On the road again
Na 2 nachten in Musket Cove worden we verdreven door de muggen. We varen naar Lautoka, waar we inkopen doen, de gasfles vullen en uitklaren. Als ik de mannen van Douane en Immigratie na een kort bootonderzoek weer naar de wal breng in onze dinghy, kunnen ze niet verhullen dat ze het vreemd vinden dat een vrouw een dinghy bestuurt.
Na 2 nachten in Musket Cove worden we verdreven door de muggen. We varen naar Lautoka, waar we inkopen doen, de gasfles vullen en uitklaren. Als ik de mannen van Douane en Immigratie na een kort bootonderzoek weer naar de wal breng in onze dinghy, kunnen ze niet verhullen dat ze het vreemd vinden dat een vrouw een dinghy bestuurt. De Douaneman grijpt zelfs meermalen het stuur uit mijn handen en ze vragen waar ik geleerd heb een dinghy te besturen, alsof het 'rocket science' is en alsof ze hun leven niet zeker zijn met een vrouw aan het stuur.
Ik planeer terug naar Elena, we hijsen de dinghy aan dek en rond 11:30 uur gaan we anker op om koers te zetten naar Vanuatu. Het is zo'n 470 mijl (ca. 3 dagen) varen. Er is helaas geen druppel wind voorspeld, dus het zal voornamelijk motoren zijn. Het eerste stuk varen we binnen het rif en kunnen we nog heel relaxt de boot opruimen en school doen met de jongetjes. Zodra we door de pas varen, worden we een 'speelbal der golven'. Kennelijk is er ergens anders wel veel wind, want de golven liegen er niet om en veel golven zonder wind is geen lekkere combinatie. Gelukkig heeft Renee de avond ervoor extra veel gekookt, zodat er nu niemand de kombuis in hoeft. We voelen ons geen van allen lekker, maar niemand voert de visjes. Vandaar dat er gisteren geen update was, want niemand was in staat om lang achter de computer te zitten.
Renee draait 's nachts zonder problemen haar eerste wacht. Aan het eind van haar wacht maakt ze Adam iets eerder wakker, omdat ze zich zorgen maakt om lichtjes aan de horizon. Het blijken gelukkig slechts sterren te zijn. Daar hebben we allemaal weleens last van.
Mees ligt de hele ochtend plat, maar knapt tegen lunchtijd weer op en geniet van de door Renee en Adam gemaakte tonijnsalade. We hadden op de groente- en fruitmarkt kennelijk niet de beste bananen gekocht, want het was vandaag al tijd voor bananencake. Dankzij al het geslinger, zijn alle bananen naar beneden gevallen (ze hangen altijd onder de zonnepanelen, want dat doen cruisers altijd en daar is vast een goeie reden voor, maar ik weet niet wat die is).
We hebben nog geen vis gevangen, maar we mogen van Adam (zoals altijd) geen vlees uit de diepvries halen, want hij heeft er een goed gevoel over dat we vandaag vis gaan vangen... We motoren rustig verder met nog zo'n 290 mijl te gaan en ondertussen piekeren we ons suf over het vervolg van onze route: wordt het rond Zuid-Afrika, Brazilie, Azoren of toch India, Maladieven, Middelandse zee en op een transportschip door de Golf van Aden? Voordat we in Vanuatu aankomen nemen we een besluit. Wordt vervolgd.
