Archief 2011 (november)

Harm en ik worden rond 5:30 wakker en we vertrekken richting het volgende eilandje: Koh Bulong. Het lijkt erop dat we kunnen zeilen, dus vol goede moed hijsen we de zeilen om 30 minuten later te constateren, dat de wind weer "op" is. We komen aan bij een mooi strandje en aan wal is een klein restaurantje waar ze heerlijke curries serveren (de mannen hebben kookbeurt…). Er is een Zweeds stel met kindjes, iets ouder dan Mees en Pietje. Ze spelen eindeloos samen op het strand, waar ze een 'zwembad' bouwen met behulp van de bierflesjes van de pappa's. En om de beurt mogen alle kindjes in de Mini Sammie een rondje scheuren. De kinderen vinden het schitterend! Vol in planeé hangen ze in de grote rode binnenband achter de Sammie. Vol gas varen we door de kleine stille baai.

 

Als we de mannetjes in bed hebben gelegd, verandert de wind plots 180 graden. Nog geen 10 minuten later barst er een enorm geweld met onweer, regen en harde wind los. We liggen plotseling aan lager wal. Met geen andere keuze dan hopen dat het anker houdt. Onze kaarten zijn niet gedetailleerd genoeg om nu nog te gaan verplaatsen, daarbij durven we ook niet goed aan dek met dit geweld. De kont van Elena ligt eng dichtbij de rand van het rif. De ene na de andere klap slaat vlakbij in en de donder is echt oorverdovend. Gelukkig houdt het anker (Sleep well: Rocna!), zoals altijd blijft Elena precies op haar plek en trekt het onweer uiteindelijk weer verder. De wind draait weer naar de voorspelde hoek en we liggen weer aan de hoger wal. Oef… 's Nachts spookt het nog een keer met weer een winddraaiïng, maar minder heftig dan de eerste keer. Het resultaat is wel een erg onrustige nacht.

 

De volgende morgen gaan we weer vroeg op pad. Op weg naar de volgende groepje eilandjes. Het is door al dat nachtelijk geweld wel een hotseklots tochtje. Weinig wind, maaar wel een hoge zee. We maken een tussenstopje in Koh Phetra, maar we liggen nauwelijks beschermd tegen de swell en volgens het weerbericht gaat het vannacht weer hard waaien. Na een paar uurtjes strand, varen we dus maar verder naar Koh Liang. De eilanden hier zijn stuk voor stuk indrukwekkend. Hoge karst kliffen bedekt met tropisch regenwoud. Sommige torenen wel 400 meter hoog recht uit zee. 

 

In Koh Liang vinden we een beschermde ankerplek. Op het strand wonen een paar Sea Gipsy's, een inmiddels uitstervend ras van Thaise zeenomaden. De meeste zijn op zee om te vissen en de paar achterblijvers zijn niet erg geïnteresseerd in ons. Het valt op dat de Thai hier werkelijk niet 1 woord Engels spreken. En wij nauwelijks Thais, toch lastig… Er zijn jonge puppies, waar Mees en Pieter helemaal weg van zijn. Het ruikt er wel alsof er zeker 1 puppie al de overlevingsstrijd heeft verloren… De meiden maken een fantastische Lasagne, nadat ze voor de borrel al een nogal goede tonijnsalade maakten.

 

De weersverwachting klopt dit keer en halverwege de nacht begint het te poeieren. Ik denk, dat we nog nooit zo hard aan ons anker getrokken hebben. We zwaaien van links naar rechts, maar weer blijven we liggen waar we liggen, we doen alleen weer geen oog dicht. 's Morgens komt het onweer weer, maar dit keer gelukkig wat verder weg. Na Mees' school, voor het eerst verzorgd door mij in plaats van Leonie (die nog slechter sliep dan ik), vertrekken we naar Koh Muk. Nu willen we een ankerplek waar we echt beschermd liggen. Iedereen is moe en we willen nachtrust. Het is trouwens heerlijk zeilen. Aan de wind zeilen we met 7-7.5 knopen in schitterend weer naar Koh Muk. Na wat zoeken, het is hier bijzonder ondiep, vinden we een plekje aan een hagelwit strand, met aan de kant een klein resortje. Floor en ik gaan met de mannetjes naar de kant, terwijl Harm en Leonie even bijslapen, om te vragen of we wellicht van het strand van het resort gebruik mogen maken. De manager heet ons welkom en als we hier vanavond komen eten, mogen we van alle faciliteiten, inclusief het zwembad (!), gebruik maken. Dat komt goed, uit want het is de kookbeurt van de mannen! Het leven is de rest van de dag goed! Geholpen door het feit dat de pina colada's slechts 3,5 euro's zijn.