Onderweg
De eerste 50 mijl zijn achter ons. Ik ben blij dat we nu aan dit stuk begonnen zijn, want ik begin liever met mijlen vreten, dan dat we er tegenaan zitten te hikken. Het is overigens een heel rustig begin.
De eerste 50 mijl zijn achter ons. Ik ben blij dat we nu aan dit stuk begonnen zijn, want ik begin liever met mijlen vreten, dan dat we er tegenaan zitten te hikken. Het is overigens een heel rustig begin. We hebben de hele middag lekker gezeild met vol grootzeil en genua, maar nu staat sinds een paar uur de motor bij. We varen aan de wind en wijken wat af van de koers die we zouden willen varen. De golven zijn lang en rustig en het is volle maan. De mannetjes deden het goed vanmiddag. Pieter dreigde even zeeziek te worden, maar knapte gelukkig snel weer op. Adam's zenuwen, waar ik wat iebelig van werd (hoeveel stukjes heeft hij op de site gezet in de afgelopen twee dagen??), lijken iets af te nemen. Alle jongens zijn nog steeds flink verkouden, zelf ben ik er eindelijk overheen.
Gisteravond hebben we nog bij onze vrienden van AUSaid gegeten, wat erg gezellig was. Vanochtend waren we druk met uitklaarformaliteiten en het volgooien van de tanks. Adam was nog vergeten te vermelden, dat hij mij afgelopen weekend tot in het topje van de mast heeft gehesen om de nieuwe Windex (vaantje) te bevestigen (vandaar ook die foto's vanuit de lucht). Dat is dus tot ruim 21 meter hoogte… Het is een goeie mentale oefening in het bedwingen van hoogtevrees!
