Eten bij Ekka
Inmiddels hebben we onze draai gevonden in Galle. We liggen niet op een ideale plek, want vanaf Elena is het een eind lopen naar de slagboom, zonder schaduw en met veel zwerfhonden. Adam regelt een enorm brakke fiets zonder remmen, die we een paar dagen van een local mogen lenen tegen vergoeding van 2 euro. Mees op de stang, Pietje achterop en mamma loopt wel. Steentje in de hand voor het geval de honden te dichtbij komen. We zijn al een paar dagen naar het strand in Unawatuna geweest. Prachtig strand en we zitten bij een lokaal cafeetje met 'douche' (zonder douchekop), dus we kunnen elke keer lekker zoet afspoelen voordat we naar de boot terug gaan. Ideaal.
Inmiddels hebben we onze draai gevonden in Galle. We liggen niet op een ideale plek, want vanaf Elena is het een eind lopen naar de slagboom, zonder schaduw en met veel zwerfhonden. Adam regelt een enorm brakke fiets zonder remmen, die we een paar dagen van een local mogen lenen tegen vergoeding van 2 euro. Mees op de stang, Pietje achterop en mamma loopt wel. Steentje in de hand voor het geval de honden te dichtbij komen. We zijn al een paar dagen naar het strand in Unawatuna geweest. Prachtig strand en we zitten bij een lokaal cafeetje met 'douche' (zonder douchekop), dus we kunnen elke keer lekker zoet afspoelen voordat we naar de boot terug gaan. Ideaal.
Er liggen hier 6 andere zeilboten. Vandaag hebben we 2 bejaarde Engelsmannen uitgezwaaid, die vanaf hier in een streep naar Aden willen varen. Dwars door piratengebied. We geven ze nog wat zelfgebakken 'geluks'brownies mee en hopen maar dat ze niet de headlines van het nieuws zullen halen. Met een blikje bier in de hand varen ze de haven uit.
De tuktuk-driver, die ons steeds van hot naar her rijdt, nodigt ons uit om bij hem thuis te komen eten. Egga (39) is een hele vriendelijke goedlachse vent. Hij heeft 3 kinderen. Zijn oudste zoon is 14, de jongste is 6 en hij heeft een dochter van 7. De oudste speelt goed cricket en zijn sportprijzen staan, nog verpakt in plastic, boven op de televisie te prijken. Hij heeft een klein gastenboekje waar vorige bezoekende zeilers in geschreven hebben tot ons grote geluk vinden we een verhaaltje van "Northern Magic". Dat zijn Canadezen die na hun wereldreis een boek schreven dat een van onze inspiratiebronnen werd! Toeval dat we bij precies dezelfde tuktuk driver eten?! De kinderen spelen leuk samen en Pieter hult zich tot hilariteit van iedereen in een cricketoutfit met grote beenbeschermers en enorme handschoenen. Egga's vrouw zet een fantastische maaltijd voor ons op tafel. Niet scherp en we worden er gelukkig niet ziek van blijkt uiteindelijk. De jongens genieten vooral van het traditionele Sri Lankese toetje van 'curd' (gemaakt van buffelmelk) met 'trickle' (honing). Wij moeten eerst eten, de rest van de familie (Egga's schoonouders wonen er ook) kijkt over onze schouder of we wel genoeg eten en eet na ons wat er overblijft. Gastvrijheid waar wij nog een puntje aan kunnen zuigen. Het onweert en de stroom valt uit, dus we eten bij kaarslicht. Wat een bijzondere avond!
Natuurlijk is het zo dat wie goed doet, goed ontmoet. We geven Egga een enveloppe met een bijdrage voor de doktersrekeningen van hun dochter, die met maagbloedingen kampt en regelmatig in Colombo naar het ziekenhuis moet. Het betonnen huis waarin ze wonen is volledig betaald door een toerist, nadat hun vorige huis door de tsunami werd weggespoeld.
We bezoeken het historische Nederlandse fort, waar we wandelen over de Leyn Baan en een mevrouw zien kantklossen. Egga haalt ons weer op. Mees en Pieter mogen om de beurt bij hem voorin zitten en zelfs sturen en gas geven!
