Het lijkt hier wel zomer. Het is al een paar dagen schitterend weer. De zon is extreem fel hier in Nieuw Zeeland. Er zit een gat in de ozonlaag boven Antarctica en dat kun je hier merken. De zon is zelfs feller dan wij in de tropen gewend waren. Iedereen heeft hier dus ook altijd een pet op (vooral de vele roodharigen). We smeren de jongens dus braaf in en zorgen ervoor dat ze altijd een T-shirt aan hebben. Het lijkt hier wel zomer. Het is al een paar dagen schitterend weer. De zon is extreem fel hier in Nieuw Zeeland. Er zit een gat in de ozonlaag boven Antarctica en dat kun je hier merken. De zon is zelfs feller dan wij in de tropen gewend waren. Iedereen heeft hier dus ook altijd een pet op (vooral de vele roodharigen). We smeren de jongens dus braaf in en zorgen ervoor dat ze altijd een T-shirt aan hebben.
Afgelopen maandag was een nationale feestdag: Labour Day. Het was dus een lang weekend voor de Nieuw Zeelanders en dan ook nog met schitterend weer. Je kon over de boten lopen op het water tussen Devonport en Auckland. Zaterdagochtend was er een continue stroom bootjes op weg naar buiten en de haven was zo goed als leeg. Wij waren er niet bij. Wij hebben wel even genoeg gezeild en genieten van het kneuteren rond ons huisje. Maandag zijn we met onze ‘nieuwe’ fietsen (mountainbikes via TradeMe) en de fietskar naar Cheltenham Beach gefietst. Dat is het mooiste strand in de directe omgeving. Het is ongeveer een kwartiertje fietsen. En het is inderdaad een schitterend lang zandstrand met uitzicht op een vulkaan en eindeloos veel zeilbootjes, kano’s, motorboten en roeibootjes. We hebben gepicknickt op het grasveld achter het strand (heerlijk, geen zand tussen je tanden), de jongens klommen in een giga-klimboom en voetbalden met een ander jongetje en zijn vader.
Adam heeft hard gewerkt in de tuin. Het resultaat is een heuse groentetuin met sla, tomaten- en komkommerplanten, peterselie en munt. Verder wordt de voorkant van het huis opgeleukt met gerania en lavendel. Niet gek toch?
De schilders waren er dinsdag voor het laatst. Na twee weken hebben ze eindelijk de klus geklaard en hebben wij het huis voor het eerst voor onszelf. Heerlijk. Het is mooi geworden, ondertussen zijn we helemaal ingericht en het huis is eindelijk schoon en stofvrij.
We hebben inmiddels de genua en de kotter van de Elena af gehaald. De genua moet voor klein onderhoud naar de zeilmaker (geen dramatische dingen, maar wel wat lossen naden) en beide zeilen zijn even zoet gespoeld en gedroogd in de zon. Bij het laten zakken van de genua moest ik weer even de mast in. Er bleek een boutje op de furler los te zitten, waardoor het zeil niet wilde zakken. Toch weer nuttig om dat soort dingen even te bekijken dus. Adam is begonnen met het opnieuw vetten van de lieren. En verder hebben we de dieseltanks opengemaakt en een expert gevonden die ons gaat helpen om de boel weer even mooi schoon te maken. Er zit toch nogal wat zwarte smurrie in wat duidt op een dieselbacterie. Schone tanks, scheelt vieze filters, en de motor draait veel mooier als er geen vervuiling in de diesel zit.
Vandaag zijn de uitnodigingen voor de buurtborrel eruit gegaan. We hebben tien buren (huizen) uitgenodigd voor een borrel op zaterdagmiddag 6 november. Wordt vervolgd…
Verder hebben we eindelijk internet in huis. Heerlijk om weer onbeperkt internet te hebben. Gevolg is dat we als een stel verslaafden de hele avond ofwel achter de televisie ofwel achter internet zitten…
Mees is de afgelopen twee dagen voor het eerst lange dagen naar school geweest. Pieter en Mees beginnen allebei om 9 uur, om 12 uur halen we Pietje op en om 3 uur ’s middags halen we Mees op. ’s Ochtends zijn er maximaal 20 kinderen (2,5 tot 5 jaar) en 3 juffen en van twaalf tot drie zijn er slechts 6 oudere kindjes en 1 juf. Het ging gelukkig weer zonder problemen. Hij vindt het hartstikke leuk. ’s Avonds is hij wel erg moe. Hij doet altijd met veel plezier een middagdut en dat zit er dus niet elke dag meer in.
We merken allebei dat het moeilijk is om de verleiding te weerstaan om alleen maar lekkere dingen te eten. Alles is immers ineens beschikbaar. De supermarkt is gigantisch en je kunt er weer alles krijgen. De schappen liggen vol met heerlijke dingen. Er zijn lekkere Franse kazen te krijgen. Overal zijn koffietentjes met heerlijke muffins. Als we niet oppassen, worden we moddervet. Ik vond het tijd om weer eens wat te gaan bewegen. Ik heb inmiddels twee keer een stuk hardgelopen. Ik sta ’s ochtends een half uurtje eerder op (7:30 uur is nog niet erg vroeg toch? Wat een luxe he?) en ren dan richting Stanley Point. Het is wel behoorlijk op en neer, maar het ging de tweede keer al veel beter.
Vrijdag gaan we voor het eerst sinds tijden weer een avondje samen uit. We hebben via de school een leuke nanny ontmoet, die graag op wil passen. Joepie!