PIRATEN?!
Ra, ra, wat vinden we de volgende ochtend aan dek? Een dode libelle! Dus er was er toch nog een!
's Nachts gaat de motor aan. 's Ochtends is de zee volkomen rimpelloos. De wind wakkert gedurende de ochtend weer wat aan en om 12:30 uur kunnen we de zeilen weer hijsen. Over een vlakke zee zeilt Elena iets ruimer dan aan de wind met flinke snelheid de goeie kant op. Het gaat zelfs zo hard, dat we moeten inhouden om niet in het holst van de nacht aan te komen. We verruilen de genua voor de kotter. In het grootzeil zit nog het eerste rif. Zelfs na vermindering van zeil gaan we nog ruim 7 knopen. Wat een heerlijk zeilschip is Elena toch!
Ra, ra, wat vinden we de volgende ochtend aan dek? Een dode libelle! Dus er was er toch nog een! 's Nachts gaat de motor aan. 's Ochtends is de zee volkomen rimpelloos. De wind wakkert gedurende de ochtend weer wat aan en om 12:30 uur kunnen we de zeilen weer hijsen. Over een vlakke zee zeilt Elena iets ruimer dan aan de wind met flinke snelheid de goeie kant op. Het gaat zelfs zo hard, dat we moeten inhouden om niet in het holst van de nacht aan te komen. We verruilen de genua voor de kotter. In het grootzeil zit nog het eerste rif. Zelfs na vermindering van zeil gaan we nog ruim 7 knopen. Wat een heerlijk zeilschip is Elena toch!
Terwijl we vooruit spuiten (ca. 85 mijl uit de kust van de Malediven), zien we ineens een witte stip aan de horizon. De witte stip wordt snel groter, dus we pakken de verrekijker erbij. Een grote witte speedboat komt recht op ons af stevenen. Wat nu? Ik trek snel wat kleren aan en check de AIS, maar daar is geen signaal op te zien. Adam drukt de spotfinder (die onze locatie aan een aantal mensen doorgeeft per e-mail) in en belt Matthijs, zodat iemand weet wat er aan de hand is (maar ja, wat zou hij kunnen doen?). We kijken elkaar aan en bereiden ons voor op het ergste. Normaal gesproken moet de oostkant van de Maladiven buiten het piratengebied liggen. Dat gebied is echter nogal flexibel. We zijn allebei enorm gespannen. De jongetjes spelen onverstoord en onwetend verder. Dan lijkt de witte boot ineens te stoppen en om te draaien. Even later vervolgt de boot zijn weg, ruim achter ons langs, waarschijnlijk op weg naar de hoofdstad, Male. Is die boot misschien net zo hard geschrokken van ons als wij van hem? Adam belt Matthijs om hem gerust te stellen. Paniek weer voorbij. We hopen verder geen boten meer te zien op dit stuk.
We hebben een keer beet, maar verliezen de buit helaas. Verder niks gevangen, dus we eten 'fried rice' met ei. De jongens spelen 'visje vangen' (inclusief het verliezen van de vis na beet te hebben), spelen met lego, we kwartetten en spelen Uno en zo gaat deze zonnige zeildag voorbij. Hij eindigt met een spectaculaire zonsondergang. Om 20:00 uur valt de wind weg en moet de motor, heel zachtjes, aan. Nog 29 mijl te gaan.
