Terwijl het in Nederland inmiddels serieus koud wordt, is het hier zomer geworden: warm en droog. Daardoor speelt het leven zich nu vooral buiten af. Heerlijk. We hebben een sproeier gekocht voor de tuin. De jongens hadden daar dikke pret mee: lekker in hun blootje er doorheen rennen. Pieter was heel behendig in het niet nat worden. De groentetuin doet het overigens fantastisch. We moeten eigenlijk al verplicht elke dag sla eten en de eerste komkommers dienen zich al aan.
Leonie heeft weer veel hardgelopen deze week en ik heb naast de vrijdagavondwedstrijd met ons eigen touch rugby team op donderdagavond met een ander team touch rugby gespeeld als invaller. Na maanden bewegingloos op een boot gezeten te hebben, zijn we inmiddels behoorlijk sportief geworden. Het zal er mee te maken hebben, dat we maar 3 tv -zenders kunnen ontvangen, dus je kunt ’s avonds net zo goed gaan sporten…
We hebben weer wat nieuwe mensen ontmoet en veel ge-BBQd. Zaterdagmiddag was er een feestelijke middag op Stanley Bay Primary School vanwege de toevoeging van twee klaslokalen. Daar zitten onze mannetjes niet op, maar de hele buurt was uitgenodigd. Leerlingen voerden de ‘Haka’ op, er werd zakgelopen, je kon met natte sponzen een leraar bekogelen, er waren waterijsjes, touwtjesspringwedstrijden en een springkasteel. Het was een gezellige middag en het leuke is, dat we al best een aantal mensen kenden, die daar ook waren. Het is ongeloofelijk over wat voor een enorm grasveld de school beschikt. Er is ook een klein zwembad bij, een basketbalveld en een grote speeltuin. De betegelde schoolpleintjes in Nederland zijn er echt niks bij…
Leonie en de mannetjes kwamen vrijdagavond kijken naar de touch rugby wedstrijd en ze vonden het schitterend. Mees raakte wel even van streek, toen pappa viel, maar zag vervolgens dat pappa weer vrolijk verder rende, dus hij was snel gerustgesteld. Na afloop van de wedstrijd stonden we met z’n allen nog wat te drinken in de kantine en kwamen we er achter, dat geen van ons beiden wist waar de mannetjes waren. Eerst even in de kantine gezocht en daarna buiten gaan kijken. En echt ongelooflijk, staan die mannetjes midden op het veld tussen enorme Maori’s en andere locals te rugbyen! Rennen overal tussendoor en krijgen zelfs af en toe de bal. Echt te gek. De grote mannen waren maar wat aan het oefenen en vonden die kleintjes alleen maar leuk, dus de jongetjes liepen niet echt in de weg, maar ik vond dat dus nogal geniaal.
Woensdagavond was een schitterende avond. Jane kwam weer op de mannetjes passen en werd door de jongens met open armen ontvangen. Dat is lekker weggaan, kan ik je zeggen. We hadden dit keer 7 mensen aan boord en het woei net iets harder dan twee weken geleden. Daarbij hadden we een geheim wapen aan boord: Jason. Jason is de vriend van Lara en we ontmoetten hen voor het eerst in de Markiezen. Nu zijn zij dus ook hier en ze gaan proberen hier een leven op te bouwen. Jason is een nogal goede zeiler en zeilde jarenlang J24 op topniveau. Jason kan naar een zeil kijken en zeggen wat er moet gebeuren om de boot net wat harder of hoger te laten lopen. En dat deden we! We liepen knopen sneller en graden hoger. Samen met vloeiend teamwork, messcherpe tactiek, ijzeren discipline en serene rust, resulteerde een en ander in een elfde plek. Dat is heel niet gek, zeker als je bedenkt dat we in een klasse van zestien boten zaten… "The only way is up” zullen we maar zeggen. Maar het was wel echt geniaal. Mooi zeilen, schitterend weer, leuke mensen en enorm mooie boten op het water. Daarna gezellig geborreld en rond 22:00 uur Jane afgelost.
Dit weekend vieren we natuurlijk Sinterklaas en de mannetjes kijken daar enorm naar uit. Ze speelden vanmiddag de hele middag afwisselend Sinterklaas/Zwarte Piet of kind. De een ging z’n schoen zetten en dan in bed liggen en ‘slapen’. De ander deed wat in de schoen en klopte dan hard op de deur. Het ‘kind’ ging vervolgens vol verbazing kijken wat hij in z’n schoentje vond. Vonden het schitterend.