Life is good, Malediven
Het eerste dat we bekeken, toen we weer internet hadden, was de thermometer. WAUW!!! Enorm veel dank aan iedereen die gestort heeft! We bellen Ekka regelmatig om hem de stand door te geven.
We genieten van de Malediven. Prachtig helder water, schitterend witte stranden en een cultuur die anders is dan alles wat we tot nu toe gezien hebben.
Het eerste dat we bekeken, toen we weer internet hadden, was de thermometer. WAUW!!! Enorm veel dank aan iedereen die gestort heeft! We bellen Ekka regelmatig om hem de stand door te geven.
We genieten van de Malediven. Prachtig helder water, schitterend witte stranden en een cultuur die anders is dan alles wat we tot nu toe gezien hebben. De Malediven bestaat uit een groot aantal atollen (koraalringen met daarop eilandjes) verspreid over zo'n 450 mijl. Uligan heeft brede zandstraten. Er zijn geen auto's, wel een paar motors. De huizen zijn gemaakt van kleine koraalstenen en zijn heel mooi om te zien. Tegenwoordig is het (gelukkig) verboden om met koraalsteen te bouwen en nu gebruiken ze simpele cementblokken. Veel simpeler, maar veel minder mooi. Overal in het dorp staan rijen stoeltjes. Ze bestaan uit een frame van hout of staal en de zittingen zijn gemaakt van dik visnet. Ze zijn heel comfortabel.
De bevolking is islamitisch en vrij strikt in de leer. 5 keer per dag naar de moskee en de vrouwen dragen allemaal een hoofddoek en soms zwarte, soms kleurrijke kleding die alles bedekt tot handen, enkels en nek. Ik pas me aan door een rok tot over m'n knieen te dragen en een t-shirt dat mijn schouders bedekt, maar toch voel ik me wat ongemakkelijk. Het stikt er van de muggen en die zijn een slagje groter dan we gewend zijn. Volgens Adam zijn het net vogels. De mensen zijn heel vriendelijk en de jonge mannen spreken goed Engels. De oudere generatie spreekt geen woord Engels en de jonge vrouwen zijn verlegen en spreken we nauwelijks, maar het lijkt erop dat zij iets minder opleiding krijgen en minder Engels spreken.
Ze zijn allemaal dol op kinderen. Mees en Piet krijgen meerdere keren per dag snoep en pakjes drinken toegestopt. Hoewel ze in sommige opzichten nog een traditioneel leven, hebben ze geen gebrek aan geld. Ze werken allemaal voor de overheid of in een resort en daar verdienen ze goed. We ontmoeten Niyaz (27), zijn moeder (7 zoons, dus niemand om haar te helpen...) en Niyaz' zoontje, Ayaan (4). Onze mannetjes spelen veel met hem. Ze mogen ook een paar keer mee rijden op de motor van Asad, wat ze natuurlijk supercool vinden. Het dorp is heel schoon. Elke vrijdagmiddag om 13:30 uur ruimen alle vrouwen (!) het hele dorp op.
Imaadh (23, burgemeester) organiseert een dagje uit voor ons en een Franse boot. We bezoeken met een lokale vissersboot, een Dhoni, drie verschillende eilandjes binnen hetzelfde atol, gaan heerlijk lunchen in een restaurantje op een dichter bevolkt eiland en snorkelen heerlijk met de mannetjes bij een mooi rif.
We zijn ons overigens bewust van de politieke situatie en houden dat in de gaten, maar zolang we nog niet in de hoofdstad, Male, zijn, zullen we er waarschijnlijk weinig tot niets van merken.
Nu zijn we op weg naar het volgende atol, waar we bij een mooie sandspit (strandeiland zonder begroeiing) gaan ankeren.
Life is good!
