Archief 2011 (september)

Terug

Sumatra's

Het is heerlijk rustig weer als we naar bed gaan, maar rond 3:00 uur 's nachts worden we opgeschrikt door een nieuwe storm. Doordat de wind uit een andere richting komt, liggen we niet meer beschut en de golven bouwen zich snel op. De bodem van de zee is stenig, dus het anker heeft geen goed houvast. Het duurt niet lang, voordat we krabben.

 

Het is heerlijk rustig weer als we naar bed gaan, maar rond 3:00 uur 's nachts worden we opgeschrikt door een nieuwe storm. Doordat de wind uit een andere richting komt, liggen we niet meer beschut en de golven bouwen zich snel op. De bodem van de zee is stenig, dus het anker heeft geen goed houvast. Het duurt niet lang, voordat we krabben. Motor aan en volle kracht vooruit, tegen de golven en enorme wind in, om het anker op te halen. Dan is er nog een complicatie, want onze ankerlijn is verstrikt geraakt in een lokale vissersmooring. Met een groot mes weet Adam het snel los te snijden. Wat nu? Opnieuw ankeren, in het pikkedonker, op een andere plek, in deze stormachtige omstandigheden? Nee dus. We kiezen voor open zee. Gelukkig is de weg naar open zee kort en vrij van riffen. We zetten dus maar koers naar het volgende eiland, zoals we dat in de vroege ochtend toch hadden willen doen. Het onweert en daar ben ik sinds de blikseminslag in Papua Nieuw Guinea een stuk minder relaxt onder. De wind neemt na een poos gelukkig lweer af tot zo'n 20 knopen.

Rond 9:00 uur komen we aan bij Pulau Mesanak, waar we redelijk beschut kunnen ankeren met goed houvast voor het anker in de ondiepe zandgrond. Er is een mooi strand met grote heremietkrabben, die de jongens moedig verzamelen in een veel te klein bakje, waar ze steeds uit ontsnappen. We zien, hoe een grote heremietkrab zijn iets kleinere maatje, dat even zijn schelp kwijt is, lekker oppeuzelt…. Bleh…. 's Middags worden we van hetzelfde mooie strand verjaagd door ‘no see ums' (piepkleine steekvliegjes, die je bijna niet kunt zien). Helaas ben ik al flink te grazen genomen en ik ben kennelijk overgevoelig voor die beesten, want ik zit onder de dikke rode bulten, die een gekmakende jeuk veroorzaken…

's Avonds wemelt het van de vliegende mieren, die op het licht afkomen. Het lijken wel IJsselmeervliegjes. Ze steken niet, maar het zijn er zoveel, dat je er gek van wordt. Opa probeert met een leeslampje een boek te lezen, maar de bladzijde ziet zwart van de vliegjes. Gerrie de Gekko, die nog steeds leeft, maar er niet zo goed uitzag de laatste tijd, eet zijn buikje rond. Als we naar bed gaan, is het weer heerlijk rustig weer. Weer een stilte voor de storm? Ja hoor, rond 3:00 uur 's nachts begint het hele circus opnieuw. Gelukkig liggen we dit keer iets beter beschut en houdt het anker. We hebben 70 meter ketting staan in 5 meter water… We halen de was binnen en alles wat weg kan waaien. Het onweert en de boot klapt soms hard op de korte golven. Het duurt lang, voordat we de slaap weer kunnen vatten. We lezen nog eens de summiere Southeast Asia Cruising Guide door en vinden iets over ‘Sumatra's', zogenaamde ‘line squalls', waar het gebied rond Singapore en de Straat van Malacca berucht om is. Het gaat dus, zoals wij al vermoedden, om een lokaal weereffect, waar we nog wel vaker last van zullen krijgen.

We varen 's ochtends in alle vroegte naar Batam, onze laatste haven in Indonesie, waar we uit moeten klaren. Het is druk op het water en op de AIS zijn in de pas tussen Indonesie en Singapore ruim honderd schepen te zien. Om 15:00 uur worden we door een motorbootje de marina binnengeloodst. We zien een zeiljacht op het rif liggen, net buiten de waterkering van de marina. Het is afgelopen zondagnacht gestrand, omdat het 's nachts niet de marina durfde binnenvaren en het voor anker werd getroffen door een storm. De gescheurde half uitgerolde genua wappert zielig in de wind. Er wordt water uit de romp gepompt in een poging het schip te redden. Maar het is total loss. Wat een doffe ellende, als je droom op die manier uit elkaar spat.

Wij zijn in elk geval blij, dat we vannacht in een marina liggen. De Elena ligt stevig vast. Laat die Sumatra's maar komen, wij gaan eindelijk weer eens lekker rustig slapen.