We zijn vandaag twee jaar onderweg. Een jaar geleden waren we in de Society Islands (Tahiti) en nu zijn we in de Solomon Islands. Het stuk van de Society Islands naar Tonga was geweldig. We voeren naar Aitutaki (Cook Islands), het paranoïde Palmerston (Cook Islands), de koraalrots Niue en over de datumgrens naar Tonga. We voeren samen met Sea Level, Small Nest en Tangaroa en ook Go Beyond en Sunboy waren van de partij.
We zijn vandaag twee jaar onderweg. Een jaar geleden waren we in de Society Islands (Tahiti) en nu zijn we in de Solomon Islands. Het stuk van de Society Islands naar Tonga was geweldig. We voeren naar Aitutaki (Cook Islands), het paranoïde Palmerston (Cook Islands), de koraalrots Niue en over de datumgrens naar Tonga. We voeren samen met Sea Level, Small Nest en Tangaroa en ook Go Beyond en Sunboy waren van de partij. Het was een grote gezellige cruisersgemeenschap. Het was dan ook met pijn in het hart, dat we in Tonga afscheid namen van iedereen, om als enige naar Nieuw Zeeland te vertrekken. Achteraf kunnen we gelukkig zeggen, dat het toch een goede beslissing was. We hebben immers volop genoten van Nieuw Zeeland en het bleek makkelijk om opgenomen te worden in de landrottengemeenschap van Devonport. De jongens hebben genoten van zwemles en school. We hebben het prachtige Zuidereiland verkend samen met opa en oma, die ons een lang bezoek brachten. Ik heb heerlijk veel gesport met mijn renvriendinnen. Adam heeft touch rugby ontdekt en de Nieuw Zeelandse koffie. We beleefden veel plezier aan de woensdagavondwedstrijden in de haven van Auckland. Het was echt een fantastische tijd.
We vonden de pauze van de boot erg lekker. Even gewoon kunnen douchen, iets meer ruimte en een tuin, waarin de mannetjes konden spelen, zonder dat we steeds precies wilden weten, waar ze waren. De lange zomeravonden met buren of vrienden zullen we niet snel vergeten. De mannetjes leerden Engels praten en daar hebben ze nu al veel plezier van. Veel andere cruisers spreken Engels, maar ook de bewoners van de landen die we bezoeken, spreken vaak wel wat Engels.
Nu zijn we bezig aan de terugreis. Ondanks dat het moeilijk was om afscheid te nemen van Nieuw Zeeland, onze nieuwe vrienden en het comfortabele landleven, wenden we toch weer snel aan het leven op de boot. Mede dankzij de aanwezigheid van de familie Davies, die de overgang verzachtten. Fiji was leuk, maar daar hebben we voor ons gevoel maar een heel klein gedeelte van gezien. Vervolgens kwam Renee 4 weken aan boord. Een gouden bemanning, die met alles hielp, zelfs nachtwachten deed en meedraaide als een lid van ons gezin. Heel relaxt en gezellig en we missen haar.
Vanuatu was fantastisch. Je zou misschien denken, dat je wel een keer raakt uitgekeken op al die Pacifische eilanden, maar het is elke keer weer anders en het lijkt wel of het steeds maar gaver wordt.
Het grote verschil met het stuk vóór Nieuw Zeeland, is dat we nu steeds het enige jacht zijn. We zijn duidelijk van de gebaande paden af. Renee denkt dat het normaal is om als enige jacht in een ankerbaai te liggen. Het is natuurlijk wel uniek en exclusief, maar soms missen we de gezelligheid van de cruisersgemeenschap.
Verder zijn de jongens natuurlijk enorm gegroeid in het afgelopen jaar. Niet alleen in centimeters (Mees is nog maar
Kortom, het afgelopen jaar voldeed niet alleen aan onze verwachtingen, maar was nog gaver dan we hadden durven dromen.
Leonie, Adam, Mees en Pieter