Het hardlopen begon voor mij om gewoon fit te blijven/worden. Daarna werd het ook een moment om bij te kletsen met mijn renvriendinnen: Gerda en Claire. Gerda haalde Claire en mij vervolgens over om ons in te schrijven voor ‘The Dual’ (www.thedual.co.nz), voor de halve marathon.
Het hardlopen begon voor mij om gewoon fit te blijven/worden. Daarna werd het ook een moment om bij te kletsen met mijn renvriendinnen: Gerda en Claire. Gerda haalde Claire en mij vervolgens over om ons in te schrijven voor ‘The Dual’ (www.thedual.co.nz), voor de halve marathon. We hebben heel wat afgetraind met z’n 3-en en dat was heerlijk en gezellig. Voordat ik mijn tijd onthul, eerst een rijtje excuses. Want ‘The Dual’ is niet zomaar een halve marathon. De route loopt over twee onbewoonde eilanden, verbonden door een brug. Mototapu is gecultiveerd en bestaat uit hoge glooiende weilanden. Rangitoto is een vulkaan. De dag voor de wedstrijd regende het de hele dag, zodat ik me al zorgen maakte over de route, waar geen geasfalteerd stuk in voorkomt. De dag zelf waaide het hard en regende het ook pijpenstelen. Mototapu veranderde in een glibberende modderbaan. De afstand was niet het probleem. Ik maakte me zorgen over het aantal hoogtemeters (
Genoeg daarover. We hebben weer een heerlijke zeilwedstrijd achter de rug. Eindelijk weer eens een avond met wind. Het was de laatste wedstrijd van het seizoen, dus we sloten hem af met een biertje op de RNZYS jachtclub. Topavond. Jammer dat het erop zit.
Tot onze grote schrik komen we tot de ontdekking dat we over 3 weken al naar de boot verhuizen. Het komt ineens heel hard op ons af. We zetten snel nog meer dingen op TradeMe en werken gauw onze lijstjes zoveel mogelijk af. Zo testen we bijvoorbeeld de kinderzwemvesten. Een van de vesten wordt maar half opgeblazen, dus we brengen ze voor controle naar de Secumar service. Daar wordt uitgelegd dat de rubberen O-ring, waar de gascilinder ingedraaid wordt, elke keer een beetje bevriest bij ontploffing. Als dat een paar keer gebeurt, gaat de O-ring breken en ontsnapt er lucht bij ontploffing. We hebben nu dus een aantal reserve O-ringen meegekregen. Onze eigen zwemvesten zijn ook getest.
Verder heeft Adam kopzorgen over de autopilot. Hij mailt en belt verschillende keren met Arno, maar het probleem lijkt nog niet opgelost. Het zit ‘m waarschijnlijk niet in de stuurautomaat zelf, maar in het electronisch kompas. Dinsdag komt er iemand van Raymarine en hopelijk kunnen we daarna weer vertrouwen op die o-zo-belangrijke-moet-het-altijd-doen-en-deed-dat-ook-altijd-stuurautomaat.
We vieren Kent’s 5e verjaardag bij de Davies thuis. De jongetjes hebben het enorm naar hun zin, krijgen hotdog, taart, balonnen en snoep, spelen met al het nieuwe speelgoed van Kent en nog een stuk of 10 andere kinderen, doen mee aan het ‘pass the parcel’ spel (als de muziek stopt als jij het pakje in je handen hebt, mag je een laag pakpapier verwijderen) en vallen ’s avonds uitgeput in hun bedje.
Vandaag gaan we voor het eerst met de jongens naar het theater. We nemen de ferry naar de grote stad om de "Dora-musical” te zien. De jongens gaan er helemaal in op en vinden het fantastisch.
Verder speelt nog steeds de vraag: Zuid-Afrika of Rode Zee? Wat ons betreft zijn er twee opties (in willekeurige volgorde):
- rond Zuid-Afrika (en dan dus door naar Brazilië evt. Carieb, Azoren, Nld.)
- via Rode Zee, maar Elena op transport (wij in vliegtuig) van Malediven naar Turkije (zelf door de Rode Zee varen is wat ons betreft geen optie meer i.v.m. toenemende piraterij).
De eerste optie betekent heel veel extra mijlen en veel lange overtochten. De tweede optie is (te) duur. Er zijn veel meer overwegingen te bedenken, waarmee ik jullie niet zal vermoeien. Wij worden gek van het dubben en piekeren en zouden graag de knoop doorhakken, maar op dit moment (en dat verandert van dag tot dag) denken we, dat we de keuze nog een paar maanden uitstellen. Misschien dat we bijvoorbeeld kunnen afwachten hoe de volgende lange tocht (Solomons naar Louisiades/Australië?) met z’n vieren verloopt. Wordt vervolgd.