Afscheid Tuamotus
We zijn weer onderweg. Vanmiddag vertrokken we vanuit Faaite om de 245 mijl naar Papeete te varen. Twee nachten en een dag. Het anker was gelukkig snel opgehaald. We steken niet teveel ketting, zo'n 25 meter in 8 meter diep water, omdat de ketting anders teveel rond de koraalhoofdjes vast komt te zitten. Toch moeten we zelfs met zo weinig ketting van te voren met snorkel kijken, hoe we het anker op moeten halen. Eerst een beetje bakboord vooruit, dan scherp stuurboord en ondertussen rap binnenhalen. Bootjes die 40 meter of meer ketting steken, zijn soms een uur bezig om alles weer aan boord te krijgen.
Tot nu toe is het alleen maar motoren, maar voor morgenochtend is er een beetje wind voorspeld. In Faaite waren we samen met Endless Summer en Sea Level, die aan elkaar vast lagen achter 1 anker, de enige bootjes. We hebben twee avonden achter elkaar met z'n allen bij hen aan boord van de 15 kg. dorade gegeten en nog was er vis over in de diepvries.
Mees heeft gesnorkeld in de pas van Faaite. Ik was er zelf niet bij (Pieter en ik waren aan boord gebleven), maar ik hoorde van de anderen, dat hij het geweldig goed gedaan had. Hij maakte zwembewegingen met z'n armen om pappa bij te houden, als die even de diepte in dook. Hij blies zelf zijn snorkel leeg zonder even met zijn hoofd boven water te komen. Hij wees alle mooie vissen aan en hield het lang vol. Geniaal. We hebben al vaker gehoord over wondjes, die moeilijk helen in de tropen op zout water, maar hebben er nu zelf ook last van. Een muggenbult openkrabben is dus uit den boze, want bijna elk wondje gaat ontsteken. Dat is natuurlijk lastig uit te leggen aan twee peuters, die kriebel hebben. Pieter heeft op zijn been een opengekrabde muggenbult en dat wondje ziet er akelig uit. Adam heeft twee wondjes aan zijn vingers en een aan zijn schouder en Mees heeft een wondje op zijn knie. Allemaal ontstoken.
De komende dagen wordt er gelukkig even niet gezwommen, omdat we onderweg zijn en in de grote stad zal het er ook niet van komen. Hopelijk gaat het dan wat beter en anders zoeken we even een dokter op. Vanochtend zijn we naar de mis in Faaite geweest. We waren de dag daarvoor uitgenodigd door de lokale politieman, die ons tien liter benzine voor Sammie schonk. Iedereen had zijn mooiste zondagse kleren aan. Alle vrouwen en meisjes hebben een bloem achter het oor. Sommige vrouwen dragen een parelketting of oorbellen met zwarte parels. Het valt me op dat veel kleine meisjes lippenstift op hebben. Er wonen ongeveer 300 mensen in Faaite. De kerk zit vol (ca. 60 mensen?) en er wordt mooi gezongen. Aan het wit geschilderde, in bogen gevormde, planken plafond hangen vele van schelpen gemaakte 'kroonluchters' (maar dan zonder kaarsen/lampen). De 'kroonluchters' zijn aan elkaar verbonden met meterslange schelpenkettingen. De jongens houden het niet lang vol in de kerk en spelen buiten in het zand.
Na afloop van de mis ontmoeten we een dorpsbewoner, die ons met zijn auto meeneemt naar zijn huis om ons 7 kokosnoten en 2 bevroren baguettes mee te geven, zonder daar iets voor terug te willen hebben. Wat een bijzonder vriendelijke gastvrije cultuur is dit toch. We zullen de Tuamotus missen. Het is een paradijs voor cruisers. Je vaart van eiland naar eiland en als je wilt, kun je dat doen zonder veel andere cruisers tegen te komen, laat staan toeristen. Dat zal in de Society Islands (o.a. Tahiti, Moorea, Bora Bora, Huahine) heel anders zijn.
