10 mei 2012, 4 in 1 en een UFO
Vandaag deed denken aan dat liedje van Crowded House: "Four seasons in one day". Binnen enkele uren van veel wind tot 0 wind. Het begon gisteren met afzien. Uitzichtloos ondragelijk lijden eigenlijk. Elena kreeg enorme klappen en af en toe golfde er een golf de kuip in. Het was koud, ik voelde me niet lekker en was onzeker over het weer. Het ging ook steeds harder gedurende de nacht. Tijdens Leonie's shift tussen 05:00 en 08:00 uur zeilden we regelmatig over de 9.5 knopen. Gelukkig ruimde de wind ook iets en werd de hoek iets prettiger. Het gebeuk in de golven werd nu gelukkig wat minder. Wel raakten we nog een unidentified floating object in het donker. Hard varen is een ding, hard ergens tegenaan varen is iets anders. Lang leven de dikke aluminium romp.
Vandaag deed denken aan dat liedje van Crowded House: "Four seasons in one day". Binnen enkele uren van veel wind tot 0 wind. Het begon gisteren met afzien. Uitzichtloos ondragelijk lijden eigenlijk. Elena kreeg enorme klappen en af en toe golfde er een golf de kuip in. Het was koud, ik voelde me niet lekker en was onzeker over het weer. Het ging ook steeds harder gedurende de nacht. Tijdens Leonie's shift tussen 05:00 en 08:00 uur zeilden we regelmatig over de 9.5 knopen. Gelukkig ruimde de wind ook iets en werd de hoek iets prettiger. Het gebeuk in de golven werd nu gelukkig wat minder. Wel raakten we nog een unidentified floating object in het donker. Hard varen is een ding, hard ergens tegenaan varen is iets anders. Lang leve de dikke aluminium romp.
Vanmorgen was het nog even behoorlijk ruig, maar het werd vanaf een uur of 12:00 uur steeds dragelijker. Pietje kroop vanmorgen bij mij in bed en moest toch nog even spugen, maar dat was dan ook het laatste slechte nieuws. Vanmiddag konden we zelfs weer naar buiten en borrelden in de kuip. Door al die harde wind schoot het trouwens wel lekker op. We liggen al onder de bal van de voet van Italie en de Italiaanse gastenvlag wappert al in het want. Het is zulk helder weer, dat we op 55 mijl afstand al land konden zien. Hopelijk kunnen we vanavond dan ook de lava van de Etna zien stromen. De mannetjes hebben weer praatjes en aten zojuist een gigantisch bord macaroni. Nu is de wind op en motoren we over een spiegelgladde zee. Schreef ik al eerder dat onze volgende boot een motorboot wordt? [L: speak for yourself] Genieten dus!
Over een paar uur gaan we de straat van Messina in. Dat is het stuk water tussen Sicillië en het vasteland van Italië. Het schijnt er erg druk te zijn en de pilot waarschuwt voor "eddies, overfalls and whirlpools". We zijn benieuwd. Nog even een ode aan de schippersvrouw. Terwijl de drie mannen toch tot niet erg veel in staat waren vannacht en vanmorgen, werd werkelijk al het werk door Leonie gedaan. Van thee tot brood, van navigatie tot het verwennen van de mannen. Held.
Het leven is mooi.
