We hebben weer een mooi druk weekje achter de rug. Het is moeilijk voor te stellen, dat je ook nog zou moeten werken…
Vrijdag zouden we voor het eerst een avondje uitgaan, maar helaas belde de nanny af vanwege ziekte. Dat kwam op zich niet heel slecht uit, want ik was uitgenodigd door Travis om te komen kijken naar Touch Rugby. Een soort laffe versie van het echte rugby, dat hier geen sport maar religie is.
We hebben weer een mooi druk weekje achter de rug. Het is moeilijk voor te stellen, dat je ook nog zou moeten werken…
Vrijdag zouden we voor het eerst een avondje uitgaan, maar helaas belde de nanny af vanwege ziekte. Dat kwam op zich niet heel slecht uit, want ik was uitgenodigd door Travis om te komen kijken naar Touch Rugby. Een soort laffe versie van het echte rugby, dat hier geen sport maar religie is. Na afloop van hun kansloos verloren wedstrijd (het was de eerste van het seizoen en de mannen waren nog niet fit), werd ik gevraagd om mee te doen met hun team. Geniaal. Ik heb echter geen idee van de regels, heb al tijden niet hardgelopen, miemel al bij het eerste het beste duwtje (laat staan een tackel) en tijdens hun eerste wedstrijd scheurde een teamgenoot zijn kruisband. Aanstaande vrijdag 20:00 uur…
Direct schoenen gekocht, hard gaan lopen, op advies van Thijs interval gedaan, tegen een boom staan duwen en mezelf op de grond laten vallen om te kijken hoe dat is: pijnlijk. Miemelend naar huis gerend en in bad gaan zitten. Het is vrijdag een beetje zoals naar de tandarts gaan. Ik kijk vooral uit naar de derde helft. Wordt vervolgd.
Verder hebben we mooi ge-BBQd met Gerda en Pat en hun zoontje Deneb, die bij Mees op school zit. Leuke mensen die hier ooit met een zeilboot aankwamen en nooit meer weg zijn gegaan. Het was ondertussen Halloween, dus we moesten regelmatig van tafel om snoep uit te delen, tot groot genoegen van de mannetjes. Gerda had die ochtend de halve marathon van Auckland gelopen (onder de twee uur) en nodigde Leonie uit om woensdag samen een uurtje te gaan hardlopen. Toen ze de ontzetting op Leonie’s gezicht zag, maakte ze er snel drie kwartier van. Wordt vervolgd.
De zwemles van de mannetjes was weer een groot succes. Zwemjuf Adi is weer terug van vakantie en die kan toveren. Ze vertelde ons na afloop van de les, dat ze Mees zeker kan leren zwemmen voordat we vertrekken en dat Pieter een heel eind zal komen. Wat zal dat straks lekker varen zijn. Na de zwemles zijn we, na een tip, naar een Nederlands restaurantje gegaan, waar we poffertjes, spekpannenkoeken en broodjes kroket aten. ‘Dutch Delight’ wordt gerund door een mooi stel uit de Jordaan, die hier een aantal jaar geleden naar toe emigreerden. Er is ook een winkeltje bij, waar we ontbijtkoek, drop en pindakaas hebben gekocht. We moesten ons beheersen om niet de hele winkel leeg te kopen…
Langzaam komen er meer zomergasten naar Auckland gevaren. Zo ontmoeten we "Delos” weer, die we voor het eerst op de Markiezen tegenkwamen. Mooi stel van onze leeftijd en ze varen samen met zijn elf jaar jongere broertje. Ze hebben een leuke site, maar vooral veel gave filmpjes. www.svdelos.com en dan naar hun video’s en dan moet je eigenlijk "diving with manta’s” even bekijken. Zij maakten een tussenstop op een eilandengroepje waar niemand stopt, en doken daar met
Verder zijn we druk geweest met het vetten van de lieren, de zeilen zijn er nu allemaal af, en de watertanks zijn open en kunnen worden schoongemaakt. Allemaal toe aan wat TLC.