omgeving bij Las Palmas. Met de rit naar de boot zie ik flink wat van de omgeving. Ik stop nu, ga gewoon nog een dagje volop genieten. In ieder geval veel groeten aan jullie allemaal van de hele familie!!Dag hoor, overomi Leonie.
15 november 2009, Troje?
Hier het verslag van twee stadse, kinderloze, van alles wat luxe is genietende, meisjes. Vrijdagmiddag op de Elena aangekomen, werden we hartelijk onthaald met pagne. Meteen dachten we: ‘wat een relaxed leven, dit kunnen wij ook wel drie jaar’. Omdat men wist van onze aankomst waren er heel veel festiviteiten georganiseerd. Ze noemen het ARC: Aankomst Rozan & compagnon. Ze waren de naam van Marie vergeten, maar ARM is ook zo’n lullige afkorting, dus we zijn er wel blij mee. Na een culinair avontuur op de boot met twee kleine kinderen (poehee, zulke activiteiten maken wij niet mee in ons dagelijks leven: hard werken) was het eindelijk tijd voor ons welkomstfeest. Onze lievelingscocktails werden geserveerd als welkomstdrank, hoe ze het wisten….super dat Leonie & Adam het allemaal hebben ingefluisterd. Na de toespraak van de burgemeester kwam het carnaval, we hebben ons iets afzijdig gehouden, we hoeven niet altijd op het podium. Op commando van Adam hebben we nog wat drankjes gedronken, er was geen keus. Wij hadden het geluk dat we in ons comfortabele appartement konden uitslapen, zodoende waren we weer fris voor de cocktailparty op zaterdag. Marie heeft een mooie jurk van Leonie geleend, het deco was toch net iets meer gevuld, Adam heeft z’n pak aangetrokken, was wel een beetje gekreukt, en Leonie en Rozan waren ook heel patent gekleed. De cocktails waren gratis……We zijn toch echt Nederlanders, want om 21.00 uur smaakte de cocktail, die we aan het begin van de avond als mondwater hadden geklassicificeerd, ineens toch bijzonder goed. De na-borrel op de boot van Deb en Al was zo geslaagd dat weinigen het kunnen navertellen.
Het grootste evenement was zondagmiddag: De Dinghy-race!!! Sammie was op oorlogssterkte met de vier vrouwen van de Elena. Het doel van de race was een klein stukje roeien en er was ons verteld dat we wel eens een beetje nat zouden kunnen worden. De realiteit was een stuk minder rooskleurig. Toen we het slagveld op kwamen roeien bleken we al gauw de gewilde buit te zijn voor een legioen hongerige Spanjaarden. Mannen verlieten hun boot om de onze te enteren, Troje was er niets bij. Alleen hadden zij een paard en wij Sammie. Het was een chaos, we waren totaal kansloos. We werden uit de boot gewipt met hun pinken. Toen we eindelijk door de waterwildernis bij de start waren aangekomen, bleek de race al drie kwartier geleden afgelopen te zijn…..Maar we moesten dus weer terug. Tot groot genot van het legioen gingen wij letterlijk en figuurlijk de boot weer in. De wedstrijdorganisatie moest ons redden, want er hingen twintig mannen aan Sammie en ons. Bij terugkomst kregen we een natte douche van Willem, de buurman, zeiknat hebben we ons in Adams armen gestort.
Vanavond is ons afscheidsfeest met wederom drankjes en wellicht hebben we een prijs gewonnen in de Dinghy-race. Het was erg fijn op de Elena, we hebben nog overwogen om een boot te kopen en mee te gaan (er staat hier nog een mooie gele te koop). Maar er is geen Dinghy-race op de Atlantic en de feestjes schijnen ook een stuk minder te zijn.
