De tocht naar Bali is pittig. Het waait hard, we hebben wind tegen en de zee is ruw. We hebben gelukkig wel veel stroom mee, dus we komen al voor de lunch aan. We moeten tussen twee riffen door varen. Op het noordelijke rif ligt een groot wrak en we zien overal brekende golven. Na wat zoeken vinden we de ingang. Nog voordat we goed en wel vast liggen aan een mooring, stapt Leo van Oostenbrugge (voormalig eigenaar van de Atlantic werf) bij ons aan boord. Hij runt nu een groot exclusief charterschip (47 m.), dat hij zelf heeft laten bouwen in het oerwoud van Kalimantan (zie www.mutiaralaut.com). Hij biedt aan om ons een lift naar Sanur te geven, waar we in zijn favoriete eettentje aan het strand gaan lunchen. Maar eerst rijden we nog even langs zijn huis, ehhmm… paleis. Hij woont vlak achter het strand in een schitterende villa met vijver en zwembad. Het huis komt rechtstreeks uit de ‘Horses and Hounds”, wat een plaatje. Later bezoeken we ook nog de Mutiara Laut. Wat een schitterend schip.
De tocht naar Bali is pittig. Het waait hard, we hebben wind tegen en de zee is ruw. We hebben gelukkig wel veel stroom mee, dus we komen al voor de lunch aan. We moeten tussen twee riffen door varen. Op het noordelijke rif ligt een groot wrak en we zien overal brekende golven. Na wat zoeken vinden we de ingang. Nog voordat we goed en wel vast liggen aan een mooring, stapt Leo van Oostenbrugge (voormalig eigenaar van de Atlantic werf) bij ons aan boord. Hij runt nu een groot exclusief charterschip (47 m.), dat hij zelf heeft laten bouwen in het oerwoud van Kalimantan (zie www.mutiaralaut.com). Hij biedt aan om ons een lift naar Sanur te geven, waar we in zijn favoriete eettentje aan het strand gaan lunchen. Maar eerst rijden we nog even langs zijn huis, ehhmm… paleis. Hij woont vlak achter het strand in een schitterende villa met vijver en zwembad. Het huis komt rechtstreeks uit de ‘Horses and Hounds”, wat een plaatje. Later bezoeken we ook nog de Mutiara Laut. Wat een schitterend schip.
Marieke en Michiel zijn in Indonesie op vakantie en hebben hun route omgegooid om ons op te zoeken. Ze komen in de haven aan, terwijl wij op het strand zitten. Maar we zien de boot liggen, dus na wat telefonische instructies komen ze met de Sammie naar ons toe varen. Een enorm gezellig weerzien.
's Avonds haalt Adam opa van het vliegveld. Nog meer gezelligheid. En lekkere kaas, pindakaas, drop, gin, cruesli, tijdschriften, etc.!
Het is een hectische tijd in Bali. We tanken diesel en benzine, slaan boodschappen in bij de Makro en de Carrefour, leveren een stapel was in en klaren in. Ondertussen spreken we gezellig af met Marieke en Michiel, gaan de mannen voor een massage naar het strand en zitten Marie en ik aan het zwembad pina colada te drinken, terwijl de jongetjes lekker zwemmen. We hebben een topavond aan boord, met Marie, Michiel, opa, Jim en Kent. De problemen van de wereld worden besproken en opgelost onder het genot van gin tonics.
We hangen een dag de toerist uit in Ubud, een mooi maar toeristisch plaatsje in het midden van Bali. We bezoeken onder andere het Monkey Forest en de traditionele dans in het paleis. Het eten is er heerlijk en Adam en Peter vinden een erg lekker koffietentje. Het leuke van Indonesie is dat het allemaal zo heerlijk goedkoop is. Uit eten met z'n vieren kost vaak minder dan een tientje. Een uur maseren, 5 euro. Midden in Bali lopen we Mark en Suzanne tegen het lijf, een vriendje van Adam. Toeval. We slapen een nacht in een hotelletje en rijden de volgende dag weer terug. We vallen met onze neus in de boter, want er is een zeilwedstrijd geweest, dus er is een feestje op de Royal Bali Yacht Club. We ontmoeten veel leuke mensen, eten heerlijk en de avond wordt afgesloten met vuurwerk. Na het eten is er een loterij, waar we samen met Sea Level maar liefst 4 prijzen in de wacht slepen. Helaas gaan wij de volgende dag alweer weg, maar Sea Level kan zich dus verheugen op 2 x massage, 1 x diner en shoppen in een kledingzaak. Helaas moeten we afscheid nemen van Sea Level. Ze laten de boot 2 maanden liggen in Bali en vliegen naar huis. We hebben enorm intensief met ze opgetrokken. We leerden ze vorig jaar mei al kennen in de Tuamotus en namen in Tonga afscheid, omdat zij naar Australie gingen. Op 24 juni dit jaar ontmoetten we elkaar in Buka en sindsdien zijn we onafscheidelijk geweest. Eerst was Endless Summer er nog bij, maar vanaf de Hermit Islands (eind juli) zijn we tot aan Wakatobi (eind augustus) alleen met z'n 2-en geweest. We zullen ze enorm missen. Kent was een uitstekende surrogaatoma en de jongetjes zijn dol op haar. Mees en Pieter hebben mooie kunstwerken voor haar gemaakt. We drinken nog samen koffie en zwaaien ze dan met veel tranen uit, wat een fantastiche mensen.
We hebben een hele pittige tocht terug door de Straat van Lombok naar Gili Air. We hebben stroom tegen en de zee is enorm ruw, waardoor we bakken zout water over dek en in de kuip krijgen. Zelfs door de altijd openstaande raampjes in de kuip gutst het naar binnen en het keuken raampje bleek helaas ook nog open te staan… We varen tegen alle regels in met het allerlaatste licht tussen de riffen door en zijn blij dat we er zijn. Morgen een lekker rustig stranddagje. Opa heeft zijn vuurdoop gehad en is met vlag en wimpel geslaagd!