Archief 2011 (februari)

Terug

Wat een leven...

Ik spreek Claire op woensdagochtend bij het droppen van de kids bij pre-school en ze zegt: “wij gaan vanavond ‘fish ‘n’ chips’ eten op het strand, komen jullie ook?” Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Wat een geniaal idee en waarom hebben we dat niet eerder bedacht? Het is heerlijk weer, de jongetjes smullen van de ‘fish ‘n’ chips’ en spelen samen met de drie kids van Claire en Steve (Riley 8, Amelia 6, Madeleine 3) eindeloos in de speeltuin bij het strand, terwijl de pappa’s en mamma’s en opa en oma genieten van witte wijn met uitzicht op het onbewoonde eiland Rangitoto.

Ik spreek Claire op woensdagochtend bij het droppen van de kids bij pre-school en ze zegt: "wij gaan vanavond ‘fish ‘n’ chips’ eten op het strand, komen jullie ook?” Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Wat een geniaal idee en waarom hebben we dat niet eerder bedacht? Het is heerlijk weer, de jongetjes smullen van de ‘fish ‘n’ chips’ en spelen samen met de drie kids van Claire en Steve (Riley 8, Amelia 6, Madeleine 3) eindeloos in de speeltuin bij het strand, terwijl de pappa’s en mamma’s en opa en oma genieten van witte wijn met uitzicht op het onbewoonde eiland Rangitoto. Er zijn veel bootjes op het water (woensdagavond serie van een andere jachtclub) en er zijn een aantal mensen aan het zwemmen of kayakken. En dat allemaal op een doordeweekse werkdag. Wat een leven...

 

Oma heeft al een paar keer gezegd, dat ze spijt heeft dat ze niet op jongere leeftijd naar Nieuw Zeeland is geëmigreerd. Maak je geen zorgen, wij komen terug, maar de kwaliteit van leven is hier wel super. Lekker klimaat, geen haast, prachtig strand vlakbij, mooi zeilwater, veel openbaar groen, gezellige mensen, wat wil je nog meer? Jammer dat het zo ver van Nederland is.

 

We nemen opa en oma een avondje mee uit eten om oma te bedanken voor alle administratieve werkzaamheden die ze voor ons verricht in Nederland (al onze post wordt naar haar doorgestuurd). We zijn een van de eerste gasten en vertrekken als allerlaatste, erg gezellig dus. Daarna weer op de fiets naar huis. Dat vinden die Kiwi’s trouwens onbegrijpelijk. Dat je gaat fietsen als je gedronken hebt. Ze vinden het levensgevaarlijk (we fietsen ook nog eens zonder helm) en vinden dat je altijd een taxi moet nemen of een BOB moet hebben.

 

Opa, Mees en ik gaan kijken naar de Touch Rugbywedstrijd van Adam. Adam speelt twee wedstrijden, waarvan de eerste als invaller in een gemengd team. Helaas komen de tegenstanders niet opdagen. Niet getreurd, we spelen gewoon 3 tegen 4 (i.p.v. 6 tegen 6). Opa doet aan de ene kant mee en ik aan de andere. We kennen de regels niet en lokken regelmatig lachsalvo’s uit van de ervaren spelers, maar dat geeft niet, want we hebben dikke lol. Naarmate het spel vordert, begrijpen we er iets meer van. We rennen de longen uit ons lijf en zijn na afloop volledig bezweet. Opa weet zelfs een paar keer te scoren en valt regelmatig, zo fanatiek gaat hij erin op. We hebben ons biertje verdiend. Wat een topavond weer. Mees speelt ondertussen langs de lijn met Kent en Nathan. Pieter is koortsig en blijft thuis bij oma.

 

In het weekend rondt Adam zijn Rescue Diver cursus af en opa gaat een dagje mee om te snorkelen. Adam heeft de smaak te pakken en doet vanavond met twee maatjes een nachtduik in een marine reserve een uur noord van Auckland.

 

We krijgen Tegan en haar familie over de vloer. Lekker buiten BBQ-en natuurlijk. Mees en Flynn (5) hebben dikke pret in ons opblaaszwembad. Opa en oma bezoeken ondertussen een Chinese theatershow in Auckland.

 

Zondagmiddag gaan we met z’n allen (incl. opa en oma) BBQ-en bij Steve en Claire. Gerda, Pat en Deneb (4) komen ook. Met een appeltaart, een grote schaal met sla en stokbrood met zelfgemaakte guacamole (credits voor oma) onder de arm, wandelen we naar het eind van de straat, waar ze in een werkelijk fantastisch huis wonen. De kindjes ( 6 in totaal) hebben het enorm naar hun zin en bij de grote mensen (8 stuks) is de wijn niet aan te slepen. Wat een leven…

 

Pappa en Mees gaan na school zwemmen in het zwembad van de lagere school een paar straten verderop. Voor 40 dollar hebben we een sleutel gekregen en mogen we de hele zomer buiten schooluren gebruik maken van het zwembad. De kids van Claire zijn er ook, dus weer dikke pret.

 

Opa en oma zijn nu een paar dagen naar Rotorua (kokende modderpoelen). Als ze terugkomen, zijn wij aan de beurt: we gaan 8 dagen met z’n tweetjes naar Tongariro National Park. Wat een leven…