Pitstop in Maleisie
We genieten enorm van Koh Lipe. We zijn inmiddels verplaatst naar de grote baai aan het schitterende brede strand, want de wind is eindelijk gaan liggen. We mogen gebruik maken van de ligstoelen, parasols en gratis Wifi van Sita resort (even googlen, top vakantietip). Er zijn veel jonge gezinnen en Mees en Pieter spelen o.a. met Elias (5) uit Denemarken. Trenelly is weer verder getrokken, want die moeten oma over 2 weken in Phuket afleveren.
We genieten enorm van Koh Lipe. We zijn inmiddels verplaatst naar de grote baai aan het schitterende brede strand, want de wind is eindelijk gaan liggen. We mogen gebruik maken van de ligstoelen, parasols en gratis Wifi van Sita resort (even googlen, top vakantietip). Er zijn veel jonge gezinnen en Mees en Pieter spelen o.a. met Elias (5) uit Denemarken. Trenelly is weer verder getrokken, want die moeten oma over 2 weken in Phuket afleveren.
Na 5 dagen Koh Lipe is het voor ons ook tijd om weer verder te gaan. We moeten namelijk Thailand uit en weer in, omdat we geen visa hebben (hadden we in Penang, Maleisie, moeten aanvragen; dom, dom, vergeten…). We zeilen dus even op en neer naar Langkawi (Maleisie). Als we dan weer Thailand invaren, krijgen we weer 30 dagen zonder visa. Een bezoekje aan Maleisie komt eigenlijk wel goed uit, want in Thailand zijn geen literpakken lang houdbare melk te krijgen, schijnbaar vanwege overstromingen in Bangkok, dus we nemen een taxi naar een supermarkt en slaan o.a. 120 (!) pakken melk in. Verder kan Adam de verf te pakken krijgen, die we voor de antifouling nodig hebben. We gaan heerlijk uit eten en raken aan de praat met een gezellig Australisch stel met kids. De kids schuiven bij onze kids achter de dvd-speler en wij bestellen nog een biertje en gaan maar bij ze aan tafel zitten. Topavond. De jongens zetten voor de 2e keer hun schoen en zijn weer blij verrast dat Sinterklaas ons ook in Maleisie heeft kunnen vinden.
De volgende dag tanken we diesel en zeilen we, na nog geen 24 uur Maleisie, snel weer naar heldere Thaise wateren. Het Thaise gastenvlaggetje is niet eens uit het want geweest….
Het is een heerlijke zeiltocht, met in het begin veel wind. Waarschijnlijk is het een lokaal effect onder de kust van Langkawi. We worden nogal plotseling geraakt door de eerste vlaag, waardoor alles wat nog niet helemaal zeevast stond door de kajuit vliegt. Gelukkig niks ernstigs. Elena laat zich weer van haar beste kant zien: we vliegen met 8,5 knoop de goeie kant op. We ankeren bij Ko Chuku, waar we met Harm en Floor ook zijn geweest. Het is het onbewoonde eilandje met de natuurlijke poort: lover's gate. De jongens hebben sinds een paar weken een nieuw spel: ze vangen die hele kleine witte krabbetjes die pijlsnel over het strand schieten. Het is een kwestie van teamwork, want als je het krabbetje lang genoeg laat rennen (tussen Mees en Pieter, zodat ie niet naar zee ontsnapt), wordt ie vanzelf moe en dan kun je hem redelijk makkelijk oppakken. Ze vangen er wel twintig en verzamelen ze in een bakje, om ze (gelukkig) weer vrij te laten, voordat we weer naar de Elena gaan. We liggen hier zo mooi. We hadden de hele middag het strand voor ons alleen en nu kijken we in de zonsondergang, met een glaasje wijn, nog even naar een van de mooiste strandjes die we kennen.
