Surf's up
De volgende dag blijven we nog een dag op Penipel liggen. We nemen de Hookah van Jim mee om aan de buitenkant van het rif te gaan duiken. Een Hookah is een motortje in een drijvende binnenband, die lucht door 2 lange slangen pompt. Aan het einde van zo'n slang van ongeveer 30 meter zit een duikregulator, zodat je daarmee kunt ademen onder water. Fantastisch ding, zolang het motortje blijft draaien. Als hij stopt, heb je nog één teug adem in de slang zitten en het fijne is, dat het ding zo'n herrie maakt, dat je precies weet, wanneer hij stopt. Om die reden gaan we niet dieper dan een meter of 15. Het duiken is fantastisch. PNG heeft nog zoveel levend koraal en, omdat hier zo weinig mensen wonen, is alles nog intact. Werkelijk schitterend. Op elke duik, zelfs elke snorkeltrip, zie je verschillende soorten haaien (o.a. silver tips), schildpadden, roggen en duizenden andere visjes. De mannetjes vinden het inmiddels de gewoonste zaak van de wereld, dat er af en toe een haai onder ze doorzwemt. Wij zijn nog iedere keer verwonderd over zoveel moois. Het went denk ik nooit.
Ik vind het heerlijk dat we nu met twee andere boten varen. Met name Steve (die ongeveer onze leeftijd is), wil de hele dag mooie dingen doen en kan niet stilzitten. Ik ook niet… Als Leonie en de mannetjes een middagdut doen, gaan Steve en ik vaak samen op stap en dat is genieten. Snorkelen, duiken, lopen, ouwehoeren met de locals of gewoon een stukje in de dinghy varen.
De volgende dag varen we naar Feni Islands. We vangen een tonijn, waar Leonie heerlijke sushi van maakt. We ankeren in een diepe baai en gaan naar de kant om de chief te zoeken. Chief John is blij om ons te zien, want het laatste jacht was hier 2 jaar geleden. Er wonen 5 families. Iedereen is een beetje terughoudend en na wat praten komen we erachter, dat de overheid hen verteld heeft om voorzichtig met jachtjes te zijn. Schijnbaar was hier een paar jaar geleden een jacht met mensen, die op zoek waren naar mineralen. Goud, zilver en platina, wat ze hier in PNG nog veel in de bodem hebben zitten. Als Jim, als oudste van ons, het hele dorp heeft toegesproken en uitgelegd heeft, dat we slechts toeristen zijn, is alles weer in orde. Er zijn 6 jongens in razend tempo een hutje aan het bouwen van palmbladeren en bamboe en dat is bijna af. Als ze klaar zijn, willen de jongens ons de geisers wel laten zien. We lopen door ongerept regenwoud, waar het trouwens regent, naar de geisers. Pietje wordt, tot zijn grote geluk, door een van de jongens, Johnnie, de hele weg heen gedragen en slapend terug getild. Het is een mooie tocht. Na de geisers neemt de chief ons nog mee op een klein dinghy tochtje rond het eiland naar onderwater-heetwater-bronnen. Op zo'n 10 meter diepte borrelt het uit de grond omhoog. Het water is gloeiend heet en warmt de zee eromheen wat op. Ongelooflijk gezicht. Wat later op de dag hebben we aangeboden om wat ruilhandel te doen. Het hele strand staat inmiddels vol met mensen met groente en fruit. Het wordt een groot sinterklaasfeest. Met name de Amerikanen hebben enorm veel ruilspulletjes. Van bodyboards (waar Jim er 80 van kocht in Australië om weg te geven), tot rugbyballen, vishaken, stiften, etc. Wij hebben lang niet zoveel spulletjes, maar gelukkig doen de kinderkleertjes het altijd goed.
Na een aantal dagen vertrekken we richting Tanga islands. Al deze buitenste eilandengroepjes liggen steeds zo'n 40 mijl uit elkaar, dus dat zijn lekker korte afstanden. Er staat bijna nooit wind, dus het is vaak motorzeilen. Veel vis trouwens, want we vangen elk tochtje een mooie vis. We ankeren achter een rif in kristalhelder water. Ik ga met de mannetjes snorkelen en het is alsof we in een aquarium zwemmen. Voor het eerst zien we echte Nemo clownfish. We hebben al erg veel soorten clownfish gezien, maar nog nooit de echte Nemo's met alleen oranje en wit. De mannen vinden het schitterend! Nemo woont hier in een paarse anemoon.
Jim en Steve zijn niet te houden, want er is "surf". Surf betekent, dat er grote golven staan (met vlak daarachter meestal rif…), die op een bepaalde manier breken, waardoor ze geschikt zijn voor het surfen. Als de mannetjes een middagdut doen, ga ik met de dinghy even kijken. Het ziet er enorm arelaxed uit. 3 meter golven, die eerst enorm steil worden, en vervolgens op het rif breken. Steve heeft inmiddels zijn extra surfboard gehaald en ik moet het van hem proberen. Testosteron wint het van gezond verstand. En ik sta, nou ja lig, voor het eerst op een surfboard. Na een korte instructie, zwem ik me helemaal suf om een golf "te halen" en het lukt. Ik lig op een surfboard en ga met 50 kilometer per uur richting het rif. En nu? Steve had iets gezegd van: "as soon as you get on, think about getting off". Maar hoe??? Je begrijpt, ik eindig bovenop het rif. Niet fijn. Gelukkig was ik nog net zo verstandig geweest om een wetsuit en schoenen aan te trekken. Alleen had ik ook handschoenen aan moeten doen… En dan moet je dus terug zien te peddelen, maar die ene golf, waar ik net vanaf kwam, is natuurlijk niet de enige. Iedere keer als ik 5 meter weg zwem, word ik weer 5 meter terug geduwd. Ik ben bang, boos op mezelf en zweer dat dit de laatste keer is, dat ik ga surfen. Gelukkig komt er een einde aan "the set" golven en weet ik weer diep water te bereiken. Jim en Steve liggen helemaal in een deuk, zwemmen met de volgende golf mee, springen op hun board en surfen tot vlak voor het rif op de golf… Ik stop het board in de Sammie en ga snorkelen. Als ik ooit weer op zo'n ding ga staan, dan is het op een klein golfje, dat eindigt op een vredig wit strand. Mees analyseerde mijn geschaafde hand en zei dat Steve beter kon surfen dan ik…
Vandaag hebben we de kayak van Steve en Manjula geleend en zijn we met z'n viertjes naar het dorpje gegaan. Het dorp bestaat uit 15 hutjes en er zijn, zoals overal, weer enorm veel kindjes. De jongens spelen, wij ruilen en maken praatjes. We snorkelen rond een eilandje wat erg mooi is en vanavond hadden we 'movie night' op Jim en Kent's boot: "Sea Level". Met twee grote pannen popcorn keken we met z'n allen, inclusief de jongetjes, naar "Surf's up"…. Kortom het is genieten hier, morgen weer verder.
