Maandag 19 juli 2010, Another day at sea, nog 60 mijl naar Aitutaki
's Nachts om 2:00 uur, tijdens de wachtwissel, laten we de parasailor zakken. Er is te weinig wind, waardoor de parasailor steeds inklapt en dat is niet goed voor het zeil. We proberen het daarna nog met een uitgeboomde genua en sukkelen voort met een slakkengangetje van zo'n 3 knopen. Dat is op zich niet erg, want we willen niet in het donker aankomen en moeten dus toch wat vertragen, zodat we dinsdagochtend in het licht aan kunnen komen.
Maandag 19 juli 2010, Another day at sea, nog 60 mijl naar Aitutaki
's Nachts om 2:00 uur, tijdens de wachtwissel, laten we de parasailor zakken. Er is te weinig wind, waardoor de parasailor steeds inklapt en dat is niet goed voor het zeil. We proberen het daarna nog met een uitgeboomde genua en sukkelen voort met een slakkengangetje van zo'n 3 knopen. Dat is op zich niet erg, want we willen niet in het donker aankomen en moeten dus toch wat vertragen, zodat we dinsdagochtend in het licht aan kunnen komen. Bovendien willen we onze kostbare dieselvoorraad zoveel mogelijk sparen (volgende tankstation: Tonga), dus we moeten zo lang mogelijk eruit halen wat erin zit. We hebben zo'n 700 liter diesel bij ons, maar dit stuk kan enorm wind stil zijn. 's Ochtends om 6:30 uur is de wind echt helemaal op. We gaan nog maar 2 knopen en de boot slingert heftig heen en weer op de golven. Ik zet de motor aan en die gaat niet meer uit. De wind en golven nemen steeds verder af en het water wordt bijna zo glad als een spiegel. We hebben deze hele tocht nog geen andere boot gezien. Zelfs niet op de AIS, die toch een bereik van ongeveer 30 mijl heeft. Gek genoeg hebben we ook nog geen vliegende vissen aan dek gehad en geen walvissen of dolfijnen gezien. Vissen doen we niet meer, want de ijskasten en diepvries zitten vol met de Wahoo die we vingen.
's Ochtends bak ik brownies met de jongetjes. Terwijl Mees te hard roert en het ei, dat ik er net in heb gedaan, over de rand van de kom klotst, smeert Pieter zijn handjes door het rauwe ei en dreigt ze vervolgens in zijn mond te stoppen. Pfoeh, best een uitdaging om zoiets zonder al teveel rotzooi te doen. Maar de brownies smaken goed bij de koffie en als toetje. De jongens spelen verder weer in de kuiptafeltent, we lezen boekjes en genieten van het mooie weer. Ze zijn echt enorm zoet samen aan het spelen geweest vandaag.
De jongetjes zijn blij dat het nog maar een nachtje slapen is, totdat we bij het eiland zijn. We motoren rustig verder en zijn benieuwd hoe morgenochtend de aankomst in Aitutaki zal zijn.