Zuidwaarts
Afscheid nemen van Small Nest is 'nochthans niet evident'. Wat hebben we hard gehuild gisteren. We hebben zo'n 14.000 mijl samen afgelegd en daar 9 maanden over gedaan. Altijd was dat witte bootje ergens in de buurt. Soms zagen we elkaar even een paar weken niet, maar meestal lagen we toch naast elkaar in hetzelfde baaitje. De halve wereld rondvaren, dat gaat met enorm veel emoties. En alles hebben we met elkaar gedeeld.
Van de angst voor de piraten rond Venezuela tot de opluchting na de laatste sluizen van het Panamakanaal. Van de saamhorigheid van de ARC, tot de frustraties over Amerikanen. Mooie momenten, pittige overtochten, schades en schandes, we dronken samen cava bij de Kuna indianen, en Bisonpis Wodka bij de Noren. We hebben elkaars kinderen zien opgroeien, maar ook elkaar zien groeien. Wat een enorm mooie tijd hebben we samen gehad en wat gaan we ze onwaarschijnlijk veel missen. Wat hebben ze veel voor ons betekend.
Het was een mooi afscheid. We zijn met z'n vieren gaan duiken, wat schitterend was: 2 schildpadden, prachtig zicht, mooi koraal, grotten, veel vissen, waaronder grote bullparrotfish en groupers. 's Middags 'aperitieven' op Small Nest. Met z'n 5en hadden ze een gedicht voor ons gemaakt, gehuild. En daarna mocht Sepke voor de laatste keer oppassen, terwijl wij uit eten gingen, gehuild. Het eten was lekker, de bediening om te huilen.
Vandaag hadden we nog een dagje samen. Wij moesten wachten op het voorgloei relais van de generator, dat vandaag gerepareerd werd en Small Nest wacht op gas. We klaren uit en lopen nog één keer door het leuke plaatsje. Als de mannetjes middagslapen, varen we stilletjes de baai uit, nog 1 keer varen we langs ze, maar de tranen zijn op. We ankeren in een volgend baaitje om de mannetjes nog even op het strand uit te laten. Tot onze grote vreugde ligt Tangaroa daar ook. Te weinig wind en verkoudheid houdt hen hier nog even vast. Na een middag strand vertrekken we. Op weg naar het zuiden. Terwijl iedereen anders door vaart richting westen. Op het moment dat de zon ondergaat, zien we de berger varen met aan een lange lijn de omgekeerde en verwoeste catamaran Anna. Mees en ik zijn koortsig en verkouden en dat alles past bij de stemming…
