Remi
"WOW!" gilt Adam. Ik schrik ervan. Wat is er gebeurd? Als Adam z'n tong weer heeft gevonden, blijkt dat hij twee walvissen ziet 'breachen' (uit het water springen en op hun rug weer erin plonsen). Ze zwemmen in de baai waar we naartoe zeilen. We zeilen op de genua de baai binnen en rollen de genua dan in zonder de motor te starten, zodat we zonder lawaai steeds dichter bij de walvissen komen. Het zijn een mamma en haar kalf. We zien ze op afstand een aantal keer 'breachen', maar als we dichterbij komen, doen ze niet meer zo wild (helaas, maar ook gelukkig, want ze zijn best groot). We komen tot ca. 30 m. afstand van ze en zien ze om de beurt spuiten. Dan gaan ze langzaamaan verder weg en ineens zijn ze verdwenen. Het was adembenemend (de foto's spreken voor zich, die volgen zo snel mogelijk).
De Sunboy en Go Beyond (Mads en Elin uit Noorwegen) lagen al in de baai voor anker en waren met hun bijbootje naar de walvissen toe geracet (gevoelig punt overigens, want de commerciële walvistoeristenbootjes vinden dat de cruisers dat niet op eigen houtje mogen doen). Het was een nat tochtje door de baai, dus ze liften met ons mee op de terugweg naar de ankerplek. We starten de motor, iedereen komt aan boord en we slepen het bijbootje mee. Dat gebeurt rond 14:30 uur. Later haakt Small Nest nog in en rond 19:30 uur, en vele drankjes later, gaat iedereen pas weer van boord… De volgende dag nodigt Go Beyond iedereen (Small Nest, Sunboy, Tangaroa en wij) uit om wafels te komen eten. Als de kindjes lekker van de wafels gesmuld hebben, gaan ze met z'n allen naar Elena om een filmpje te kijken, terwijl alle grote mensen de borrel voortzetten. Om 20:00 uur haak ik af om Ravioli voor de kindjes op te warmen. Er is gezongen en gelachen en veel te veel gedronken. Vooral de mannen waren nauwelijks nog aanspreekbaar. Beregezellig.
Zaterdag vieren we de verjaardagen van Ward (nu 11) en Flor (over 3 dagen 8). Wij organiseren de pannenkoekenlunch. Maar voordat het zover is, komt Tangaroa op de koffie. De kindjes spelen heel lang heel zoet, maar dan wordt het op een gegeven moment zó stil, dat het tijd wordt om een kijkje te nemen. Oh nee… oh nee toch…! Ik tref de kindjes aan in de kooi van de jongens achter de bedjes tussen de parasailor, genuahoes en andere zaken, waaronder 5 zakken meel. Ze hebben een schaar te pakken en knippen in een zak meel… Ze zien allevier wit van het meel en het stuift overal om ze heen. Het is een behoorlijke klus om alles weer meelvrij te maken en we zijn net op tijd klaar voor de pannenkoekenlunch. Die verloopt verder heel goed en gezellig met genoeg pannenkoeken voor iedereen (10 kids en 4 grote mensen), mede dankzij de hulp van Wierd, die ook een stapel pannenkoeken heeft gebakken.
Na de middagdut van de mannetjes haken we in bij het verjaardagsfeest van Ward en Flor. Ze komen net met de grotere kinderen terug van een spannende schattentocht. Er is taart en limonade en de kindjes mogen marshmellows roosteren boven een zelfgestookt vuur. De grote mensen mogen ook nog een rondje schattentocht doen en ik loop met een hand-gps dwars door het bos op zoek naar het plastic doosje met de volgende aanwijzing. Mooi spel. Er zijn veel boten verzameld voor het verjaardagsfeest, dus Ward en Flor worden overladen met kadootjes en zijn door het dolle heen.
's Avonds hebben we een afscheidsdineetje bij Tangaroa. Vanaf nu scheiden onze wegen zich. Tangaroa gaat door richting Sydney en vertrekt binnenkort naar Fiji, terwijl onze route vanaf Tonga naar Nieuw Zeeland gaat. We voeren eerst de kindjes en leggen ze in bed (applaus voor Sepke!). We worden getrakteerd op een heerlijk culinair diner met voorgerecht, hoofdgerecht en dan ook nog brownies als toetje! Bovendien houdt Wierd een hartverwarmende speech over de mooie momenten die we samen hebben meegemaakt en krijgen we voor de jongetjes twee kettingen met een traditionele vishaak en een lijstje met de omtrek van de handjes van Suze en Tamar in zand naast een lieve tekst. Multigeniaal allemaal.
Het afscheid is nog niet definitief, want we zien elkaar nog bij de lunch op Lape, waar ook weer vele cruisers aanwezig zijn. Zoveel zelfs, dat er meer buitenlanders zijn, dan bewoners van het dorpje (ca. 30). We zijn allemaal uitgenodigd om de zondagochtendmis bij te wonen van de Methodist kerk. Het is een oersimpel kerkje: een houten huisje, waarvan de planken aan de binnenkant niet geverfd zijn, met een systeemplafond met tl-buizen en een kruis op de gevel. Er wordt uitgebreid, en behoorlijk vals, gezongen. Na afloop bekijken we het schooltje, dat door de EU gefinancierd is. Er is 1 leraar voor 5 leerlingen, die allemaal verschillende niveaus hebben. Daarna gaan we naar het strandje, waar een uitgebreide lunch voor ons klaar staat. Ik lever weer wat kleertjes af, die te klein zijn voor Pieter en iedereen betaalt gul voor de lunch in de vorm van een donatie voor de werf die ze willen bouwen. De kindjes spelen met de lokale kindjes, onder andere in een traditionele 'outrigger canoe'.
Dan is de tijd gekomen voor het afscheid. We nemen definitief afscheid van Sunboy, Go Beyond, Quartermoon, Merlin en… Tangaroa (Sea Level was al vertrokken naar Fiji). Dat gaat wel met pijn in het hart (en een paar tranen). Iedereen, met wie we zoveel opgetrokken zijn, gaat door naar Australië en het voelt alsof we helemaal alleen achterblijven. Remi. De cruisers die naar Nieuw Zeeland gaan, komen pas veel later aan in Tonga, want die gaan niet nog even twee weken naar huis. Wij lopen dus voor op schema en hebben daarom steeds opgevaren met alle Australiëgangers. We zullen Tangaroa erg missen. Het was altijd zo relaxt en gezellig met ze. Het ga jullie goed Tangaroa!
Gelukkig nemen we nu nog geen afscheid van Small Nest. Zij gaan nog met ons mee naar Neiafu, waar we nog met ze gaan duiken en uit eten gaan, waarna wij vertrekken naar de Ha'apai Group, 80 mijl zuidelijker. Weer afscheid… Een hoofdstuk van onze reis komt bijna tot een einde. En we zijn er allebei een beetje door van slag. Gelukkig begint er over een aantal weken (na een pitstop in Holland) weer een nieuw hoofdstuk: Nieuw Zeeland.
