Geheime baaien en springende vissen
Nog even over Papua Diving en Max en Rudi Ammer. Ze waren ontzettend vriendelijk en behulpzaam. We hebben bij hen diesel kunnen tanken en via hen boodschappen uit Sorong besteld, zodat we niet naar de grote stad hoefden. Max gaf ons allerlei waardevolle tips over de vervolgroute. Wat een fantastische plek was het. Als je van duiken houdt, zet www.papua-diving.com op je lijstje!
Nog even over Papua Diving en Max en Rudi Ammer. Ze waren ontzettend vriendelijk en behulpzaam. We hebben bij hen diesel kunnen tanken en via hen boodschappen uit Sorong besteld, zodat we niet naar de grote stad hoefden. Max gaf ons allerlei waardevolle tips over de vervolgroute. Wat een fantastische plek was het. Als je van duiken houdt, zet www.papua-diving.com op je lijstje!
Max raadt ons onder andere aan om naar de eilanden ten oosten van Misool te gaan. Achteraf gezien namen we een onhandige route, waardoor we veel tegen wind, golven en stroom in stampen. We maken een tussenstop bij een eilandje met allerlei hutten en kano's, maar zonder mensen. Beetje 'spooky'. Zeker als we op een van de kano's "Kanibal Pasar" lezen. Kannibalenmarkt?!? Het lijkt een soort opslageiland te zijn voor het grotere naastgelegen eiland. Drie vissers komen langs in hun kano. Ze vallen bijna uit hun kano van het lachen als ze ons zien. En springen eenmaal aangekomen direct aan boord. We bieden ze cola en koekjes aan. Gelukkig net na zonsondergang, want ze blijken moslim te zijn en het is Ramadan. Tot nu toe waren we steeds in katholiek gebied, wat bijzonder is, want 86% van Indonesië is islamitisch.
We zien in de verte al de eilanden opdoemen, waar Max ons over vertelde. Ze steken recht omhoog uit zee in grillige vormen. Het lijkt op het karststeengebergte van Thailand, maar dan zonder mensen. Werkelijk schitterend. Op zoek naar een ankerplek blijkt dat het heel veel kleine eilandjes zijn met veel 'geheime' baaitjes met smalle ingangen. We maken verschillende dinghysafari's tussen de eilanden door, ontdekken grotten, zien Hornbills en Visarenden vliegen, snorkelen langs schitterend koraal en spelen op een privé-strandje. Volgens Adam ontdekken we zelfs een nieuwe diersoort: een soort kruising tussen een duizendpoot en een pissebed, ter grootte van een grote mossel, klamt zich vast aan de rotswand. Het meest bizarre is nog wel de talloze vissen, die uit het water springen. We zijn best wel wat gewend inmiddels, maar hier hoor je echt om de haverklap iemand "WOW!!" roepen, omdat er weer een meterlange vis een meter boven het water uit springt. We proberen zelf een vis te vangen door met de dinghy en een hengel door een school vis te racen, maar zonder succes. We zien in de verte een visser en Adam en de mannetjes gaan erop af om te vragen of hij vis wil ruilen. Ze komen terug met een gigantische 'trevally', die we gezellig samen met Sea Level opeten. We krijgen voor het eerst sinds een week weer een goeie regenbui (wie had ooit gedacht dat we daar nog naar uit zouden kijken), waardoor alles weer lekker zoet spoelt. Ondertussen kijken we samen met de mannetjes naar een BBC-aflevering van 'Blue Planet', nogal geniaal.
Met pijn in ons hart verlaten we deze bizar mooie streek (die volgens mij op de World Heritage lijst moet) om verder te varen. We gaan op zoek naar een plek om Cathy af te zetten, want die vliegt zaterdag vanaf Bali terug naar Nieuw Zeeland. We zetten koers naar Misool Eco Resort, want vanaf daar kan ze vast meereizen naar het vliegveld in Sorong, maar dat blijkt niet zo te zijn. Bij aankomst blijkt Misool Eco Resort (wat er overigens erg mooi uitziet) dicht te zijn voor renovatie en we kunnen er niet eens met twee boten ankeren (te diep en ze hebben maar 1 geschikte mooring), dus we besluiten dan maar door te varen, door de nacht, richting Ambon, waar een vliegveld is. Het is lekker zeilweer en eindelijk varen we weer eens met wind en golven mee.
Het gaat overigens heel goed met de mannetjes, maar ik kijk er wel naar uit dat we in de komende weken weer eens wat andere cruisers met kinderen tegenkomen, want ze spelen al maanden alleen met z'n 2-en. Dat doen ze overigens heel erg goed, ze kunnen uren in de weer zijn met lego of een ander zelf bedacht spelletje. Hier in Indonesie zijn de lokale kindjes meestal met veel te veel en als je omcirkeld wordt door 100 kinderen (best intimiderend), komt er niet veel van spelen. We plannen om 7 september in Bali te zijn en ik verwacht dat het daar echt druk is met cruisers. Opa Peter, die voor zijn werk naar India moet, komt dan voor een paar weken aan boord. Hij zeilt met ons mee naar Singapore.
Goed nieuws van de verzekeraar: alle bliksemschade wordt vergoed. Fantastische snelle afhandeling. Dank aan Kuiper Verzekeringen en Unigarant!
