Yoghurt, voetbal en regen
Bij toeval hebben de Flash V, Tangaroa en wij, heel kort na elkaar, een yoghurtmachine gekocht. Small Nest heeft al lang een yoghurtmachine en had kennelijk zoveel vertrouwen in hun machine en opgebouwde ervaring, dat Willem een yoghurtcompetitie uitschreef. Na kinderbedtijd werden Sepke en Ward naar respectievelijk Tangaroa en Elena gestuurd om op te passen, zodat de grote mensen aan boord van Small Nest konden meedingen naar de yoghurtprijs.
Het was een goed georganiseerd dubbel blind onderzoek met letters op gelijke potjes. Ik kon onze yoghurt er meteen uithalen (A) en vond de winnende yoghurt (B van Flash V) het minst lekker. De enige yoghurt die nul stemmen kreeg, was van Small Nest… Die was hartstikke zuur. De conclusie was uiteindelijk dat de yoghurtcultuur (die je gebruikt om yoghurt te maken) belangrijker is dan de machine. Groot voordeel van onze machine is, dat er maar een uur stroom nodig is voor 8 potjes. We maken het van melkpoeder. Dat zal ook een van de redenen zijn, dat we niet gewonnen hebben, maar wij vinden het lekker en het scheelt liters melk.
Later op de avond spelen we met z’n allen (10 volwassenen) ‘who’s-the-man’, wat tot veel hilariteit leidt. Het blijkt wel lastig om het spel te spelen met twee verschillende culturen (en dan bedoel ik geen yoghurtcultuur, maar de Vlaamse en de Nederlandse cultuur). Who the hell is ‘Bart de Wever’? Na de zoveelste stranddag ben ik weleens toe aan wat anders. Ik sluit me samen met Mees aan bij Tangaroa om rond Huahine Nui (het noordereiland) te fietsen (ongeveer 40 km. schat ik). Ons vouwfietsje heeft een kinderzitje achterop. Tangaroa heeft een heel handig ‘bakje’ achter de fiets, waar Suze en Tamar samen in kunnen zitten. Aan het begin van de tocht staat een ‘Belvedère’ op de route. Dat betekent dus klimmen. 15% helling 1 km. lang… Net als ik echt op instorten sta, lopend met de fiets aan de hand en Tamar achterop (die wilde even niet in het bakje) en naast me een vermoeide Mees die zichzelf onder mijn aanmoediging voortsleept, komt er een pick-up truck langs, die ons een lift aanbiedt. Het blijkt om de laatste 300 meter te gaan, maar ik ben er toch heel blij mee. Het uitzicht is inderdaad ‘belle’, de kinderen krijgen wat te eten, drinken en snoepen en dan gaan we weer verder. De rest van de tocht is gelukkig goed te doen. We krijgen 1 keer een heftige regenbui over ons heen en stapelen snel de drie kindjes opeen in het ‘bakje’, waar ze droog zitten. Gelukkig duurt dat niet lang. Het is heel afwisselend landschap ook al fietsen we steeds langs de kust. De ene keer fiets je langs een baai, dan weer langs een lagune, dan weer langs een meer. Er rijden weinig auto’s en de wegen zijn goed geasfalteerd. We fietsen ook langs verschillende Marae (stenen platformen van een verloren cultuur), maar waarschijnlijk moet je iets meer passie voor geschiedenis hebben om die echt te kunnen waarderen. Suze en Tamar hebben oorlog in het bakje, dus Mees gaat bij Suze erin en Tamar bij mij achterop. Tijdens de lunch zitten we lekker droog, terwijl er weer een regenbui overkomt. Daarna is het niet ver meer. Gelukkig maar, want mijn vouwfiets begint langzaam maar zeker uit elkaar te vallen. Eén voor één knappen er vijf spaken uit het voorwiel af (waar een enorme slag in zit) en twee uit het achterwiel. De voorrem doet het niet meer (de achteruittraprem gelukkig wel) en loopt aan en het achterspartbord zit los en rammelt. De fiets wil naar Nieuw Zeeland.
Tijdens onze fietsdag (ca. 9:30-15:00 uur) drinkt Adam koffie in een hotel op palen en eet Pieter een ‘pain au chocolat’. Daarna spelen ze op het strand met Small Nest. Adam duikt samen met de Flash V, Haike en Willem naar een wrak van een houten zeilboot, terwijl Sepke op Pieter past.We varen nog een stukje verder door de lagune van Huahine naar Avea Bay. Als we het anker gelicht hebben, begint het te stortregenen en het stopt pas, als we weer voor anker liggen. Het is een mooie baai met veel strand. ’s Avonds gaan we samen met de mannetjes uit eten in het sjieke restaurant van een hotel. Het is even geleden, dat we dat aangedurfd hebben, maar het gaat fantastisch, dat gaan we dus vaker doen.
Het voetbal vindt voor ons om 4:00 uur ’s ochtends plaats. Adam en ik zetten de wekker en luisteren via internet naar Jack van Gelder en Bas Tichelaar op Radio 1. Net als we verbinding hebben, horen we dat Brazilië al heeft gescoord. Nou zeg, zijn we daar voor opgestaan? In de pauze regent het, dus de wifi-antenne moet naar binnen. Als de regen eindelijk stopt en we weer verbinding hebben, kunnen we onze oren niet geloven: we hebben een doelpunt van Nederland gemist! En dan gaat er nóg een in! Geweldig! We missen ongetwijfeld een topavond in Nederland.
Vandaag zijn we naar Raiatea gezeild (ca. 25 mijl). We hebben de dieseltanks hier aan de kade kunnen volgooien. Deze dieselvoorraad moet ons helemaal naar Tonga brengen (ca. 1200 mijl met tussenstops in de Cooks en Niue), dus hopelijk kunnen we veel zeilen. Maar voorlopig genieten we nog van de Society Islands (tot ca. 15 juli). Het enige waar we niet van genieten, is de enorme hoeveelheid regen. Het zijn natuurlijk mooie groene eilanden, dus daar hoort ook regen bij, maar we zijn echt de hele dag aan het checken of alle luiken wel dicht zijn of aan het schuilen voor een regenbui. Op een boot is dan op een gegeven moment alles vochtig. Heel irritant. Maar er zijn natuurlijk ergere dingen in het leven, dus tussen de buien door genieten we volop.
