Port Blair
Bedankt voor alle leuke reacties op de foto's en het filmpje! Met tranen in onze ogen leveren we Oldie af op het vliegveld en doen wat boodschappen in Port Blair. De Andaman Eilanden liggen ruim 600 mijl van het vasteland van India af, maar de Indiase cultuur is onmiskenbaar aanwezig in Port Blair. Het is chaotisch en vies. Overal sjezen Tuktuks en iedereen toetert om het hardst. Daar tussendoor lopen koeien en geiten. De vrouwen lopen allemaal in traditionele, elegante, veelkleurige sarie. Ik heb er nog maar 1 geteld in spijkerbroek. De mannen rochelen dat het een lieve lust is en een leeggegeten chipszakje gooien ze gewoon op straat. Onze taxichauffeur, Vijay, rijdt in een mooi autootje, van Indiase makelij, dat eruit ziet alsof het uit de vijftiger jaren komt, maar de autootjes worden nu nog zo gemaakt en degene waar wij in rijden (zie foto) komt uit 2001. Het verkeer is druk en chaotisch, maar Vijay vindt het leuk als Pietje bij hem op schoot zit, terwijl hij rijdt en hij laat zelfs, op een iets rustiger weg, Mees een stukje sturen! Als we langs de wasserette rijden, zien we onze was op een lijn langs de drukke weg hangen! Lekker fris in de uitlaatgassen!
We zijn inmiddels niet meer het enige zeiljacht in de Andaman Eilanden. Er zijn net 2 boten (Zuidafrikaan en Amerikaan) uit Thailand aangekomen. Ze hebben oudere kinderen en de jongste is 9. Mees en Pieter kunnen het goed met hem vinden. Misschien komen we ze nog tegen de komende week.
We bezoeken het marine museum. Er is een groot walvisskelet, er zijn een paar kleine aquaria en er is een indrukwekkende schelpenverzameling. Nauwelijks is Maarten weg, of de volgende bezoeker staat op het vliegveld. Wouter komt een weekje met ons meevaren. Helaas is zijn koffer in Delhi achtergebleven, maar we kopen een paar korte broeken, een zwembroek en een paar slippers en verder kan hij van ons wel spullen lenen. Samen met Wouter bezoeken we het anthropologisch museum. Dat is bijzonder interessant, want in de Andaman en Nicobar Eilanden wonen nog veel stammen, die niet of nauwelijks contact hebben met de buitenwereld en nog heel traditioneel als jagers-verzamelaars leven. Zo weet men niet eens hoeveel mensen er op Sentinel Island wonen, want zodra je het eiland nadert, wordt je met speren bekogeld. Daar blijven we dus maar even uit de buurt.
De jongens spelen met Indiase kindjes in de speeltuin in het park aan de boulevard. Het is druk, want het blijkt vakantietijd in India te zijn en het lijkt erop dat de Andaman Eilanden voor Indiers zijn, wat de Waddeneilanden voor Nederlanders zijn. We zien nauwelijks blanke toeristen, maar er zijn denk ik wel veel Indiase bezoekers van het vasteland, die hier vakantie vieren. We drinken een heerlijke Kingfisher (lokaal bier), eten lekkere, scherpe curries en kletsen bij met Wouter.
Chaotisch en vies klinkt misschien negatief, maar wij genieten daar juist van. De mensen zijn vriendelijk, overal is wat te zien en overal gebeurt iets. De jongetjes vinden het ook allemaal wel indrukwekkend, maar na een ochtend vol taxiritjes is het voor hen wel genoeg geweest. We hebben weer bevoorraad, benzine aangevuld en wat e-mails opgehaald. Nu kijken we er weer naar uit om weer lekker van een rustig strand te genieten. Toen we India binnenvoeren, moesten we de klok anderhalf uur verzetten. We lopen nu dus 4,5 uur voor op Nederland. Dat betekent dat het hier om 17:30 uur donker is. 's Ochtends wordt het al om 05:30 uur licht. Morgen halen we met het eerste licht het anker op en laten we het drukke Port Blair weer even een weekje achter ons.
