Perfectie
Soms kan zeilen zo ongelooflijk mooi zijn. Zo mooi, dat je het jammer vindt om aan te komen. Vanmorgen vertrokken we, vlak voordat de zon opkwam, vanuit een schitterend kalm ankerbaaitje. Heel langzaam wordt de boot wakker. Eerst Opa, dan Pietje, die maakt mamma wakker en als laatste komt Mees uit bed.
De parasailor erop en vervolgens varen we in alle rust de goede kant op. Het waait net 10 knopen en we varen zo'n 5.5 knopen, maar we hebben geen haast. We bakken brood, eten ons ontbijt (met Jordan's cruesli, die opa meenam) in het zonnetje, de mannetjes bedenken een mooi spel met lego en autootjes en wij zetten Balinese koffie met warme melk. Het kan niet mooier. Leonie leest haar boek uit en tegen de middag ben ik halverwege een nieuw boek, dat opa meenam. Lunch met tonijnsalade op nog warm brood, met door Kent gemaakte saladedressing, waar ze ons een grote fles van meegaf bij ons afscheid.
We bellen even met Ceesje voor zijn verjaardag, doen een middagdutje en staren een tijdje over de blauwe zee. Mees en Pietje klussen een feestmuts en samen met mamma bakken ze een appeltaart voor de grote dag morgen. Het leven kan zo makkelijk zijn, als je in je eigen kleine coconnetje op zee zit. De wereld kan vergaan, we zouden er niet achter komen. Nog 150 mijl naar Kalimantan. Perfectie.
