Schildpadden en plastic. (door Opa)
Na ons vertrek uit de baai van Kumai, Borneo, voeren we op de spinaker met halve wind door de nacht. Door de matige wind stond de motor af en toe bij. Na nog een hele dag en nacht doorvaren kwamen we vroeg in de morgen op een heel bijzonder klein eiland, bestaande uit twee heuvels, Pulau Nangka. We ankerden achter het rif aan de noordkant en ontmoetten al gauw de vissersboot, die de baai kwam binnen varen. We vroegen of we wat vis konden kopen en ze vulden een zak met heerlijke zeer verse vis. Daar mochten we niet voor betalen, dus vroeg Adam of ze even konden wachten, zodat hij ze wat lekkernijen uit de Elena kon overhandigen. Daar waren we allen blij mee. Adam fileerde de vissen en 's avonds aten we dan ook een heerlijke vismaaltijd uit de oven. We hoorden van de vissers, dat er geen crocs zijn en hoe we het strand konden bereiken en dat lukte met de Sammie. Op het strand vonden we sporen van een zeeschildpad, die naar een kuil leidde wat hoger op het strand, waar we aangegeten eieren vonden met sporen van een leguaan. Gelukkig was het nest met veel eieren nog grotendeels intact, dus we hebben het dichtgemaakt en gecamoufleerd.
Wat opviel was de vreselijke vervuiling van het strand: lege waterflessen, slippers, teer, plastic en glas. We hebben het in de middag voor een deel verzameld en daarna verbrand. Op een apart vuurtje werden marshmellows door de jongetjes met veel plezier geroosterd, een heerlijke lekkernij die ik al heel lang niet meer zo had gegeten.
Het koraal was magnifiek in zijn variatie met veel veelkleurige visjes, die ongeremd naast en onder je zwemmen. Met de wind en de stroming werd de Sammie met Mees en Pieter erin aan het lijntje meegenomen tijdens het snorkelen. Terug op het strand groeven we een gat, waarin we de ashoop met nog teer erin begroeven, zodat het strand er weer even schoon uitzag. Er moet nog veel gebeuren om een dergelijke vervuiling te voorkomen. Het is triest te bedenken dat ook de sterfte van vissen, vogels en andere dieren is verhoogd, doordat zij plastic deeltjes eten en er verstopt door raken.
De kinderen vermaakten zich geweldig op het strand en in het water, even weer een andere omgeving dan twee dagen achter elkaar in de boot. Toch is het bijzonder dat Mees en Pieter niet klagen over een lange zeiltocht, maar zichzelf vaak goed bezighouden met elkaar, speelgoed of spelen met Mama en Papa en de dagelijkse schooltijd, die Leonie moedig met Mees besteedt.
De zeilnachten worden verdeeld onder ons drieën, twee uur achter elkaar en dan 4 uur slapen. Alleen Adam slaapt soms minder, omdat hij geroepen wordt, als er iets aan de zeilstand veranderd moet worden of als er zich een bijzondere verkeerssituatie voordoet. Hij klaagt daar nooit over en moedigt het zelfs aan om hem te roepen, als je niet zeker bent van de situatie. Tot nu toe hebben we heerlijk rustig weer en met soms wat minder en soms wat meer wind bereiken we steeds ons doel bij daglicht. Gistermiddag hebben we na vertrek de parasailor gehesen en die staat er nu, 24 uur later, nog steeds op.
