Mees vangt een vis!
Mees mag met pappa's werphengel vissen, terwijl we voor anker liggen. Hij heeft heremietkreeftjes gezocht op het strand. Het kreeftje wordt uit z'n schelp gelokt en eruit getrokken en vervolgens als aas aan het vishaakje gespiest. Heel geduldig gaat hij op het voordek zitten met het hengeltje in z'n hand. Tot onze grote verbazing heeft hij na korte tijd al beet! Iedereen gilt enthousiast "vis!" en pappa komt toegesneld om te helpen de vis binnen te halen.
Het is een 'goatfish'. We durven hem niet op te eten, omdat we bang zijn voor ciguatera (visvergiftiging), dus we gooien hem (tot teleurstelling van Mees) weer terug. De rest van de dag rent Mees steeds op en neer naar de vishengel om te kijken of hij al wat gevangen heeft. Hij krijgt nog een keer een vis aan de lijn, maar die schiet er helaas af. Het is dus vooralsnog niet gelukt om het succes te herhalen, maar morgen is er weer een dag. Pieter speelt op het strand weer eens met een veel te grote heremietkreeft en wordt hard in zijn vingertje gebeten: tot bloedens toe! Pieter huilt dikke tranen. Toch laat hij het beestje niet gaan. Hij loopt er nog de hele dag mee rond en het ligt nu in een emmertje in de kuip.
Na de lunch verlaten we het prachtige strand van Uoleva om koers te zetten naar een ander eiland, 17 mijl verderop. Onderweg zien we verschillende keren walvissen. Adam staat met snorkel klaar om er in te duiken en ze van dichtbij te bekijken, maar ze komen helaas niet dichtbij. Er liggen geen andere boten bij Ha'afeva. We verkennen Ha'afeva, maar er is niet veel te doen, want het is zondag. Overal weer loslopende honden, varkens, geiten en kippen. De kinderen roepen steeds "Falangi" als we langslopen. Wat 'buitenlander' betekent. Als we met Sammie terugvaren naar de boot, zien we tot onze verbazing (er is immers geen vliegveld, laat staan een hotel) een andere 'Falangi' op de pier zitten. We knopen een praatje aan met deze vriendelijke jonge Engelsman: John (29). Hij is aardrijkskundeleraar in Engeland en in zijn zomervakantie werkt hij aan een schoolproject in Tonga. Hij is eigenlijk klaar met zijn project, maar hij kan niet weg, want de eerstvolgende boot vertrekt pas donderdag. We bieden spontaan aan, dat hij met ons mee mag varen naar Nomuka en dan naar Tongatapu en hij reageert enthousiast. Als het goed is, staat hij morgen om 8:30 uur met z'n spullen op de pier om vijf dagen met ons mee te varen. Hij heeft nog nooit gezeild, dus ik hoop maar niet dat hij zeeziek wordt…
