We zijn nu drie weken in Nieuw Zeeland, maar het voelt als maanden. Er is zoveel gebeurd in zo’n korte tijd, dat ik even diep moet nadenken, wat ik allemaal moet opschrijven.
De mannetjes zijn voor de tweede week naar preschool geweest en genieten daar enorm van. Ze komen elke dag thuis met steeds weer andere kunstwerkjes en dat komt goed uit, want we hebben niet veel voor aan de muur. Ze hameren, boren, verven, bakken ‘scones’ met kruiden uit het schooltuintje en elke dag zitten ze onder de verf en zit hun ‘vakje’ weer vol met kunst.
We zijn nu drie weken in Nieuw Zeeland, maar het voelt als maanden. Er is zoveel gebeurd in zo’n korte tijd, dat ik even diep moet nadenken, wat ik allemaal moet opschrijven.
De mannetjes zijn voor de tweede week naar preschool geweest en genieten daar enorm van. Ze komen elke dag thuis met steeds weer andere kunstwerkjes en dat komt goed uit, want we hebben niet veel voor aan de muur. Ze hameren, boren, verven, bakken ‘scones’ met kruiden uit het schooltuintje en elke dag zitten ze onder de verf en zit hun ‘vakje’ weer vol met kunst.
De jongens zijn deze week twee keer "uit spelen” geweest. Een keer bij de overbuurjongens, die iets ouder zijn (Rhain 9, Blake 7), maar wel enorm gaaf speelgoed hebben, en een keer bij hun klasgenootje Eric met een Nederlandse moeder. We hadden een gezellige bbq met een stel dat we via via leerden kennen en we hebben een rondje buren gemaakt en dat zijn allemaal leuke mensen, dus we voelen ons hier al erg thuis.
De mannen gaan twee keer per week naar zwemles, want we hopen eigenlijk dat Mees de tweede helft van onze reis kan zwemmen. Ze vinden dat ontzettend leuk. De lessen zijn maar met 4 kindjes tegelijk en dus behoorlijk intensief. Ze leren drijven, naar de bodem duiken, van de kant afspringen en de beginselen van zwemmen. Benieuwd of het in 6 maanden gaat lukken.
Het was wel even lastig met de schilders in huis. We woonden de halve week in de woonkamer en in onze slaapkamer en de volgende helft in de speelkamer en de slaapkamer van de jongens, terwijl de rest geverfd werd. Wel een goede reden om de lokale Thai eens te proberen en om eens met de ferry naar Down Town Auckland te gaan. Het is een wat vreemde stad, zonder duidelijk centrum. Het straatbeeld is een beetje Engels. Veel erg blote, erg witte en dus veelal onaantrekkelijke meiden in minirokjes. (ik zal Leonie straks even naar de mannen vragen). Enorm veel verkeer en er is nauwelijks openbaar vervoer. Er zijn ook geen pleinen of parken, maar het is er wel gezellig. We aten bij de Belgium Beer Cafe, waar we Leffe en mossels bestelden en toastten een aantal keer op "Small Nest” en aten als toetje een ijsje bij een prijswinnende ijssalon, top. Het schilderwerk is nu zo goed als klaar en alles is weer ingericht.
We hebben een fietskarretje gekocht voor achter onze vouwfietsjes en dat werkt perfect. Er wordt hier alleen erg weinig gefietst, dus we zijn een attractie. Raar eigenlijk. Het is niet bijzonder steil en er zijn prima fietspaden, toch neemt iedereen de auto. Fietsen is alleen voor sport of vrije tijd, maar niet om van A naar B te komen.
We hoorde vandaag overigens slechte nieuws van "Quarter moon”, een Engels stel dat we goed kennen die met hun Oyster 41 op weg zijn naar Australië. Ze verloren voor Noumea hun mast en kregen daardoor een gat in hun boot. Geen paniek, ze konden op de motor een veilige haven bereiken, maar het is de vraag of ze hun reis kunnen afmaken. Klote.
Als we de mannen afgezet hebben op school, vliegen wij vervolgens naar Elena, bank, internet, bibliotheek, supermarkt, Gamma, fietswinkel etc, om de laatste zaken te regelen. En als we tijd over hebben, zitten we samen in de zon even een kop koffie te drinken. En daar zijn ze hier echt goed in: koffie! We reden samen ook even naar de overkant (Auckland kant) om naar de zeilmaker en wat watersportwinkels te gaan en daar weet je niet wat je ziet. Een hele wijk met allemaal verschillende bootbedrijfjes. We liepen langs een loods waar twee
Oh ja, nog één bijzonderheid, we hebben een tweedehands tv-tje gekocht en keken vanavond eerst "X-factor” en vervolgens "the nanny”, ongelooflijk dat we daar zeventien maanden zonder konden…