Rozan en Marie
12 november 2009, ARC
Na een hele gezellige week met de Van Campentjes, werd het tijd om de trossen weer los te gooien. De koeien woeien al de hele week van de dijken, dus we stonden niet te springen, maar een Duitser, die net aankwam, zei dat het te doen was. De golven tussen Fuerteventura en Lanzarote waren behoorlijk hoog. We hadden een rif in het grootzeil en eerst even de kotter, maar later toch maar de genua erbij. Wellicht waren we daarmee toch een beetje ‘overpowered’, want de eerste paar uur heb ik met de hand gestuurd, omdat de stuurautomaat het niet aankon. Het was een spectaculaire tocht, ruime wind van de golven af surfend. Adam dacht vlak voor de kust van Fuerteventura een walvis te zien, maar nadere inspectie wees uit, dat het om een ca.
De volgende ochtend werden we wakker aan de wachtsteiger. Vanaf dat moment werden we ondergedompeld in het ARC-leven. De ARC is de ‘Atlantic Rally for Cruisers’ en is een evenement rondom een rally van ruim 200 boten van Las Palmas naar St. Lucia (Carieb). De start is op 22 november en in de twee weken voor de start is er een uitgebreid programma, waaronder allerlei workshops, feestjes, boekenruilbeurzen, happy hours, etc. We kregen een mooie plek aan de familiesteiger toegewezen, naast onze nieuwe Belgische vrienden van A Small Nest (http://www.asmallnest.com/). De kinderen kunnen het, ondanks het grote leeftijdsverschil, heel goed met elkaar vinden en Sepke heeft zelfs al een avond op de mannetjes gepast!
De hele dinsdag stond in het teken van de ‘safety check’. De ARC neemt als grote organisatie geen risico’s en neemt de ‘safety check’ dus heel serieus. Er is een lange lijst met vereisten, waar je aan moet voldoen. Dat lijkt misschien kinderachtig, maar het is toch wel nuttig om nog eens serieus je boot na te lopen en, waar nodig, aan te passen aan de vereisten. De inspecteurs zijn ervaren mannen en kunnen ook goed uitleggen, waarom bepaalde vereisten zijn opgenomen. We moesten veel veiligheidsmiddelen alvast klaarleggen voor de inspectie (zwemvesten met bootnaam, lifelines, EPIRB, life tags, handmarifoon, reserve gps, stagdoorknipper, vuurpijlen, etc.). Op de steiger heerste onder alle boten een gezonde spanning voor de safety check. Je doet toch een beetje ‘examen’. Wij moesten vooral nog wat zaken aanschaffen voor man-overboord-situaties, zoals een ‘dan buoy’, ‘horseshoe’, etc. We wisten, dat we op dat gebied niet aan de vereisten voldeden, maar gaven er de voorkeur aan om met de inspecteur te overleggen, wat we het beste konden kopen om wel aan de vereisten te voldoen. Adam is nog een hele dag bezig geweest met het installeren van alle nieuwe aankopen en vandaag hebben we de re-check gehad en zijn we geslaagd voor ons herexamen.
De lokale watersportwinkel vaart hier wel heel goed bij, zodanig zelfs, dat het onofficiële openingsfeestje door hen werd gesponsord. We (incl. Rosa, want Sepke paste op) hebben ons best gedaan om onze aankopen terug te verdienen in bier en hapjes en hard gedanst bij de fantastische rockband.
Gisteravond was er een familiediner. Het was een gezellige, ontspannen barbecue, waar de families elkaar konden leren kennen. Er waren ongeveer 20 kinderen in de leeftijd van 1 tot 15. Er is één ander kindje van 1 (Duits meisje, Lani) en die is twee maanden jonger dan Pieter, dus Pieter mist op een haar na de prijs voor jongste deelnemer. Verder was er een Fins jongetje van 3, dat tijdens de overtocht z’n 4e verjaardag zal vieren. De rest van de kinderen is ouder (tussen 4 en 15). De kinderen zaten met z’n allen aan de kindertafel en kregen hot dogs/hamburgers en een ijsje toe. Ze waren door het dolle heen en hebben eindeloos rondgerend en gespeeld. Mees speelde o.a. heel leuk met Zoe, een Australisch meisje van 7, maar trok vooral naar de Belgische kinderen toe. Hij is helemaal weg van Sepke en speelt ook heel graag met Ward en met Flor (en dan met name met hun gave autootjes). Pieter had niet zoveel zin om te integreren, maar genoot van alle drukte om hem heen. Mees ging pas om 22:00 uur naar bed, Pieter was rond 21:00 uur al doodmoe afgevoerd.
