27 mei 2011, Verjaardag van Chief Jimmy
's Ochtends bakken we twee keer brownies, want Chief Jimmy heeft gevraagd of wij voor de verjaardagstaart willen zorgen. De oven zorgt ervoor dat de temperatuur in de boot tot ongenadige hoogte stijgt. Om af te koelen plonsen we in de 30 graden zee en snorkelen met z'n vijven langs het rif. Het koraal is niet indrukwekkend, maar er zijn veel vissen en we zien twee schildpadden.
's Ochtends bakken we twee keer brownies, want Chief Jimmy heeft gevraagd of wij voor de verjaardagstaart willen zorgen. De oven zorgt ervoor dat de temperatuur in de boot tot ongenadige hoogte stijgt. Om af te koelen plonsen we in de 30 graden zee en snorkelen met z'n vijven langs het rif. Het koraal is niet indrukwekkend, maar er zijn veel vissen en we zien twee schildpadden.
We krijgen bezoek van Gordon en zijn twee dochtertjes. Zijn 'speargun' is kapot en Adam repareert hem. Een van Gordon's dochtertjes is sinds gisteren ziek. Adam neemt haar koorts op en ze heeft rond de 40 graden koorts. Ze is al bij de kliniek geweest, maar die heeft geconstateerd dat het geen malaria is. De kliniek verstrekt niets anders dan malariamedicatie. Overigens slikken wij sinds een dag of vijf malariapillen, maar volgens de lokale bevolking heerst er op dit moment geen malaria. Adam vraagt aan Gordon hoe oud zijn zieke dochter is. Hij heeft werkelijk geen flauw idee: "maybe 2 ?" Maar ze is ongeveer net zo groot en zwaar als Mees, dus uiteindelijk besluiten we dat ze 4 is en stemt Adam haar medicatie af op een gewicht van ca. 17 kg. Ze krijgt een antibioticumkuur, paracetamol en een vitaminepil. Ze huilt als ze de eerste dosis antibiotica moet doorslikken. Hopelijk knapt ze snel weer op. Op verzoek van Gordon geef ik hem een naald en garen voor zijn vrouw. In ruil krijgen we een enorme mand vol limoenen en passievruchten.
Om 14:00 uur gaan we naar het verjaardagsfeest van Chief Jimmy. We zien veel kano's, die ook op weg zijn naar het feest. We geven Jimmy (Adam moet eigenlijk 'father' tegen hem zeggen) onze laatste Kava, twee dvd's, een paar vishaakjes en een pak speelkaarten. Hij houdt een welkomstspeech voor ons. Daarna zingen we met z'n allen 'happy birthday' in het Bislama. Jimmy's dochter, Anne Marie, is ook jarig. Ze houden allebei een plastic bak voor zich en als het zingen afgelopen is, lopen alle genodigden een voor een naar voren om iets in de bakken te doen. Meestal is het geld (munten), maar er gaan ook een zakje rijst en een haarkammetje in. Daarna wordt er gebeden en worden wij uitgenodigd om aan tafel te gaan. We zijn de enigen die aan tafel eten. De rest zit buiten op gewoven matten op de grond te eten. Het is lekker eten. Vooral de 'lobster' is heel lekker klaargemaakt. Als toetje wordt een van onze brownietaarten in honderdduizend stukjes gesneden, zodat iedereen er van kan proeven (er zijn nogal veel mensen). Grappig genoeg, wordt de tweede brownietaart achter gehouden. We denken dat Chief Jimmy die voor zijn eigen gezin bewaart. Na het eten gaan we weer buiten op de matten zitten, bij de rest van de mensen. Er wordt muziek gedraaid op een casetterecorder. Er is een ontelbare hoeveelheid vliegen neergedaald op de plek waar iedereen net heeft zitten eten. Verder lopen er natuurlijk honden, varkens en kippen overal tussendoor. Mees en Pieter vermaken zich goed. Pieter danst op de muziek, tot groot plezier van alle omzittenden.
Jimmy heeft een oude televisie met dvd-speler en een van de dvd's die we net gegeven hebben ('From Russia with Love', een heel oude James Bond-film), wordt meteen bekeken door het hele dorp. Wie er binnen niet bij past, kijkt vanaf buiten mee (half open muur). Na de film is het tijd voor Kava. Adam ervaart dat Vanuatu Kava inderdaad veel sterker is dan Fiji Kava. Zijn hele mond voelt verdoofd na het drinken van 1 'shell' (halve kokosnoot). Renée vraagt of ze het ook mag proberen. Ze drinkt haar 'shell' leeg en… stort in elkaar op de grond. Adam schrikt zich een hoedje. Gelukkig doet Renée lachend haar ogen open: "grapje!". Renée zegt later dat Kava smaakt naar een combinatie van 'mud, mouthwash and spit'. Ze is er misselijk van en heeft moeite om het binnen te houden.
We worden door het hele dorp uitgezwaaid. Patrick gaat nog even mee met zijn kano, want hij heeft een stuk touw nodig om zijn koe aan vast te knopen. Mees en Pieter zwemmen nog even achter de boot en hangen aan Patrick's kano.
Wat een belevenis was dit weer. Elke keer als je denkt: "beter wordt het niet", wordt het nóg bijzonderder. En Mees en Pieter vinden het allemaal de normaalste zaak van de wereld. Ik ben benieuwd hoeveel ze hier van bij zal blijven.
