Sint en Koning Bumibol
In Ao Chalong (Phuket) klaren we op efficiente wijze in en krijgen we weer 30 dagen Thailand. Het is er enorm druk met boten. We worden langzamerhand ingehaald door een hele horde cruisers. Er liggen gauw 100 boten voor anker in deze baai. Bovendien is er komende week de 'King's cup': het grootste zeilevenement van Thailand. Op 5 december is niet alleen Sinterklaas, maar ook Koning Bumibol jarig. Het is een nationale feestdag en alles is die dag gesloten.
Eigenlijk begrijpen we niet waarom de baai zo populair is, of we ontdekken gewoon niet de leuke plekjes. In ieder geval varen we dezelfde dag nog naar de naastgelegen baai, waar het Phuket Aquarium is gevestigd. Hier liggen we weer lekker rustig, met maar een paar andere jachtjes. 's Ochtends bezoek ik samen met de jongens het aquarium, terwijl Adam met de taxi naar Phuket town gaat met onze paspoorten om onze visa voor de Andaman Eilanden (India) aan te vragen. Het is een hartstikke mooi aquarium en de jongens vinden het zo schitterend, dat ze 's middags nog een keer met pappa gaan om hem alles te laten zien. 's Avonds haal ik Rozan in het pikkedonker op met de Sammie. We hijsen de loeizware koffers erin, die vol zitten met spullen voor ons en een paar bikini's voor Rozan. De koffers worden geopend en er komen maar liefst 8 (!) pakken Jordans cruesli uit, allerlei Sinterklaaslekkernijen, tijdschriften, een nieuwe plotter (ca. 10 kg.), etc. Veel Sinterklazen hebben Rozan op het laatste moment nog iets meegegeven, dus we hebben ineens een extra zak vol met kadootjes.
We varen naar een mooi onbewoond eilandje met schitterend strand. Het enige nadeel is: het ziet zwart van de toeristen. Je kunt door de parasollen en strandstoelen het strand niet meer zien. Wat wel leuk is, is dat je er visjes (sergeant major fish) kunt voeren met brood (ongetwijfeld niet goed voor die vissen…). De jongens vinden het geweldig. Na het visvoeren vertrekken we snel naar een rustiger strand. Er is een resort met zwembad, waar we, na wat onderhandeling, gebruik van mogen maken. Of we dan wel wat willen drinken… Om de een of andere reden laten Rozan en ik ons strikken door de Finse stagiar voor een half uurtje aquarobics. Het is nog pittig ook, maar de pina colada na afloop is dan wel echt verdiend.
Bij terugkomst op de Elena ligt er een brief met een handvol pepernoten op tafel. De brief is van Sinterklaas! Hij bedankt de jongens voor hun mooie tekeningen en schrijft dat ze maar even op het voordek moeten gaan kijken. Daar vinden ze een zak vol kadootjes! Het is dus weer gelukt, hij heeft ons weer gevonden! Dank u Sinterklazen! De jongens zijn door het dolle heen en we snoepen heerlijk van de marsepein en banketstaaf, die Rozan meebracht.
De volgende dag willen de jongens niet eens naar het strand, want ze willen alleen maar met hun nieuwe speelgoed spelen. 's Middags wordt er wel lekker gerend en gezwommen. We eten 's avonds bij de familie, die hier aan het strand woont. Je kunt het geen restaurant noemen, het is gewoon hun woonkamer, waar de Thaise televisie aanstaat. Er is ook geen menu, we krijgen gewoon allemaal een vol bord fried rice met seafood en een gebakken eitje. Heerlijk.