Vandaag waren de eerste workshops. Heel interessant, over bevoorrading, tuigage en het weer. Een verfrissend nieuw en tegendraads advies uit de workshop bevoorrading: was je fruit en groente (m.u.v. bananen) niet voor vertrek. Wassen is weliswaar goed tegen ongedierte (zoals kakkerlakken…), maar door het wassen gaat alles eerder rotten. Bananen moet je wel wassen, want daar zit altijd veel ongedierte tussen. De gouden tip uit de workshop over tuigage: alle ringetjes vervangen door splitpennen. Dat heeft Adam vanmiddag meteen gedaan. Een leuke tip uit de workshop over het weer: je haren wassen tijdens een regenbui (zoet water is natuurlijk schaars op een lange oversteek)!
Van alle grote watersportmerken zijn hier medewerkers aanwezig en je kunt hier echt bijna alles laten maken/controleren of kopen. Bij ons is er een medewerker van Spectra langs geweest om onze watermaker te controleren en er komt nog een tuiger langs om onze tuigage te controleren. Fijn idee dat een expert nog even checkt of onze mast er nog steeds goed op staat. Dat was voor ons vertrek uit Nederland ook al gebeurd, maar inmiddels hebben we al weer aardig wat pittige zeiltochtjes achter de rug, dus een check is zeker nuttig.
We genieten van de sfeer, gezelligheid, ontmoetingen en drukte rond de ARC en bereiden ons ondertussen voor op de oversteek. De jongens hebben vandaag hun tweede hepatitis A en B prik gehad van Haike, onze Belgische buurvrouw, die dokter is. Verder hebben we via een bezorgservice alle melk, bier en water besteld voor de oversteek.
Morgen komen Rozan en Marieke een paar dagen meelopen in ons hectische, maar gezellige ARC-leven. (De foto’s van het vorige bezoek staan online.)
7 november 2009, Vakantiegevoel
Ola, Pol en Marius hier. We waren toe aan een chill weekje vakantie en dat is het geworden met de Elena crew. Wat is het genieten op en rond de Elena. Als die niet al te hard schommelt dan.... Eigenlijk hebben we niet veel van het eiland Fuerteventura gezien en beperkte onze axiradius zich tot de driehoek: strand, haven en het resort waar wij een apartementje hadden. Alles op 10 (Spaanse) minuten loopafstand van elkaar. Niet echt moe geworden dus, behalve door het intensieve strandleven. Zoals de Elena traditie betaamt, hebben we natuurlijk ook een ladies night en men´s night gehad deze week; dit keer heel bijzonder omdat we het beide keren met z´n vieren hebben meegemaakt (dankzij Rosa omdat zij op de kindertjes heeft gepast)! Ultiem vakantiegevoel was ook de avond dat we met z´n allen aan een pleintje hebben gegeten waar de kids tot ver in de avond gedanst hebben bij Spaanse live muziek. Met de kinderen onderling was het meteen weer dikke mik. Het hele kwartet, maar met name Mees en Floris, zijn elke dag door het dolle heen als er weer samen gespeeld kan worden. Zelf vinden we het heel mooi en knap om te zien hoe Adam en Leonie hun nieuwe leventje leiden. En wat fijn om te merken dat afstand niets afdoet aan vriendschap! Veel succes op jullie verdere reis en blijf genieten zoals jullie nu doen! Salute, veel liefs, Pol en Marius, Floris en Annejet |