Ha'apai
We varen een nacht door naar de Ha'apai groep, een eilandengroep ca. 70 mijl ten zuiden van de Vava'u groep. Het is een heerlijke rustige tocht. Ondanks dat er niet veel wind is, kunnen we lekker zeilen, want het is een aandewindse koers. De zee is vlak en af en toe hebben we het gevoel dat we op het haringvliet varen. We willen niet in het donker aankomen, dus we hebben geen haast. Vlak voordat we aankomen, zwemt er een enorme walvis vlak achter de boot langs. We zien 'm een paar keer bovenkomen en spuiten. Wat een joekel. Een heel stuk groter dan onze boot zou ik denken.
Sammie blijkt tot onze grote schrik een lek te hebben. Waarschijnlijk hebben we iets scherps geraakt bij het op het strand trekken. Adam plakt het gat en we vragen een lift van de enige andere boot die hier ligt, een Israelische catamaran. We klaren in bij het postkantoor in de 'hoofdstad' van Ha'apai. In Pangai is verder niet veel te beleven. Het tempo hier is erg rustig. Iedereen zit wat onder een boom, of slentert wat rond. We gaan naar het 'Mariner's café', wat ook de jachtclub is en het enige restaurant. Vorig jaar kwamen hier slechts 84 bootjes. Daar lunchen we met de Israeliërs.
's Middags gaan we nog even langs de duikshop om een duikafspraak te maken en dan eindigen we weer in hetzelfde café. Op de bar staat de volgende mooie leus geschreven: "beer - so much more than a breakfast drink". We kletsen met de Poolse eigenaresse, terwijl Mees en Pieter op straat spelen met een stuk of zes lokale jongens. Overal rennen loslopende varkens, biggen, kippen en honden. Mees is gelukkig weer koortsvrij. Adam is aan de beterende hand. Helaas blijkt het lek van Sammie niet gedicht te zijn, prutswerk, dus Adam doet nog een poging. Waarom zit er bij het reparatie setje geen beschrijving. Moet je de lijm eerst laten drogen of vooral niet? Moet de tube opgeblazen zijn of leeg? Wel of niet in de zon? Kortom lichte frustratie bij Adam. Hopelijk lukt het nu wel en anders moeten we de komende weken heel veel pompen.
