Cruisers in overvloed in Wakatobi
Na maanden geen andere cruisers gezien te hebben dan Endless Summer en Sea Level, zien we in Wangi Wangi zo'n 20 cruisers liggen! Het blijken deelnemers aan een rally vanuit Darwin te zijn. In Wangi Wangi, onderdeel van de Wakatobi eilanden, zijn allerlei festiviteiten georganiseerd om de rally-deelnemers welkom te heten en wij mogen overal aan meedoen. We vallen dus met onze neus in de boter. Een motorbootje loodst ons door het smalle, ondiepe kanaaltje de lagune in. We zien 0 m. op de dieptemeter, maar raken gelukkig niks. In de lagune ankeren we in 7 meter helder water. Wat direct opvalt is dat het hier schoon is.
Na maanden geen andere cruisers gezien te hebben dan Endless Summer en Sea Level, zien we in Wangi Wangi zo'n 20 cruisers liggen! Het blijken deelnemers aan een rally vanuit Darwin te zijn. In Wangi Wangi, onderdeel van de Wakatobi eilanden, zijn allerlei festiviteiten georganiseerd om de rally-deelnemers welkom te heten en wij mogen overal aan meedoen. We vallen dus met onze neus in de boter. Een motorbootje loodst ons door het smalle, ondiepe kanaaltje de lagune in. We zien 0 m. op de dieptemeter, maar raken gelukkig niks. In de lagune ankeren we in 7 meter helder water. Wat direct opvalt is dat het hier schoon is. Wangi Wangi is een van de weinige plekken waar de lokale bevolking besloten heeft niets meer in het water te gooien. Overal in het dorp staan vuilnisbakken die 3 keer per week geleegd worden. Dat zien we tot nu toe voor het eerst! Resultaat is een onwaarschijnlijk schone zee.
We ontmoeten de Nederlanders Rob en Marjo van de Taremaro en de Belgen Dirk en Anneke van de Narid. Verder zijn er veel Australiërs, Britten en Canadezen. Helaas zijn er geen andere boten met kinderen, maar we krijgen wel een e-mail adres van een Brits stel dat met 2 kindjes in Indonesië vaart. Inmiddels ontvingen we al een enthousiast antwoord van hen. Zij kijken er ook naar uit om een boot met kindjes te ontmoeten. We hopen hen in de komende weken te ontmoeten.
Als we aan wal komen, staat er een groepje tieners ons op te wachten om ons welkom te heten en onze gids te zijn. Ze volgen ons door het stadje (20.000 mensen), tillen Pietje, wijzen de weg en vertalen alles. Ze hebben vakantie (vanwege Ramadan) en kunnen op deze manier hun Engels oefenen. We gaan met Sea Level en de Belgen en Nederlanders uit eten in een lokaal restaurantje. Heerlijk gegeten voor 2 euro per persoon.
We sluiten ons aan bij een aantal rally-deelnemers, die gaan duiken. De jongetjes gaan mee en blijven op de duikboot. Een grote traditionele houten vissersboot. De stuurman en zijn maat passen op de jongens. We doen twee 'wall dives'. Het koraal is weer indrukwekkend. Grote 'urnen' in alle vormen en maten, grote waaiers, anemonen, etc. We vinden het duiken steeds leuker, naarmate we meer herkennen en er meer over leren. We duiken veel meer op de vierkante meter en zien zo ook de kleine of moeilijk zichtbare dingen, zoals felgekleurde naaktslakjes, lion fish, scorpionfish en piepkleine koraalkrabbetjes die we leerden kennen door een onderzoeker in Raja Ampat. We zien ook zeeslangen en een schildpad. De schildpad blijft dicht bij ons en bekijkt ons even goed. Ik kan heel dicht bij hem komen (zie foto). Een bijzondere ontmoeting.
We gaan mee met de (gratis) tour naar het dorpje Liya. Liya is een heel groot fort, honderden jaren oud, opgebouwd van koraalrots. In het fort wordt een traditionele dans opgevoerd. Daarna wordt er een spel gespeeld, dat vroeger werd gespeeld om de strijders in de stemming te krijgen vlak voor de strijd. Twee mannen geven elkaar een hand en gaan dan tegen andere mannenparen schoppen. Er staan wel 20 paren op het veld, dus het is een wild geheel. Het is niet helemaal duidelijk hoe je wint, maar er komt uiteindelijk wel een winnaar uit de bus. Het gaat er behoorlijk fanatiek aan toe, maar ik geloof dat de mannen er toch plezier aan beleven. Daarna is er een 'culinaire markt'. Op tafels staan verschillende gerechten uitgestald en de ingrediënten, die ervoor nodig zijn. We krijgen uitleg over hoe verschillende lokale gerechten bereid worden en mogen ook proeven. Vervolgens kunnen we de gerechten kopen en ter plekke opeten. Dit alles is speciaal voor de cruisers opgezet. De lokale bevolking kijkt toe. Heel bijzonder, zeker aangezien het Ramadan en ze zelf niet mogen eten. Normaal gesproken is het niet beleefd om in het openbaar te eten tijdens Ramadan, om het de vastenden niet te moeilijk te maken, maar omdat dit speciaal voor ons is opgezet, zit er niks anders op. Het is allemaal heerlijk.
Die Ramadan houdt ons 's nachts trouwens behoorlijk uit onze slaap. Om 2:30 uur begint de moskee met harde muziek en daarna langdurig gezang via flinke luidsprekers. Vanaf 03:00 uur wordt er gevast, tot zonsondergang.
's Avonds is er een (gratis) Welcome Dinner voor de cruisers in een resort. De minister van defensie (van een land van 240 miljoen mensen!) is te gast en houdt een humorvolle speech. Vlak voor het diner, wordt Adam gevraagd ook een woordje te zeggen namens de cruisers. En of ik met die schattige mannetjes er dan even bij wil gaan staan. Adam schudt zonder problemen een knappe speech uit zijn mouw. Als dank krijgen we een mooie sjaal. Er worden traditionele dansen opgevoerd en we eten lekker. De jongetjes zijn blij, want in het resort is een meisje van 5, waar ze heel leuk mee spelen. Pietje is helemaal uitgeteld aan het eind van de avond en Jim tilt hem van het busje in de Sammie en wij tillen hem slapend in z'n bedje.
Nu zijn we weer onderweg. Vanochtend hebben we nog 100 liter gratis diesel opgehaald (het cruisersgerucht was dus waar!) en zijn we om 6:00 uur vertrokken om met hoog water door het ondiepe kanaaltje de lagune uit te varen. We varen nu een nacht door naar Taka Bone Rate Marine National Park. Sea Level zit voor ons en er zijn 5 andere cruisers onderweg naar dezelfde bestemming. We genieten ervan om weer onder de mensen te zijn.
