Bill of Portland
We hebben een topweek met opa Peter en oma Astrid. We hebben overwegend prachtig zonnig weer en genieten ervan om opa en oma deelgenoot te maken van onze liefde voor the Isles of Scilly. We mogen een avondje uit in de pub van Tresco. Na 5 minuten staat David aan ons tafeltje: "Look, I know you're having a romantic evening together, but I'm just having one pint." Hij blijft natuurlijk gezellig nog een paar pints hangen en vertelt schitterende verhalen over zijn zeilcarriere.
We hebben een topweek met opa Peter en oma Astrid. We hebben overwegend prachtig zonnig weer en genieten ervan om opa en oma deelgenoot te maken van onze liefde voor the Isles of Scilly. We mogen een avondje uit in de pub van Tresco. Na 5 minuten staat David aan ons tafeltje: "Look, I know you're having a romantic evening together, but I'm just having one pint." Hij blijft natuurlijk gezellig nog een paar pints hangen en vertelt schitterende verhalen over zijn zeilcarriere.
Als de grote mannen gaan paardrijden op St. Mary's, duiken oma en ik met de jongetjes een winkel in. Als ik een zomerjurkje pas, zegt Pieter: "Mamma, je bent nog mooier dan een schelp!"Als vertrekpunt voor de tocht naar Falmouth gooien we nog een keer voorzichtig het anker uit in the Cove bij St. Agnes (waar we tien dagen daarvoor aan de kabel vast lagen…). Gelukkig halen we om 5:30 uur moeiteloos het anker op. We varen met veel wind en vol tuig keihard naar Falmouth. Bij Wolf Rock (een vuurtoren op een rots midden in zee) zien we een zeilwedstrijd, waarbij de boten Wolf Rock ronden en dan onder spinnaker terugvaren richting het Kanaal. Mooi gezicht. We lopen om 13:30 uur al Falmouth binnen. Het is oma's eerste grote oversteek en ze weert zich kranig! In Falmouth zetten we opa en oma op de trein naar Penzance, waar ze hun auto op moeten halen. We bezoeken het fantastische maritiem museum in Falmouth, waar we uren doorbrengen en naar buiten geveegd worden als de deuren sluiten. De volgende ochtend vertrekken we om 5:00 uur richting Salcombe (ca. 50 mijl). We varen langs Eddystone Rocks, weer een vuurtoren midden in zee. Dat blijft een wonderlijk gezicht. Hoe krijgen ze het voor elkaar? Het zonnetje schijnt overwegend en de wind duwt ons keihard de goeie kant op. We besluiten het mooie zeilweer optimaal te benutten en varen door naar Weymouth (58 mijl verder dan Salcombe). We zien 11,8 knoop op de teller!Een paar mijl voor de Bill of Portland maken we een klapgijp. Dat is voor het eerst. Vreemd dat je op zo'n laatste stuk van je 3-jarige reis nog allerlei dingen voor het eerst meemaakt. Gelukkig zit er een bulletalie op de giek en krijgt Adam de situatie snel weer onder controle. Er is niks kapot gegaan. Dan naderen we de beruchte Bill of Portland (een kaap onder Weymouth), waar de 'Portland Race' langs en omheen stroomt. Daar is al menig schip in opgeslokt. We zijn ons bewust van het gevaar, maar houden kennelijk toch onvoldoende afstand van de kaap. We komen terecht in een huiveringwekkende kolkende watermassa van huizenhoge schuimende golven die van alle kanten de Elena aanvallen en haar opzij duwen. Het lijkt wel een krankzinnig wilde kermisattractie. Vreemd genoeg lijkt Adam te genieten van de situatie. Hij staat met reddingsvest aan aangelijnd in de kuip en grijpt zich stevig vast aan de buiskap. Ik zit binnen en krijg er buikpijn van. Niet van de misselijkheid, maar van de zenuwen. De waarschuwing van David over het laatste stuk van onze reis ("most accidents happen right after the start and just before the finish") blijft steeds in m'n hoofd rondzingen. Mees is nog wakker en vraagt waar ik me druk om maak: "Het is gewoon een hobbelige zee." Toch ben ik blij dat oma niet meer aan boord is. En nog blijer als we eindelijk weer in rustiger vaarwater komen. De meeste spullen stonden gelukkig zeevast. Er zijn een paar potjes klei om m'n oren gevlogen, maar verder valt het mee met de rommel na al dat gewelddadige geslinger. We varen nu de haven van Portland in. Tijd voor een welverdiende en stevige borrel!Een week geleden hebben Mees en ik groep 2 afgerond. Zomervakantie! Hij heeft zijn toetsen goed gedaan en zal naar verwachting in september in groep 3 beginnen. Pieter begint dan in groep 1. We mogen midden in de zomervakantie een keer op school komen kijken, zodat Mees en Pieter kunnen zien in welke klas ze terecht komen. Al met al is het lesgeven meegevallen. Er waren weleens periodes dat Mees moeilijk te motiveren was, maar over het algemeen was het een leuke tijdsbesteding en heeft Mees er vast veel van geleerd. Pieter deed af en toe mee met school. Ik heb er vertrouwen in dat de jongens met plezier naar school zullen gaan. Het zal voor ons wel even wennen zijn om ze ineens 5 dagen per week kwijt te zijn, na 3 jaar lang zo intensief samen geweest te zijn.
