Uligan, Malediven
We zijn er! Vanmorgen vroeg hebben we ons anker laten vallen in het noordelijkste atol, bij Uligan. We moesten nog wat meer afremmen vannacht. De wind viel helemaal weg en met de motor stationair vooruit kropen we door de nacht dichterbij. We waren blij dat we geen andere bootjes meer gezien hebben!
Terwijl we het anker laten vallen zwemt er een grote groep Spinner dolfijnen langs ons. Er ligt hier een andere cruiser, een Fransman. Die kwamen vanmorgen direct op de koffie. Erg gezellig. Een half uur later kwam het hele bataljon inklaarambtenaren aan boord. Allemaal even vriendelijk en behulpzaam. Superefficiënt werd al het papierwerk afgerond. Nog geen uur later is alles in orde en hebben we onze papieren. We vragen of er misschien een restaurantje is, waar we zouden kunnen lunchen. Ze lachen wat, het is hier piepklein en er is dus geen restaurantje en ook geen brood te koop. Maar na wat heen en weer gepraat tussen onze agent en de immigratieman, komt de uitnodiging om rond 13:00 uur naar de kant te komen. "We will organise something!". Heel erg aardig. We laten Sammie te water en varen naar de kant. De immigratieman komt ons al tegemoet, hij is rond de 30 en zonder zijn pak, ziet hij er helemaal anders uit. We worden bij hen thuis ontvangen en krijgen heerlijk eten. Gebakken vis, curry met ei, hartige pannekoekjes en een vissoep. We mogen er niets voor betalen. Daarna kletsen we wat met hem in de hangstoelen in de tuin. Daarna gaan we naar het strand om te zwemmen, af te koelen en schoon te worden. Wow. De Maladiven zijn tot nu toe precies zoals je ze uit de folder kent. Hagelwit strand, lichtblauwe zee en geen mens om je heen. Dit is genieten. De komende maand zullen we hier wat gaan rondscharrelen en eindigen we in Male, zo'n 200 mijl zuidelijker, waar Elena op transport zal gaan naar Turkije. De laaddatum staat inmiddels op 24 maart gepland, maar het kan nog wel later worden.
Zojuist belde Ekka nog. Hij wilde weten hoe onze overtocht gegaan was en, trots als een pauw, vertelde hij, dat hij voor het eerst in z'n leven een bankrekening heeft geopend! Nu maar hopen dat wij het bedrag binnen kunnen halen.
