We zwaaien Harm en Floor uit op het vliegveld van Phuket. Als Harm en Floor de douane door zijn en uit het zicht verdwijnen, zijn de jongens er echt even stil van. Het was enorm gezellig met z'n allen. Sinds 7 september hebben we bijna onafgebroken bezoek gehad (op een paar dagen in Singapore na), maar we hebben ervan genoten. Nu worden we weer teruggeworpen op onszelf. De aandacht voor de kids, de huishoudelijke en bootklusjes, het navigeren, alles wordt weer over ons 2 verdeeld in plaats van over 3 of 4 volwassenen. We vinden gelukkig snel ons evenwicht weer en verwachten bovendien over 2 weken alweer bezoek. Niet alleen van de Sint (wiens komst we voor ons gemak even hebben uitgesteld), maar ook van Rozan.
We varen naar Royal Phuket Marina, wat erg moeilijk te benaderen is. We gaan voor anker aan het begin van de lange, smalle ondiepe geul en wachten tot het hoogtij is. We worden door een loods opgehaald, die zelf achter het roer gaat staan en Elena naar binnen loodst. We raken verschillende keren de grond en in het zicht van de haven komen we zelfs een paar keer flink vast te zitten. Met behulp van wat golven van een dikke motorboot die, op verzoek, te hard achter ons langs vaart, wurmt Elena zich uit en door de modder en leggen we veilig aan de steiger aan.
In de haven is een pleintje met zo'n fontein, waar je doorheen kunt lopen en waar steeds andere sproeiers omhoog sproeien. De jongens gaan helemaal uit hun dak en kunnen er geen genoeg van krijgen. We ontdekken ook een zwembad bij een hotel, waar we mogen zwemmen. Verder doen we inkopen bij een grote supermarkt en blijf ik nog even achter om Sinterklaasinkopen te doen.
We liggen in een marina om een ‘haul out' te regelen voor eind december, zodat Elena wat aandacht en liefde kan krijgen en nieuwe antifouling. Bovendien zijn de ritsen van de buiskap (waarmee het voorste raam open kan) kapot en dat kunnen ze hier repareren. Er zijn goeie watersportwinkels en Adam koopt een onderdeel voor de oven, want die start niet goed. Hij staat nu achter mij de hele oven uit elkaar te halen om het bewuste onderdeel te vervangen.
Bij een restaurantje in de marina komen we Emmy (een dag ouder dan Mees) tegen. Emmy blijkt een Nederlandse vader, Henk, te hebben en Nederlands te spreken. Het klikt enorm goed met Mees en Pieter. Ze spelen tikkertje, verstoppertje en vadertje en moedertje met Pietje als baby. Emmy zit op een Britse school. We staan de volgende dag bij haar (enorme goed-voor-mekaar-show-Hogwarts) school op de stoep om een poging te doen de jongens daar een paar weken naartoe te laten gaan, maar ons verzoek wordt helaas afgewezen, want ze vinden het een te korte periode. 's Middags komen Henk, Pan (Emmy's Thaise moeder) en Emmy op de boot langs. Als het tegen etenstijd loopt, stelt Henk voor om bij een echt Thais restaurantje te gaan eten. Maar hoe komen we daar met z'n allen? Geen probleem. Henk en Pan halen even hun andere brommer op. Op de ene motor zitten in volgorde van voren naar achteren: Emmy, Henk, Pieter en ik. Op de andere motor: Mees, Adam en Pan. We rijden over de drukke wegen van Phuket. SPANNEND. Maar wel een mooie lokale ervaring. Gelukkig gaat alles goed. Het is een heel gezellig restaurantje, ergens achteraf in een woonwijk, wat je anders nooit zou vinden. Er wordt voor een weeshuis eten op tafel gezet (voor drie keer niks natuurlijk) en we smullen ervan onder het genot van een biertje met ijs erin. Geniale vinding. Lekker koud bier en je krijgt ook nog voldoende vocht binnen. De kids doen weer uitgebreid verstoppertje. Het is heerlijk voor ze om weer eens even met een ander kindje te spelen. Dan gaan we weer terug op de brommer en we brengen het er weer zonder kleerscheuren van af. De jongens vinden het natuurlijk schitterend. Emmy verhuist volgend jaar naar Nederland, dus die zien we misschien nog wel eens. Nu liggen de mannetjes in de broeiende haven op de bloedhete boot in hun loeiwarme bedjes. Het wordt tijd om weer naar een iets koelere ankerplek te verplaatsen. Hopelijk kunnen we morgen met hoogtij de open zee weer bereiken.