Neptunus en zijn toorn
Het ging natuurlijk allemaal veel te mooi. Vanmorgen stond de parasailor er al bijna 42 uur onafgebroken op en kregen we, een uur nadat we hem verruild hadden voor grootzeil en genua, 42 knopen wind om onze oren. Storm. Het komt zo plotseling op, dat we nog onder vol tuig varen, als we geraakt worden. Snel het grootzeil eraf en de genua inrollen. Er is helaas toch wat schade: de UV-strip, die de genua beschermt tegen de zon, scheurt in honderd stukjes. Het is goed, dat we zo dichtbij Singapore zijn, waar een zeilmaker is.
Als alle zeilen weggeborgen zijn, is alles weer onder controle. Af en toe schuimt er een golf in de kuip, maar het gaat prima. Na een paar uur is het afgelopen. We zijn zo'n 10 mijl de verkeerde kant op gevaren om de storm uit te zitten. We motorzeilen naar een ankerplek tussen een paar kleine eilandjes. Na 300 mijl alleen maar zee, zijn we ongelooflijk blij, dat we voor anker liggen. Dan komen we erachter, dat we vandaag de evenaar gepasseerd hebben! Terugkijkend werden we door de storm overvallen juist op de evenaar. En natuurlijk was het dus onze eigen schuld. Helemaal Neptunus vergeten en nu kregen we dat dus voor onze kiezen.
Voor anker dan ook plechtig een slok Whiskey overboord en de jongetjes gooien wat Rupia overboord. Ik hoop, dat Neptunus ons vanaf nu weer goed gezind is. Verschillende lokale bootjes komen even een kijkje nemen. En we kunnen nog wat kleertjes, boekjes en sigaretten weggeven. Leonie doet nog even school met de mannetjes en daarna is er borrel met Gin Tonics en Whiskey (opa). Opa heeft zijn eerste storm overleefd en wederom is hij met vlag en wimpel geslaagd. Nog altijd niet zeeziek geworden! Vanavond op tijd naar bed.
