De afgelopen dagen werd het nieuws gedomineerd door de mijnwerkers, die vast zaten. Gisteren kwam ineens het bericht: “all hope lost”. 29 doden, waaronder een jongen van zeventien, die voor het eerst in de mijn werkte… Heel triest.
De afgelopen dagen werd het nieuws gedomineerd door de mijnwerkers, die vast zaten. Gisteren kwam ineens het bericht: "all hope lost”. 29 doden, waaronder een jongen van zeventien, die voor het eerst in de mijn werkte… Heel triest.
Toch gaat het gewone leven gewoon door. Adam en ik zijn gisteravond voor het eerst in maanden samen uit geweest. De laatste keer moet ergens in augustus zijn geweest met Sepke als oppas. Nu paste Amelia voor de tweede keer op en dat ging goed, dus vanaf nu gaan we zeker vaker op pad. Wat hebben we gedaan? We zijn natuurlijk naar Harry Potter geweest! Daarna uit eten en we zijn in de lokale pub geëindigd.
We hebben een hele gezellig avond gehad met Connor (Iers) en Rixt (Nederlandse) bij ons thuis. Na een paar biertjes beloofde Adam, dat hij zondagochtend om 6:00 uur bij Connor op de stoep zou staan om samen de rugbywedstrijd Nieuw Zeeland (de beroemde All Blacks) tegen Ierland te kijken (ook al heeft Ierland nog nooit van Nieuw Zeeland gewonnen….). Adam heeft woord gehouden, Rixt had voor croissantjes gezorgd en Ierland heeft inderdaad weer verloren.
Adam heeft zelf ook weer rugbywedstrijden gespeeld. Hij heeft zich voorbereid door tientallen You Tube -filmpjes van ‘touch rugby’ te kijken. Daardoor raakte hij niet meer in paniek als hij de bal kreeg en wist hij wat hij moest doen. Ze hebben zelfs een wedstrijd gewonnen.
Ik ren bijna elke dag. Vanochtend zelfs een dik uur, met drie anderen. Ik heb zelfs een sexy renpakje aangeschaft. Foto volgt.
Via medevertrekkers (Jelle en Floor, www.doeidoei.org) kwamen we in contact met Tegan en haar familie. Tegan heeft toen ze achttien was als uitwisselingsstudent een jaar bij Floor gewoond en spreekt verbazingwekkend goed Nederlands. Ze heeft twee kindjes: Flynn (5) en Jenna (3). Ze wonen in een schitterend nieuw zelfgebouwd huis op een fantastische plek, een half uur buiten Auckland, middenin een groene vallei. De jongetjes hebben zich helemaal suf gespeeld met Flynn en al zijn speelgoed, terwijl wij ondertussen gezellig BBQ-den met Tegan, haar man en haar ouders, die in dezelfde vallei wonen en ooit ook in de Pacific zeilden (vóór GPS-tijd).
Nog even over Mees’ Engels. Dat gaat met sprongen vooruit en dat vinden we dus nogal geniaal. In het zwembad vraagt een ouder aan mij: "Does he speak English?”, waarop Mees zelf antwoordt: "Yes, me speak English.”!