Vliegende spetter en vogelpoep!
Na bijna een maand stil gelegen te hebben, kiezen we weer het ruime sop. Het is heerlijk om de vieze, stoffige haven van Galle achter ons te laten, waar alles altijd onder een laag stof zit vanwege de cementfabriek. Eindelijk weer frisse lucht!
We nemen ook afscheid van Ekka en zijn familie. De laatste dagen hebben we nog veel met ze opgetrokken. We worden bij een Belgische catamaran uitgenodigd voor een borrel en als we na een boodschap daarvoor terugrijden naar de haven zegt Ekka: "zal ik de jongens meenemen?". Ze hebben al een aantal keren bij Ekka thuis gespeeld. Pieter roept meteen: "Yes! Ekka's house!" Mees twijfelt nog even, want die is ook wel nieuwsgierig naar de Belgische catamaran. Ekka dropt ons bij de haven, waar wij genieten van een hele relaxte borrel en na 3 uurtjes zien we de jongens weer bij Ekka thuis. Ze hebben het geweldig naar hun zin gehad. Heerlijk gespeeld met de kindjes en volgepropt met bananencake. De dag dat we de laatste inkopen doen voor vertrek, droppen we Mees en Pieter weer, zodat ze niet mee hoeven van fruitstalletje naar fruitstalletje voor de beste bananen. Shawanthi is namelijk mee (Navindu past op) en zij is niet snel tevreden.
Adam wordt op de valreep nog door een 'bellybug' geteisterd. Hij heeft, zoals de Belgen zo mooi zouden zeggen, ''de vliegende spetter"…. Daardoor wordt ons vertrek op het laatste moment toch nog een dag uitgesteld, maar hij krabbelt er dankzij medicijnen gelukkig weer snel bovenop. Terwijl ik met Shawanthi onder een boom sta te wachten op Adam, die op een openbare wc (niet fris!) zich ellendig zit te voelen, poept er een vogel bovenop mijn hoofd!!! Shawanthi en ik lachen ons suf. Snel naar Ekka's huis, waar ik mag douchen.
's Middags heeft Shawanthi een afspraak in het ziekenhuis van Galle voor onderzoek van Imasha (7). Ze vraagt of ik mee wil gaan. Adam is natuurlijk veel medischer onderlegd, maar die voelt zich nog niet goed genoeg. Het ziekenhuis is druk bezocht. Er worden geen namen afgeroepen, iedereen staat te dringen voor de deur van de dokter. Waarschijnlijk vanwege mijn aanwezigheid, zijn we snel aan de beurt. De vriendelijke man neemt uitgebreid de tijd om aan mij uit te leggen wat er met Imasha aan de hand is. Helaas is de oorzaak van de verstopping van een bloedvat nog niet achterhaald. Dit wordt nog nader onderzocht in Colombo, waar ze ook onder behandeling blijft. Imasha laat zich rustig onderzoeken. De dokter herkent haar. Hij was degene die haar behandeld heeft, toen ze 2 maanden geleden werd opgenomen en gereanimeerd moest worden. Aangezien zoiets helaas elk moment weer kan gebeuren, mag Imasha nooit alleen gelaten worden. Ekka en Shawanthi nemen dat, begrijpelijk, erg serieus en hebben haar de laatste 2 maanden thuis gehouden. Ze durven haar niet naar school te sturen, omdat ze bang zijn dat er niet goed op haar gelet wordt en hebben toestemming aangevraagd om Shawanthi met Imasha mee naar school te laten gaan. De dokter zegt dat Imasha een zo normaal mogelijk leven moet leiden en dat Imasha gewoon naar school moet. Maandag zal ze weer beginnen. We zijn uiteindelijk 20 minuten binnen geweest en Ekka vertelt lachend dat je normaal gesproken maximaal 10 minuten krijgt!
De laatste avond nodigen we Ekka en zijn familie uit om mee uit eten te gaan. We kunnen ze namelijk niet bij ons op de boot uitnodigen, want de haven is enorm streng beveiligd. Elke keer dat we door de poort gaan moeten we onze havenpassen laten zien. Zelfs als je met een grote stapel boodschappen aankomt, mag er geen tuktuk naar binnen om het even bij de boot te brengen. Je krijgt een steekkar met massieve banden en moet het hele eind door de stikkende stoffige hitte sjouwen. We gaan dus uit eten bij een restaurantje met een speeltuin erbij. Shawanthi heeft voor ons en de jongens afscheidskadootjes meegenomen. De jongens krijgen een houten tuktuk, waar ze dolblij mee zijn en wij krijgen heerlijke Sri Lankese thee. Het is een gezellige avond en het valt me zwaar om afscheid te nemen. Ik hoop dat het lukt om het geld bij elkaar te krijgen om een busje aan te schaffen voor Ekka. We vinden het best wel spannend en checken tien keer per dag het banksaldo. Het raakt ons echt dat zoveel mensen bereid zijn om belangeloos geld te storten voor iemand die het harder nodig heeft. Keep it coming!
Sinds 19:00 uur zijn we aan het zeilen. Overdag was het windstil en hebben we gemotord. Het is druk met scheepvaartverkeer dat onder Sri Lanka door vaart. In totaal is het 3 dagen (450 mijl) varen. Nog 350 mijl te gaan naar de noordelijkste atol van de Malediven.
