Haaien en krabben bij Ko Surin
We nemen afscheid van Trenelly en varen naar Ao Chalong (Phuket), waar we inkopen doen, benzine tanken, Maarten ophalen en de volgende dag uitklaren uit Thailand. We ontmoeten een leuk Nederlands stel, dat met hun zeiljacht Gaia voor onbepaald tijd en met onbepaald plan rondvaart. Ze borrelen bij ons aan boord en we wisselen tips, informatie en Nederlandse tijdschriften uit. Het is heel gezellig om Maarten (ook wel: Oldie of Oldiedepoldie) weer te zien. De mannetjes lijken hem nog te herkennen en voor ons is het alsof we gisteren nog samen geborreld hebben. Hij overlaadt ons weer met lekkernijen, tijdschriften, kranten en cadeaus uit Nederland, wat een feest!
We nemen afscheid van Trenelly en varen naar Ao Chalong (Phuket), waar we inkopen doen, benzine tanken, Maarten ophalen en de volgende dag uitklaren uit Thailand. We ontmoeten een leuk Nederlands stel, dat met hun zeiljacht Gaia voor onbepaalde tijd en met onbepaald plan rondvaart. Ze borrelen bij ons aan boord en we wisselen tips, informatie en Nederlandse tijdschriften uit. Het is heel gezellig om Maarten (ook wel: Oldie of Oldiedepoldie) weer te zien. De mannetjes lijken hem nog te herkennen en voor ons is het alsof we gisteren nog samen geborreld hebben. Hij overlaadt ons weer met lekkernijen, tijdschriften, kranten en cadeaus uit Nederland, wat een feest!
We varen met prachtig zeilweer naar Ao Patong, de beruchte plek, waar Phuket zijn slechte reputatie aan te danken heeft. Maar het is een grote, diepe baai en we ankeren aan de noordkant voor een mooi strand met een relaxt resort. In eerste instantie zijn we niet welkom. De mevrouw bij de receptie zegt zelfs: "No, cannot anchor here, cannot use beach." Dan gaat mijn bloed echt koken. Ik mag ankeren, waar ik wil en het strand is ook van iedereen (dat is in Thailand overigens niet zo, want je moet regelmatig 'national park fee' betalen). Na wat "that's very unfriendly" en "Does your boss know, you are very unfriendly" blijkt er gelukkig een welwillender medewerker, van wie we gebruik mogen maken van het zwembad, als we een hamburger eten in het restaurant.
Na een heerlijke middag, vluchten we vlak voor een dikke regenbui uit met de Sammie terug naar Elena. We maken haar zeilklaar en, als de jongens in bed liggen, halen we het anker op en zetten koers naar Ko Surin. Het is zo'n 100 mijl varen. We doen shifts van 2 uur op, 4 uur af. Er zijn wel wat vissers, maar het is niet zo druk als we de laatste tijd gewend waren. Bovendien hebben we over het algemeen goeie wind en zeilen we razendsnel (tot wel 9 knopen), aan de wind onder grootzeil en genua naar Ko Surin. Dat is een eilandengroep van Thailand, vlak onder de Burmese grens. Het zeilen is echt weer zo'n feest. Omdat Elena net nieuwe antifouling heeft en dus super glad is van onderen, gaan we echt als de brandweer. Elke windvlaag doet ons harder zeilen en Maarten en Adam sturen het laatste stuk zelfs met de hand omdat het zo mooi gaat. Surin is echt prachtig en het brengt ons alvast wat dichter bij de Andaman Eilanden. We laten om half elf 's ochtends het anker vallen en gaan met z'n allen snorkelen. Het water is heel helder en er zijn veel verschillende soorten vissen, maar er is weinig levend koraal.
Maarten gaat 's middags nog een keer snorkelen met Adam en ziet een blacktip haai, een silvertip haai en een schildpad! Hij denkt dat dat normaal is… We vinden een prachtig verlaten strand met brekende golven, waar de jongens eindeloos in 'de wasmachine' spelen. Er liggen geen andere cruisers, wel wat vissers. Adam en Maarten gaan even vragen of ze wat vis of garnalen voor ons hebben. Ze hebben 4 biertjes bij zich als ruilwaar en komen terug met een grote plastic zak vol met enorme krabben! Als afsluiting van een perfecte dag, zien we tijdens de borrel een perfecte zonsondergang. De pastakrabsalade smaakt heerlijk. Does it ever get any better?
