Prutswerk
We worden wakker met prachtig weer in een idyllisch baaitje. We kunnen zelfs buiten in de kuip onze havermout eten. We leggen de Sammie in het water en besluiten om naar de kant te peddelen, want we moeten de Sammie heel hoog het strand ophijsen (3,5 meter verval) en zonder motor is Sammie een stuk minder zwaar. We maken een wandeling over St. Agnes door de weilanden en over smalle paadjes, zonder auto's. Het uitzicht is prachtig en we genieten ervan om hier weer te zijn. We zijn hier nu voor de derde keer en we worden elke keer getroffen door de schoonheid van de natuur. Het is betoverend mooi. We vinden een gezellig cafeetje, waar we 'scones with clotted cream and jam' eten.
We worden wakker met prachtig weer in een idyllisch baaitje. We kunnen zelfs buiten in de kuip onze havermout eten. We leggen de Sammie in het water en besluiten om naar de kant te peddelen, want we moeten de Sammie heel hoog het strand ophijsen (3,5 meter verval) en zonder motor is Sammie een stuk minder zwaar. We maken een wandeling over St. Agnes door de weilanden en over smalle paadjes, zonder auto's. Het uitzicht is prachtig en we genieten ervan om hier weer te zijn. We zijn hier nu voor de derde keer en we worden elke keer getroffen door de schoonheid van de natuur. Het is betoverend mooi. We vinden een gezellig cafeetje, waar we 'scones with clotted cream and jam' eten.
Mees zegt dat dit het lekkerste is, dat hij ooit geproefd heeft! We wandelen verder en informeren naar een duiker in verband met ons vastliggende anker. We worden doorverwezen naar John. Iedereen is ongelooflijk behulpzaam. Hij vertelt ons, dat we waarschijnlijk een electra kabel hebben opgepikt…. Terug op de boot zien we inderdaad een kabel op de kaart staan. We waren gisteren kennelijk niet erg scherp meer, toen we het anker erin plonsden. Wat een prutswerk. Maar bij die ene blunder blijft het niet… We lunchen in de tuin van een schattige cottage en gaan dan terug naar de boot, want het weer verslechtert. De wind blijkt gedraaid en feitelijk liggen we zo goed als aan lagerwal… Het waait bovendien hard. Vol goede moed stappen we in de Sammie en peddelen richting Elena. Roeien op de Sammie is al jaren onmogelijk, we kunnen alleen maar peddelen, niet roeien. Na zo'n 100 m. ploeteren begrijpen we, dat we nooit de Elena zullen halen. We peddelen terug naar het strand. Blunder 2.
Lesson learned: de motor moet in alle gevallen achter de Sammie. Adam kan het niet over zijn hart verkrijgen om weer om hulp te vragen. Hij zet ons op het strand af en peddelt in z'n eentje richting hogerwal en dan via een mooring (even uitrusten) richting de Elena. Gespannen kijk ik toe vanaf het strand, hoe Adam deze zware proef doorstaat. Het lijkt echt onmogelijk, maar met bloed, zweet en tranen redt hij het net. Phieuw… 1 probleem opgelost. Adam hangt de motor achter de Sammie en pikt ons weer van het strand op. We proberen nog 1 keer het anker los te varen, maar het zit er echt niet in. Doordat de golven de baai inrollen, is duiken naar het anker nu geen optie. Morgenochtend met eb komt Geoff, een maatje van John, die wat duikervaring heeft. Hopelijk kan hij ons helpen. De wind draait later op de avond gelukkig weer zodanig, dat we weer beschut liggen. We hoeven in elk geval niet bang te zijn, dat we zullen krabben…
Ondertussen is het KOUD!!! De verwarming is nog niet ingeschakeld, daar gaat Adam morgen aan klussen. We sluiten alle raampjes en luiken en pakken onszelf goed in. Zelfs Mees (die het altijd te warm heeft) heeft het koud. Ik slaap met een muts op en vraag me af of ik met mijn slechtwerkende kacheltje nog wel kan overleven in dit klimaat…
