Een mooier afscheid van Adam, Leonie en de jongetjes kun je niet hebben. Zondagmiddag waren wij nog op Coromandel schiereiland en bouwden met zijn allen een zandkasteel op een prachtig wit strand, de zee was blauw en de zon stralend. Twee fantastische maanden in het gezelschap van familie. Wij hebben er van genoten. En wat is er veel moois te zien in Nieuw Zeeland. Om met Adams woorden te spreken: “Wij hebben veel uit de Lonely Planet kunnen afvinken”.
Een mooier afscheid van Adam, Leonie en de jongetjes kun je niet hebben. Zondagmiddag waren wij nog op Coromandel schiereiland en bouwden met zijn allen een zandkasteel op een prachtig wit strand, de zee was blauw en de zon stralend. Twee fantastische maanden in het gezelschap van familie. Wij hebben er van genoten. En wat is er veel moois te zien in Nieuw Zeeland. Om met Adams woorden te spreken: "Wij hebben veel uit de Lonely Planet kunnen afvinken”.
Op de twee eilanden van Nieuw Zeeland vind je gebundeld veel van het moois, dat moeder aarde te bieden heeft. Er zijn prachtige regenwouden, de westkust van het Zuidereiland is spectaculair en elders vind je de prachtigste stranden. Wij hebben pelsrobben, dolfijnen, albatrossen en zeldzame vogels gezien. Wij bezochten twee heel moderne musea, waar een bijzonder goed verhaal wordt gepresenteerd over de inwoners en de natuur in het verleden en heden. De koffie is bijna in elk café heel goed en helaas, pas aan het einde van onze reis ontdekten wij hoe lekker hokey pokey ijs smaakt.
Omdat het land veel vulkanische activiteit kent, zie je veel indrukwekkende geothermische verschijnselen en prachtige uitgedoofde en slapende vulkanen. De keerzijde is, dat Christchurch nu in 5 maanden twee hevige aardbevingen te verduren kreeg. Waarbij de tweede veel slachtoffers heeft gemaakt en de materiële schade groot is. Hoe zal een klein land als Nieuw Zeeland die klap te boven komen? Uit wat wij er van zien op de televisie blijkt een enorme solidariteit en weinig geklaag over de materiële schade. Er wordt hard gewerkt en het land krijgt veel hulp van buitenaf. Vlaggen hangen overal halfstok. Op ons maakt het extra indruk, omdat wij er net geweest zijn en de schade van de vorige aardbeving nog goed te zien was.
Adam en Leonie beginnen volgende maand aan de tweede helft van hun zeereis. Ze staan nu voor de moeilijke beslissing welke koers te varen na Indonesië. Wij hebben meegeleefd met afwegingen over de verschillende opties en hebben het volste vertrouwen, dat ze een verstandig besluit zullen nemen.
Wij zeggen "Vaar wel” tegen Adam, Leonie, Mees en Pieter en nemen hun gastvrijheid en hartelijkheid mee terug en heel veel grappige opmerkingen van de jongentjes. Pieter: "Ik kan wel tegen een stootje”. Pieter speelt dat hij een maaltijd kookt. Aanvankelijk mag ik die met een lepel eten, tot hij mijn lepel afpakt: "Eet maar met je handen.” Mees’ vriendje vertelt ons wat de tweede naam is van hem en zijn broertje. Ik vraag Mees: "Wat zjin jouw andere namen?” Mees: "Meesiepoesie”.
Astrid en Peter.