Archief 2012 (januari)

Zo, eindelijk even tijd om eens wat te schrijven……het lijkt vakantie, maar dat is het allerminst. Veel te druk met duiken, spelen met de jongens, borrelen, zeilen, mijmeren, you name it en je kan er hier druk mee zijn.

 

Oudjaarsdag zijn Piet, Adam en ik op dingysafari gegaan, terwijl Mees een toets voor school moest maken. Het is mooi om te zien hoe "school" een vast onderdeel van de dag is geworden zonder dat daar tegen gestreden wordt. Mees doet een toets onder het toeziend oog van mamma en wij gaan op dinghysafari, simpeler is het niet en iedereen is tevreden. Wij varen met z'n 3-en naar een punt van het eiland en gaan daar een duik maken. Piet blijft in Sammie, want het water is te koud…..het is ook maar 27 graden en dan kan ik me goed voorstellen, dat je het niet wilt wagen een longontstekenig op te lopen voor een paar visjes. In de voorbije dagen ben ik erg verwend met de duiken die we hebben gemaakt en deze valt, hoe gek dat ook klinkt, een beetje tegen. Dit keer geen haaien, schildpadden, of andersoortige specimen waar je sterke verhalen over op kunt houden………..het water was ook veel te koud.

 

Mees had 53 van de 56 vragen goed. 's Middags zijn we lekker met z'n allen naar "ons" strandje gegaan. De jongens spelen in de branding en wij genieten van….van alles eigenlijk. Het is zo mooi hier…..een hagelwit strand, een soort tropisch regenwoud achter ons en voor ons de Elena die geduldig op ons ligt te wachten. Als je dit dan ook nog kunt delen met hele goede en bijzondere vrienden dan komt het leven dicht bij "Perfectie" (dit is het nieuwe stopwoord van Adam), treffender is de setting niet te omschrijven. Als het Zweedse dames volleybalteam nog langs zou komen, zou je dit de hemel kunnen noemen.

 
's Avonds feest! En wij vieren dit door alle vragen van een soort Triviant-spel aan elkaar te stellen….klinkt niet erg spannend, maar het was erg gezellig en we hebben veel gelachen. We waren bang dat we 00:00 misschien niet zouden halen door de drukke dag, maar dit bleek geen enkel probleem te zijn. Om twaalf uur werd de champagne ontkurkt, knuffels uitgedeeld en het thuisfront gebeld. Mijn eerste oud en nieuw zonder moeder. Ben even op de punt gaan staan en heb even oud en nieuw met haar gevierd…..het voelde alsof ze erbij was. Een grote catamaran, die vandaag ook in de baai was komen liggen, sloot de avond af met een mooi vuurwerk vanaf het achterdek. 2011 is niet meer. 2012 here we come!

 

1 januari

 

Bijzonder fris opgestaan. We gaan met z'n allen in Sammie op safari. Aan de andere kant van het eiland zien we een schitterend dorp. Zo'n dorpje dat je alleen in hele goede documentaires ziet. Alles klopte: het water lichtgroen, het strand spierwit, een smeulend vuurtje aan de waterkant, dat het volledige dorpje in een mysterieuze mist hulde, en hele vriendelijke mensen (zeevaardersvolk 'Moken'), waarvan er enkele een andere mist in hun hoofd hadden…..het was per slot van rekening "the day after". We hebben er twee kleine schaalmodelletjes van hun vissersbootjes gekocht en zijn toen weer richting de Elena gegaan. Adam en ik zijn 's middags naar een klein eiland in de buurt gevaren om een klein middagduikje te doen. Ik geloof dat we daar een blacktipshark en een murene hebben gezien of zoiets……je raakt er aan gewend en het wordt allemaal ook wel een beetje overdreven hoe vetcool en super dat duiken is. Ik heb een nieuwe vriend en hij heet Nemo. Adam liet mij een clownvisje zien die in een annemoon verscholen zat. In Nederland is dit visje beter bekend als "nemo" uit een gelijknamige Disneyfilm geloof ik. Nemo gaat heel druk doen als je te dicht in de buurt van"zijn" annemoon komt, en hoe drukker hij doet, hoe leuker hij wordt. En als je echt te dicht in de buurt komt, lijkt het ook wel of hij boos gaat kijken….echt zo grappig. Nemo is wit met oranje en een centimeter of 5.

 

2 januari

 

's Ochtends vroeg vertrokken voor de overtocht naar Andaman Islands. Een tocht van 330 Nm. Het gaat heel voorspoedig. De wind komt uit de goede hoek en varieert tussen de 20 en 25 knp. Tegen de middag horen we de ratel van de vishengel!!! Een tonijn…..hij had 's ochtends niet kunnen bedenken dat hij aan het einde van de dag als sashimi met soya en wasabi door drie hongerige zeilers genuttigd zou worden. HEERLIJK!!!
Met goed gevulde magen varen we de nacht in. Het blijft wonderlijk, dat je op zo'n grote oceaan nog twee bijna aanvaringen kunt hebben met andere schepen. Beide schepen zagen we al van mijlenver aankomen, maar als puntje bij paaltje komt, zelfs na marifooncontact, weten die gasten het toch spannend te maken. 300 meter op de oceaan is weinig. Gelukkig geen enkel moment van paniek en alles was onder controle, maar bizar blijft het wel. Het zeilen gaat fantastisch. De Elena legt in de eerste 24 uur maar liefst 190 mijl af. Ze glijdt soepel over de golven met haar gladde buik. Als we zo doorgaan moeten we zelfs gaan vertragen om niet in het donker aan te komen.